1Quando saía do templo, disse-lhe um dos seus discípulos: Mestre, olha que pedras e que edifícios!
1Evel ma'z ae Jezuz kuit eus an templ, unan eus e ziskibien a lavaras dezhañ: Mestr, sell pebezh mein, ha pebezh tiez!
2Ao que Jesus lhe disse: Vês estes grandes edifícios? Não se deixará aqui pedra sobre pedra que não seja derribada.
2Jezuz a respontas dezhañ: Ha gwelout a rez an holl diez bras-se? Ne chomo ket anezho maen war vaen na vo diskaret.
3Depois estando ele sentado no Monte das Oliveiras, defronte do templo, Pedro, Tiago, João e André perguntaram-lhe em particular:
3Hag evel ma oa azezet war Venez an Olived, dirak an templ, Pêr, Jakez, Yann hag Andrev a reas a-du ar goulenn-mañ outañ:
4Dize-nos, quando sucederão essas coisas, e que sinal haverá quando todas elas estiverem para se cumprir?
4Lavar deomp pegoulz e c'hoarvezo kement-se, ha pehini e vo ar sin eus o oberiañs nesañ?
5Então Jesus começou a dizer-lhes: Acautelai-vos; ninguém vos engane;
5Neuze Jezuz, o respont, en em lakaas da lavarout: Diwallit na dromplfe den ac'hanoc'h.
6muitos virão em meu nome, dizendo: Sou eu; e a muitos enganarão.
6Rak kalz a zeuio em anv, o lavarout: Me eo ar C'hrist; hag e tallint meur a hini.
7Quando, porém, ouvirdes falar em guerras e rumores de guerras, não vos perturbeis; forçoso é que assim aconteça: mas ainda não é o fim.
7Pa glevot komz eus brezelioù, ha brud eus brezelioù, na spontit ket; rak ret eo e teufe an traoù-se, met kement-se ne vo ket c'hoazh ar fin.
8Pois se levantará nação contra nação, e reino contra reino; e haverá terremotos em diversos lugares, e haverá fomes. Isso será o princípio das dores.
8Rak ur bobl a savo a-enep ur bobl all, hag ur rouantelezh a-enep ur rouantelezh all; ha bez' e vo krenoù-douar e meur a lec'h, ha naonegezhioù, ha trubuilhoù; an traoù-mañ a vo ar penn-kentañ eus ar gloazioù.
9Mas olhai por vós mesmos; pois por minha causa vos hão de entregar aos sinédrios e �s sinagogas, e sereis açoitados; também sereis levados perante governadores e reis, para lhes servir de testemunho.
9Met diwallit ouzhoc'h hoc'h-unan, rak ho kas a raint dirak al lezioù-barn, ho skourjezañ a raint en o sinagogennoù, ha mont a reot dirak an ouarnerien ha dirak ar rouaned abalamour din, evit reiñ testeni din dirazo.
10Mas importa que primeiro o evangelho seja pregado entre todas as nações.
10Met ret eo e vefe da gentañ prezeget an Aviel d'an holl bobloù.
11Quando, pois, vos conduzirem para vos entregar, não vos preocupeis com o que haveis de dizer; mas, o que vos for dado naquela hora, isso falai; porque não sois vós que falais, mas sim o Espírito Santo.
11Pa gasint ac'hanoc'h evit ho lakaat etre o daouarn, na vezit ket en poan a-raok eus ar pezh ho po da lavarout, ha na brederit ket anezhañ; met lavarit ar pezh a vo roet deoc'h war an eur-se; rak ne vo ket c'hwi a gomzo, met ar Spered-Santel.
12Um irmão entregará � morte a seu irmão, e um pai a seu filho; e filhos se levantarão contra os pais e os matarão.
12Ar breur a roio e vreur d'ar marv, hag an tad e vugel; ar vugale en em savo a-enep o zud, hag o lakaint d'ar marv.
13E sereis odiados de todos por causa do meu nome; mas aquele que perseverar até o fim, esse será salvo.
13Kasaet e viot gant an holl abalamour da'm anv, met an hini a gendalc'ho betek ar fin, a vo salvet.
14Ora, quando vós virdes a abominação da desolação estar onde não deve estar (quem lê, entenda), então os que estiverem na Judéia fujam para os montes;
14Pa welot an euzhusted eus ar glac'har, [m'en deus komzet ar profed Daniel anezhi,] deuet el lec'h ne dle ket bezañ (ra gompreno an neb a lenn), neuze ar re a vo e Judea, ra dec'hint war ar menezioù,
15quem estiver no eirado não desça, nem entre para tirar alguma coisa da sua casa;
15hag an hini a vo war an doenn, ra ne ziskenno ket en ti, ha n'aio ket ennañ da gemer un dra bennak eus e di,
16e quem estiver no campo não volte atrás para buscar a sua capa.
16hag an hini a vo er parkeier, ra ne zistroio ket a-dreñv da gemer e vantell.
17Mas ai das que estiverem grávidas, e das que amamentarem naqueles dias!
17Gwalleur d'ar gwragez brazez, ha d'ar magerezed en deizioù-se!
18Orai, pois, para que isto não suceda no inverno;
18Pedit evit na erruo ket ho tec'h er goañv.
19porque naqueles dias haverá uma tribulação tal, qual nunca houve desde o princípio da criação, que Deus criou, até agora, nem jamais haverá.
19Rak bez' e vo en deizioù-se an hevelep glac'har, ken adalek penn-kentañ ar bed en deus Doue krouet betek vremañ, n'en deus ket bet, ha ne vo biken eveltañ.
20Se o Senhor não abreviasse aqueles dias, ninguém se salvaria mas ele, por causa dos eleitos que escolheu, abreviou aqueles dias.
20Ha ma n'en divije ket an Aotrou berraet an deizioù-se, den ebet ne vije salvet; met abalamour d'ar re dibabet en deus o berraet.
21Então, se alguém vos disser: Eis aqui o Cristo! ou: Ei-lo ali! não acrediteis.
21Neuze, mar lavar unan bennak deoc'h: Setu, ar C'hrist a zo amañ, pe aze, na gredit ket.
22Porque hão de surgir falsos cristos e falsos profetas, e farão sinais e prodígios para enganar, se possível, até os escolhidos.
22Rak fals-kristed ha fals-profeded a savo; hag e raint sinoù ha burzhudoù da dromplañ memes ar re dibabet, ma vije gallet.
23Ficai vós, pois, de sobreaviso; eis que de antemão vos tenho dito tudo.
23Bezit war evezh eta; setu, em eus lavaret holl deoc'h a-raok.
24Mas naqueles dias, depois daquela tribulação, o sol escurecerá, e a lua não dará a sua luz;
24En deizioù-se, goude ar glac'har-mañ, an heol a vo teñvalaet, al loar ne roio ket he sklêrijenn,
25as estrelas cairão do céu, e os poderes que estão nos céus, serão abalados.
25ar stered a gouezho eus an oabl, hag ar galloudoù a zo en neñv a vo brañsellet.
26Então verão vir o Filho do homem nas nuvens, com grande poder e glória.
26Neuze e vo gwelet Mab an den, o tont war ar c'hoabr, gant ur galloud hag ur gloar bras;
27E logo enviará os seus anjos, e ajuntará os seus eleitos, desde os quatro ventos, desde a extremidade da terra até a extremidade do céu.
27hag e kaso e aeled, da zastum e re dibabet eus ar pevar avel, adalek pennoù pell an douar betek pennoù pellañ an neñv.
28Da figueira, pois, aprendei a parábola: Quando já o seu ramo se torna tenro e brota folhas, sabeis que está próximo o verão.
28Deskit dre barabolenn ar wezenn-fiez: pa zeu he brankoù da vezañ tener hag he delioù da vountañ, ec'h anavezit eo tost an hañv;
29Assim também vós, quando virdes sucederem essas coisas, sabei que ele está próximo, mesmo �s portas.
29evel-se ivez, pa welot kement-se oc'h erruout, gouezit Mab an den a zo tost, hag ouzh an nor.
30Em verdade vos digo que não passará esta geração, até que todas essas coisas aconteçam.
30Me a lavar deoc'h e gwirionez, penaos ar rummad-mañ ne dremeno ket, ken na vo c'hoarvezet an holl draoù-se.
31Passará o céu e a terra, mas as minhas palavras não passarão.
31An neñv hag an douar a dremeno, met va gerioù ne dremenint ket.
32Quanto, porém, ao dia e � hora, ninguém sabe, nem os anjos no céu nem o Filho, senão o Pai.
32Evit ar pezh a sell ouzh an deiz hag an eur, den n'o anavez, nag an aeled a zo en neñv, nag ar Mab, met an Tad hepken.
33Olhai! vigiai! porque não sabeis quando chegará o tempo.
33Bezit war evezh, chomit dihun ha pedit; rak n'ouzoc'h ket pegoulz e teuio an amzer-se.
34É como se um homem, devendo viajar, ao deixar a sua casa, desse autoridade aos seus servos, a cada um o seu trabalho, e ordenasse também ao porteiro que vigiasse.
34Bez' e vo evel un den a ya e beaj, a lez e di, a ro ar gundu anezhañ d'e vevelien, o lakaat da bep hini e labour, hag a c'hourc'hemenn d'ar porzhier bezañ dihun.
35Vigiai, pois; porque não sabeis quando virá o senhor da casa; se � tarde, se � meia-noite, se ao cantar do galo, se pela manhã;
35Chomit dihun eta, rak n'ouzoc'h ket pegoulz e teuio mestr an ti, pe d'an abardaez, pe da hanternoz, pe da gan ar c'hilhog, pe diouzh ar beure,
36para que, vindo de improviso, não vos ache dormindo.
36gant aon na zeufe en un taol, ha n'ho kavfe kousket.
37O que vos digo a vós, a todos o digo: Vigiai.
37Dre-se, ar pezh a lavaran, a lavaran deoc'h holl: Chomit dihun.