¹Ó Deus, não guardes silêncio; não te cales nem fiques impassível, ó Deus.

¹Kanto-psalmo de Asaf. Ho Dio, ne silentu; Ne estu senparola kaj ne restu trankvila, ho Dio!

²Pois eis que teus inimigos se alvoroçam, e os que te odeiam levantam a cabeça.

²CXar jen Viaj malamikoj ekbruis, Kaj Viaj malamantoj levis la kapon.

³Astutamente formam conselho contra o teu povo, e conspiram contra os teus protegidos.

³Kontraux Via popolo ili sekrete konspiras, Kaj ili konsiligxas kontraux Viaj gardatoj.

⁴Dizem eles: Vinde, e apaguemo-los para que não sejam nação, nem seja lembrado mais o nome de Israel.

⁴Ili diris:Ni iru, kaj ni ekstermu ilin el inter la popoloj, Ke oni ne plu rememoru la nomon de Izrael.

⁵Pois � uma se conluiam; aliam-se contra ti

⁵CXar ili unuanime interkonsentis, Ili faris interligon kontraux Vi:

⁶as tendas de Edom e os ismaelitas, Moabe e os hagarenos,

⁶La tendoj de Edom kaj la Isxmaelidoj, Moab kaj la Hagaridoj,

⁷Gebal, Amom e Amaleque, e a Filístia com os habitantes de tiro.

⁷Gebal kaj Amon kaj Amalek, La Filisxtoj kun la logxantoj de Tiro;

⁸Também a Assíria se ligou a eles; eles são o braço forte dos filhos de Ló.

⁸Ankaux Asirio aligxis al ili Kaj farigxis helpo al la idoj de Lot. Sela.

⁹Faze-lhes como fizeste a Midiã, como a Sísera, como a Jabim junto ao rio Quisom,

⁹Faru al ili, kiel al Midjan, Kiel al Sisera, kiel al Jabin cxe la torento Kisxon,

¹⁰os quais foram destruídos em En-Dor; tornaram-se esterco para a terra.

¹⁰Kiuj estis ekstermitaj en En-Dor Kaj farigxis sterko por la tero.

¹¹Faze aos seus nobres como a Orebe e a Zeebe; e a todos os seus príncipes como a Zebá e a Zalmuna,

¹¹Agu kun iliaj princoj kiel kun Oreb kaj Zeeb, Kaj kun cxiuj iliaj estroj kiel kun Zebahx kaj Calmuna,

¹²que disseram: Tomemos para nós as pastagens de Deus.

¹²Kiuj diris:Ni ekposedu la logxejon de Dio!

¹³Deus meu, faze-os como um turbilhão de pó, como a palha diante do vento.

¹³Ho mia Dio, similigu ilin al turnigxanta polvo, Al pajlrestajxo antaux vento.

¹⁴Como o fogo queima um bosque, e como a chama incedeia as montanhas,

¹⁴Kiel fajro bruligas arbaron, Kaj kiel flamo bruldezertigas montojn,

¹⁵assim persegue-os com a tua tempestade, e assombra-os com o teu furacão.

¹⁵Tiel pelu ilin per Via ventego, Kaj per Via fulmotondro ilin timigu.

¹⁶Cobre-lhes o rosto de confusão, de modo que busquem o teu nome, Senhor.

¹⁶Plenigu ilian vizagxon per malhonoro, Por ke ili turnigxu al Via nomo, ho Eternulo.

¹⁷Sejam envergonhados e conturbados perpetuamente; sejam confundidos, e pereçam,

¹⁷Ili estu hontigitaj kaj timigitaj por cxiam, Ili malhonorigxu kaj pereu.

¹⁸para que saibam que só tu, cujo nome é o Senhor, és o Altíssimo sobre toda a terra.

¹⁸Kaj ili eksciu, ke Vi, kies nomo estas ETERNULO, Estas sola Plejaltulo super la tuta tero.