1Fogem os ímpios, sem que ninguém os persiga; mas os justos são ousados como o leão.
1¶ E rere ana te hunga kino i te mea kahore he kaiwhai: ko te tangata tika ano ia, ano he raiona te maia.
2Por causa da transgressão duma terra são muitos os seus príncipes; mas por virtude de homens prudentes e entendidos, ela subsistirá por longo tempo.
2¶ He he no tetahi whenua i tokomaha ai ona rangatira; na kia ai he tangata e mahara ana, e matau ana, ka mau roa ai tona ahua.
3O homem pobre que oprime os pobres, é como chuva impetuosa, que não deixa trigo nenhum.
3¶ Ko te tangata rawakore e tukino ana i nga ware, ko tona rite kei te ua ta e kore ai te kai.
4Os que abandonam a lei louvam os ímpios; mas os que guardam a lei pelejam contra eles.
4¶ Ko te hunga e whakarere ana i te ture, he whakamoemiti ta ratou ki te tangata kino: ko ta nga kaipupuri ia o te ture he ngangare ki a ratou.
5Os homens maus não entendem a justiça; mas os que buscam ao Senhor a entendem plenamente.
5¶ E kore te hunga kino e mohio ki te whakawa: ko te hunga ia e rapu ana i a Ihowa, ka mohio ratou ki nga mea katoa.
6Melhor é o pobre que anda na sua integridade, do que o rico perverso nos seus caminhos.
6¶ He pai ki te rawakore e haere ana i runga i tona tapatahi, i te tangata he parori ke ona ara, ahakoa he whai taonga ia.
7O que guarda a lei é filho sábio; mas o companheiro dos comilões envergonha a seu pai.
7¶ Ko te tangata e pupuri ana i te ture, he tamaiti mohio ia; engari ko te tangata whakahoa ki te hunga kakai, ka whakama tona papa i a ia.
8O que aumenta a sua riqueza com juros e usura, ajunta-a para o que se compadece do pobre.
8¶ Ko te tangata e whakanui ana i ona rawa ki te moni whakatupu, ki te whakapiki utu, e kohia ana e ia era ma te tangata e atawhaitia ai te rawakore.
9O que desvia os seus ouvidos de ouvir a lei, até a sua oração é abominável.
9¶ Ko te tangata e tahuri ke ana tona taringa, a kahore e rongo ki te ture, ko tana inoi nei ano he mea whakarihariha.
10O que faz com que os retos se desviem para um mau caminho, ele mesmo cairá na cova que abriu; mas os inocentes herdarão o bem.
10¶ Ko te tangata i meinga ai te hunga tika kia kotiti ke ki te ara he, ka taka a ia ano ki tana ake poka: ka whiwhi ia te hunga ngakau tapatahi ki te pai.
11O homem rico é sábio aos seus próprios olhos; mas o pobre que tem entendimento o esquadrinha.
11¶ Ki te whakaaro a te tangata taonga he nui tona whakaaro mohio; otiia e rapua ana tana e te rawakore whai whakaaro.
12Quando os justos triunfam há grande, glória; mas quando os ímpios sobem, escondem-se os homens.
12¶ Nui atu te ataahua, ina koa te hunga tika: engari ki te ara te hunga kino, ka huna nga tangata i a ratou.
13O que encobre as suas transgressões nunca prosperará; mas o que as confessa e deixa, alcançará misericórdia.
13¶ Ko te tangata e hipoki ana i ona he, e kore tana e kake; ko te tangata ia e whaki ana, a e whakarere ana, ka tohungia.
14Feliz é o homem que teme ao Senhor continuamente; mas o que endurece o seu coração virá a cair no mal.
14¶ Ka hari te tangata e wehi tonu ana: ko te tangata ia e whakapakeke ana i tona ngakau, ka taka ki te kino.
15Como leão bramidor, e urso faminto, assim é o ímpio que domina sobre um povo pobre.
15¶ E rite ana ki te raiona e hamama ana, ki te pea e kopikopiko ana, te tangata kino e kingi ana ki te iwi rawakore.
16O príncipe falto de entendimento é também opressor cruel; mas o que aborrece a avareza prolongará os seus dias.
16¶ Ko te rangatira kore whakaaro he nui ano tana tukino: ko te tangata ia e kino ana ki te apo ka roa ona ra.
17O homem culpado do sangue de qualquer pessoa será fugitivo até a morte; ninguém o ajude.
17¶ Ko te tangata e waha ana i te toto o te tangata, ka rere ia ki roto ki te rua; kaua tetahi e pupuri i a ia.
18O que anda retamente salvar-se-á; mas o perverso em seus caminhos cairá de repente.
18¶ Ko te tangata he tapatahi nei te haere, ka ora: ko te tangata ia he parori ke ona ara, hinga tonu iho.
19O que lavra a sua terra se fartará de pão; mas o que segue os ociosos se encherá de pobreza.
19¶ Ko te tangata e ngaki ana i tona oneone, ka makona i te taro; ko te tangata ia e whai ana i te hunga wairangi, ka whiwhi nui ki te rawakore.
20O homem fiel gozará de abundantes bênçãos; mas o que se apressa a enriquecer não ficará impune.
20¶ Ko te tangata pono, ka nui nga manaaki mona: ko te tangata ia e hikaka ana ki te mea taonga, e kore ia e kore te whiwhi i te he.
21Fazer acepção de pessoas não é bom; mas até por um bocado de pão prevaricará o homem.
21¶ Ko te whakapai kanohi ehara i te mea pai: ehara ano hoki i te mea pai kia he te tangata mo te kongakonga taro.
22Aquele que é cobiçoso corre atrás das riquezas; e não sabe que há de vir sobre ele a penúria.
22¶ Ko te tangata he kino tona kanohi e takare tonu ana ki te taonga; kahore hoki ia e whakaaro ka tae mai te kore o te rawa ki a ia.
23O que repreende a um homem achará depois mais favor do que aquele que lisonjeia com a língua.
23¶ Ko te tangata i riria ai te he o tetahi ka nui atu te manako ki a ia i muri iho, i te manako ki te tangata i whakapati nei tona arero.
24O que rouba a seu pai, ou a sua mãe, e diz: Isso não é transgressão; esse é companheiro do destruidor.
24¶ Ko te tangata e pahua ana i tona papa, i tona whaea, a e ki ana, Ehara i te he; he hoa ia no te kaiwhakangaro.
25O cobiçoso levanta contendas; mas o que confia no senhor prosperará.
25¶ Ko ta te tangata ngakau apo he whakapatari pakanga: ko te tangata ia e okioki ana ki a Ihowa ka tetere.
26O que confia no seu próprio coração é insensato; mas o que anda sabiamente será livre.
26¶ He kuware te tangata e whakawhirinaki ana ki tona ake ngakau: ko te tangata ia e haere ana i runga i te whakaaro nui, ka mawhiti.
27O que dá ao pobre não terá falta; mas o que esconde os seus olhos terá muitas maldições.
27¶ Ko te tangata e hoatu ana ki te rawakore, e kore ia e hapa; ko te tangata ia e kaupare ana i ona kanohi, ka maha nga kanga mona.
28Quando os ímpios sobem, escondem-se os homens; mas quando eles perecem, multiplicam-se os justos.
28¶ Ka ara te hunga kino, ka huna nga tangata i a ratou: na ki te ngaro ratou, ka tupu te hunga tika.