1Ouvi-me vós, os que seguis a justiça, os que buscais ao Senhor; olhai para a rocha donde fostes cortados, e para a caverna do poço donde fostes cavados.
1Li Dios quixye: —Chinêrabi lâex li nequeqßue êchßôl chixbânunquil li tîquilal ut nequesicß li Kâcuaß. Cßoxlahomak aniheb lê xeßtônil yucuaß. Eb aßan chanchaneb li pec li isinbil chak saß junak li sakônac.
2Olhai para Abraão, vosso pai, e para Sara, que vos deu � luz; porque ainda quando ele era um só, eu o chamei, e o abençoei e o multipliquei.
2Chijulticokß êre lê xeßtônil yucuaß laj Abraham ut lix Sara. Saß xcßabaß aßan nak cuanquex lâex. Nak lâin xinsicß ru laj Abraham, aßan jun ajcuiß. Abanan lâin quicuosobtesi ut queßnabaloß li ralal xcßajol.
3Porque o Senhor consolará a Sião; consolará a todos os seus lugares assolados, e fará o seu deserto como o Edem e a sua solidão como o jardim do Senhor; gozo e alegria se acharão nela, ação de graças, e voz de cântico.
3Li Kâcuaß tixcßojob xchßôleb li tenamit Sión ut târil xtokßobâl ruheb xban nak poßbil chixjunil li tenamit. Tixsukßisi li chaki chßochß chokß châbil naßajej chanchan li Edén. Li chßochß li mâcßaß na-oc cuiß tixsukßisi chokß xnaßaj li acuîmk. Saß li naßajej aßan tâcuânk li sahil chßôlejil ut li bichânc ut li bantioxînc.
4Atendei-me, povo meu, e nação minha, inclinai os ouvidos para mim; porque de mim sairá a lei, e estabelecerei a minha justiça como luz dos povos.
4Chinêrabi, ex intenamit. Cheqßuehak retal li oc cue chixyebal. Lâin tinqßue lin chakßrab reheb li xnînkal ru tenamit. Ut lin tîquilal tâcutanobresînk reheb li tenamit.
5Perto está a minha justiça, vem saindo a minha salvação, e os meus braços governarão os povos; as ilhas me aguardam, e no meu braço esperam.
5Chi sêb tinbânu li cßaßru xinye. Chi sêb tincoleb lin tenamit. Lâin tinrakok âtin saß xbêneb li tenamit. Eb li xnînkal ru tenamit yôqueb chicuoybeninquil. Teßxqßue retal lin cuanquil ut cuiqßuin teßyoßonînk.
6Levantai os vossos olhos para os céus e olhai para a terra em baixo; porque os céus desaparecerão como a fumaça, e a terra se envelhecerá como um vestido; e os seus moradores morrerão semelhantemente; a minha salvação, porém, durará para sempre, e a minha justiça não será abolida.
6Ilonkex saß choxa ut ilonkex saß ruchichßochß. Li choxa tâsachk joß nak nasach li sib. Li ruchichßochß tâosokß joß nak na-osoß junak li tßicr. Ut eb li cristian telajeßcâmk. Abanan li colba-ib li ninqßue incßaß tâosokß. Tâcuânk ban chi junelic ut lin tîquilal incßaß tâpaltok.
7Ouvi-me, vós que conheceis a justiça, vós, povo, em cujo coração está a minha lei; não temais o opróbrio dos homens, nem vos turbeis pelas suas injúrias.
7Cherabihak li cßaßru ninye, lâex li nequenau li us, lâex li nequecßûla lin chakßrab saß lê chßôl. Mexxucuac nak eb li tenamit nequexseße ut michßinan êchßôl nak nequexhobeß.
8Pois a traça os roerá como a um vestido, e o bicho os comerá como � lã; a minha justiça, porém, durará para sempre, e a minha salvação para todas as gerações.
8Mexcßoxlac xban nak eb aßan teßosokß lix tibeleb joß nak li xul nequeßxcux li tßicr. Ut li motzoß tixtiu lix tibeleb joß nak li cocß xul nequeßxcux li lana. Abanan lin tîquilal incßaß tâosokß. Tâcuânk ban chi junelic. Ut tâcuânk ajcuiß chi junelic li colba-ib li ninqßue, chan li Dios.
9Desperta, desperta, veste-te de força, ó braço do Senhor; desperta como nos dias da antigüidade, como nas gerações antigas. Porventura não és tu aquele que cortou em pedaços a Raabe, e traspassou ao dragão,
9Choâcuabi, at Kâcuaß, ut choâtenkßa. Riqßuin lix nimal âcuanquil choâcol joß nak cacoleb lâ tenamit najter. ¿Ma mâcuaß ta biß lâat catcamsin re li nimla xul Rahab xcßabaß li cuan saß li palau ut pedasinbil cacanab?
10Não és tu aquele que secou o mar, as águas do grande abismo? o que fez do fundo do mar um caminho, para que por ele passassem os remidos?
10Ut, ¿ma mâcuaß ta biß lâat catqßuehoc re chi chakic li palau re nak lâ tenamit teßbêk saß chaki chßochß nak queßnumeß jun pacßal? ¿Ma mâcuaß ta biß lâat catcoloc reheb chiruheb li xicß nequeßiloc reheb?
11Assim voltarão os resgatados do Senhor, e virão com júbilo a Sião; e haverá perpétua alegria sobre as suas cabeças; gozo e alegria alcançarão, a tristeza e o gemido fugirão.
11Eb li colbileb âban teßsukßîk cuißchic Sión chi sa saß xchßôleb. Yôkeb chi bichânc ut yôkeb chixjapbal reheb xban xsahileb xchßôl. Sahak saß xchßôleb chi junelic. Incßaß chic târahokß saß xchßôleb. Chi moco teßyâbak chic.
12Eu, eu sou aquele que vos consola; quem, pois, és tu, para teres medo dum homem, que é mortal, ou do filho do homem que se tornará como feno;
12Li Kâcuaß quixye: —Lâin li Kâcuaß ninqßuehoc xcacuilal âchßôl. ¿Cßaßut nak nacaxucua ruheb li cuînk li nequeßcam? Eb aßan teßosokß joß li pim.
13e te esqueces de Senhor, o teu Criador, que estendeu os céus, e fundou a terra, e temes continuamente o dia todo por causa do furor do opressor, quando se prepara para destruir? Onde está o furor do opressor?
13¿Cßaßut nak ninsach saß âchßôl lâin li Kâcuaß li quinyoßobtesin âcue? Lâin li quinyîban re li choxa ut chixjunil li cuan chiru ut lâin ajcuiß li quinyîban re li ruchichßochß ut quinqßue saß xnaßaj. ¿Cßaßut nak junelic yô âxiu xbaneb li nequeßrahobtesin âcue? ¿Cßaßut nak nacaxucuaheb li nequeßraj âsachbal? Eb aßan mâcßaß naru teßxbânu âcue.
14O exilado cativo depressa será solto, e não morrerá para ir � sepultura, nem lhe faltará o pão.
14Eb li cuanqueb chi prêxil chi sêb teßachßabâk. Incßaß teßcâmk saß li naßajej li cuanqueb cuiß chi prêxil. Ut junelic tâcuânk xcua rucßaheb.
15Pois eu sou o Senhor teu Deus, que agita o mar, de modo que bramem as suas ondas. O Senhor dos exércitos é o seu nome.
15Lâin li Kâcuaß lâ Dios. Lâin ninqßue chi ecßânc li palau re nak tâecßânk ru. “Nimajcual Dios” incßabaß.
16E pus as minhas palavras na tua boca, e te cubro com a sombra da minha mão; para plantar os céus, e para fundar a terra, e para dizer a Sião: Tu és o meu povo.
16Lâin xinqßue âcue li cuâtin, ut xatincol riqßuin lin cuanquil. Lâin quinyîban re li choxa joß ajcuiß li ruchichßochß ut quinqßue saß xnaßaj. Ut quinye reheb li cuanqueb Sión “Lâex intenamit”, chan li Dios.
17Desperta, desperta, levanta-te, ó Jerusalém, que bebeste da mão do Senhor o cálice do seu furor; que bebeste da taça do atordoamento, e a esgotaste.
17Chi-ajk êru lâex aj Jerusalén ut cheqßuehak retal. Lâex xecßul li raylal xban li mâc xebânu nak xeqßue xjoskßil li Dios. Chanchan nak xerucß xsaß li secß toj retal xechoy ut chanchan nak xexcaltesîc xban.
18De todos os filhos que ela teve, nenhum há que a guie; e de todos os filhos que criou, nenhum há que a tome pela mão.
18Mâ jun cuan saß xyânkeb lê ralal êcßajol li tâberesînk êre. Mâ jun saß xyânkeb li xeqßuiresi naru tâcßamok be chêru.
19Estas duas coisas te aconteceram; quem terá compaixão de ti? a assolação e a ruína, a fome e a espada; quem te consolará?
19Cuib li raylal xecßul. Xsacheß ru lê tenamit. Mâcßaß chic xeßcana. Cuan li xeßcamsîc ut cuan li teßtzßocâk. ¿Ma cuan ta biß junak li ra târecßa li cßaßru xecßul? Ut, ¿ma cuan ta biß junak tâcßojobânk êchßôl?
20Os teus filhos já desmaiaram, jazem nas esquinas de todas as ruas, como o antílope tomado na rede; cheios estão do furor do Senhor, e da repreensão do teu Deus.
20Xeßsach xnaßleb lê ralal êcßajol. Yalak bar tßantßôqueb saß be. Chanchaneb li quej li queßchapeß saß jun li raßal. Li Dios quirisi xjoskßil saß xbêneb nak quixkßuseb.
21Pelo que agora ouve isto, ó aflita, e embriagada, mas não de vinho.
21Abihomak lâex li rahobtesinbilex. Qßuehomak retal lâex li chanchan texcalâk, abanan moco xban ta li vino.
22Assim diz o Senhor Deus e o teu Deus, que pleiteia a causa do seu povo: Eis que eu tiro da tua mão a taça de atordoamento e o cálice do meu furor; nunca mais dele beberás;
22Aßan aßin li naxye li Kâcuaß lê Dios, li Kâcuaß li nacoloc reheb lix tenamit: —Lâin xexcuisi saß li raylal li cuanquex cuiß. Xnumeß lin joskßil. Incßaß chic têcßul li raylal.Tintakla ban li raylal aßin saß xbêneb li nequeßrahobtesin êre, eb li xeßxye êre, “Yoclankex re nak tonumekß saß êbên”. Ut lâex xeyocob êrib re teßnumekß saß êbên. Chanchanex chic li chßochß.—
23mas pô-lo-ei nas mãos dos que te afligem, os quais te diziam: Abaixa-te, para que passemos sobre ti; e tu puseste as tuas costas como o chão, e como a rua para os que passavam.
23Tintakla ban li raylal aßin saß xbêneb li nequeßrahobtesin êre, eb li xeßxye êre, “Yoclankex re nak tonumekß saß êbên”. Ut lâex xeyocob êrib re teßnumekß saß êbên. Chanchanex chic li chßochß.—