¹Tendo tédio � minha vida; darei livre curso � minha queixa, falarei na amargura da minha alma:

¹Tedis al mia animo mia vivo; Mi fordonos min al mia plendado; Mi parolos en la malgxojeco de mia animo.

²Direi a Deus: Não me condenes; faze-me saber por que contendes comigo.

²Mi diros al Dio:Ne kondamnu min, Sciigu al mi, pro kio Vi malpacas kontraux mi.

³Tens prazer em oprimir, em desprezar a obra das tuas mãos e favorecer o desígnio dos ímpios?

³CXu Vi trovas tion bona, ke Vi turmentas, Ke Vi forpusxas la laboritajxon de Viaj manoj, Sendas brilon sur la entreprenon de malpiuloj?

⁴Tens tu olhos de carne? Ou vês tu como vê o homem?

⁴CXu Vi havas okulojn karnajn, Kaj cxu Vi rigardas, kiel homo rigardas?

⁵São os teus dias como os dias do homem? Ou são os teus anos como os anos de um homem,

⁵CXu Viaj tagoj estas kiel la tagoj de homo, Aux cxu Viaj jaroj estas kiel la vivtempo de homo,

⁶para te informares da minha iniqüidade, e averiguares o meu pecado,

⁶Ke Vi sercxas mian kulpon Kaj penas trovi mian pekon,

⁷ainda que tu sabes que eu não sou ímpio, e que não há ninguém que possa livrar-me da tua mão?

⁷Kvankam Vi scias, ke mi ne estas malbonagulo, Sed el Via mano neniu povas savi?

⁸As tuas mãos me fizeram e me deram forma; e te voltas agora para me consumir?

⁸Viaj manoj min formis kaj faris min tutan cxirkauxe, Kaj tamen Vi min pereigas!

⁹Lembra-te, pois, de que do barro me formaste; e queres fazer-me tornar ao pó?

⁹Rememoru, ke kiel argilon Vi min prilaboris; Kaj Vi returne faros min polvo.

¹⁰Não me vazaste como leite, e não me coalhaste como queijo?

¹⁰Vi elversxis ja min kiel lakton, Kaj kiel fromagxon Vi min kundensigis.

¹¹De pele e carne me vestiste, e de ossos e nervos me teceste.

¹¹Per hauxto kaj karno Vi min vestis, Per ostoj kaj tendenoj Vi min plektis.

¹²Vida e misericórdia me tens concedido, e a tua providência me tem conservado o espírito.

¹²Vivon kaj bonon Vi donis al mi, Kaj Via prizorgado gardis mian spiriton.

¹³Contudo ocultaste estas coisas no teu coração; bem sei que isso foi o teu desígnio.

¹³Sed cxi tion Vi kasxis en Via koro; Mi scias, ke Vi tion intencis:

¹⁴Se eu pecar, tu me observas, e da minha iniqüidade não me absolverás.

¹⁴Se mi pekos, Vi tion rimarkos sur mi, Kaj mian pekon Vi ne lasos senpuna.

¹⁵Se for ímpio, ai de mim! Se for justo, não poderei levantar a minha cabeça, estando farto de ignomínia, e de contemplar a minha miséria.

¹⁵Se mi agis malbone, ve al mi! Se mi estas prava, mi ne povas tamen levi mian kapon, Estante tute humiligita Kaj vidante mian mizeron.

¹⁶Se a minha cabeça se exaltar, tu me caças como a um leão feroz; e de novo fazes maravilhas contra mim.

¹⁶Se gxi levigxas, Vi cxasas min kiel leono, Kaj denove montras sur mi Vian mirindan potencon.

¹⁷Tu renovas contra mim as tuas testemunhas, e multiplicas contra mim a tua ira; reveses e combate estão comigo.

¹⁷Vi elmetas kontraux mi novajn atestojn, Plifortigas Vian koleron kontraux mi; Nova armeo min atakas.

¹⁸Por que, pois, me tiraste da madre? Ah! se então tivera expirado, e olhos nenhuns me vissem!

¹⁸Por kio Vi elirigis min el la ventro? Ho, se mi estus pereinta, ke nenies okulo min vidu!

¹⁹Então fora como se nunca houvera sido; e da madre teria sido levado para a sepultura.

¹⁹Tiam mi estus kiel ne estinta; El la ventro mi estus transportita en la tombon.

²⁰Não são poucos os meus dias? Cessa, pois, e deixa-me, para que por um pouco eu tome alento;

²⁰Mia vivo estas ja mallonga; CXesu do, lasu min libera, por ke mi iom revigligxu,

²¹antes que me vá para o lugar de que não voltarei, para a terra da escuridão e das densas trevas,

²¹Antaux ol mi foriros senrevene En la landon de mallumo kaj de morta ombro,

²²terra escuríssima, como a própria escuridão, terra da sombra trevosa e do caos, e onde a própria luz é como a escuridão.

²²En la landon, kie la lumo estas kiel mallumo, Kie estas morta ombro kaj senordeco, Kie estas lume kiel en mallumego.