¹Lembra-te, Senhor, do que nos tem sucedido; considera, e olha para o nosso opróbrio.

¹ خداوندا، به یادآور که چه بلایی بر سر ما آمده است: ببین که چگونه خوار و رسوا شده‌ایم!

²A nossa herdade passou a estranhos, e as nossas casas a forasteiros.

² سرزمین موروثی ما به دست بیگانگان افتاده است و در خانه‌های ما مردم بیگانه زندگی می‌کنند.

³çrfãos somos sem pai, nossas mães são como viuvas.

³ ما یتیم شده‌ایم. پدران ما به دست دشمن کشته شده و مادران ما بیوه شده‌اند.

⁴A nossa água por dinheiro a bebemos, por preço vem a nossa lenha.

⁴ آبی را که می‌خوریم و هیزمی را که برای آتش به کار می‌بریم، باید بخریم.

⁵Os nossos perseguidores estão sobre os nossos pescoços; estamos cansados, e não temos descanso.

⁵ باری سخت و دشوار بر دوش خود می‌کشیم. خسته و ناتوان شده‌ایم و راحتی نداریم.

⁶Aos egípcios e aos assírios estendemos as mãos, para nos fartarmos de pão.

⁶ پیش مردم مصر و آشور دست دراز کردیم تا لقمه نانی به ما بدهند و زنده بمانیم.

⁷Nossos pais pecaram, e já não existem; e nós levamos as suas iniqüidades.

⁷ نیاکان ما گناه کردند امّا آنها از بین رفتند و اینک ما تاوان گناه آنها را پس می‌دهیم.

⁸Escravos dominam sobre nós; ninguém há que nos arranque da sua mão.

⁸ غلامان بر ما حکومت می‌کنند و کسی نیست که ما را از قدرت آنها نجات بدهد.

⁹Com perigo de nossas vidas obtemos o nosso pão, por causa da espada do deserto.

⁹ یک لقمه نان را در بیابان با خطر جان به دست می‌آوریم.

¹⁰Nossa pele está abraseada como um forno, por causa do ardor da fome.

¹⁰ از شدّت گرسنگی در تب می‌سوزیم و پوست بدن ما همچون تنورِ داغ است.

¹¹Forçaram as mulheres em Sião, as virgens nas cidades de Judá.

¹¹ همسران ما در کوه صهیون مورد تجاوز قرار گرفتند و دختران ما در تمام روستاهای یهودیه مجبور شدند خود را تسلیم کنند.

¹²Príncipes foram enforcados pelas mãos deles; as faces dos anciãos não foram respeitadas.

¹² رهبران ما را به دار آویخته‌اند و به ریش‌سفیدان ما بی‌احترامی شده است.

¹³Mancebos levaram a mó; meninos tropeçaram sob fardos de lenha.

¹³ از جوانان ما در آسیاب کار می‌کشند و اطفال ما در زیر بارِ گران هیزم، از پا می‌افتند.

¹⁴Os velhos já não se assentam nas portas, os mancebos já não cantam.

¹⁴ پیر مردان ما دیگر در کنار دروازهٔ شهر دیده نمی‌شوند و جوانان ما دیگر آواز نمی‌خوانند.

¹⁵Cessou o gozo de nosso coração; converteu-se em lamentação a nossa dança.

¹⁵ خوشی و سرور از دلهای ما رخت بربسته و رقص و پایکوبی ما به ماتم تبدیل شده است.

¹⁶Caiu a coroa da nossa cabeça; ai de nós. porque pecamos.

¹⁶ وای بر ما که گناه کردیم و تاج جلال و افتخار را از دست دادیم.

¹⁷Portanto desmaiou o nosso coração; por isso se escureceram os nossos olhos.

¹⁷ دلهای ما بی‌تاب و چشمان ما تار گشته‌اند،

¹⁸Pelo monte de Sião, que está assolado, andam os chacais.

¹⁸ زیرا کوه صهیون، ویران و محل گشت و گذار شغالان شده است.

¹⁹Tu, Senhor, permaneces eternamente; e o teu trono subsiste de geração em geração.

¹⁹ خداوندا، تو فرمانروای ابدی جهان هستی و تاج و تخت تو بی‌زوال است.

²⁰Por que te esquecerias de nós para sempre, por que nos desampararias por tanto tempo?

²⁰ چرا ما را برای همیشه از یاد بردی؟ چرا ما را برای مدّتی طولانی ترک کردی؟

²¹Converte-nos a ti, Senhor, e seremos convertidos; renova os nossos dias como dantes;

²¹ ای خداوند، ما را دوباره به سوی خود بازگردان و جلال پیشین ما را بازگردان. آیا ما را بکلّی ترک کرده و از ما بی‌نهایت خشمگین هستی؟

²²se é que não nos tens de todo rejeitado, se é que não estás sobremaneira irado contra nos.

²² آیا ما را بکلّی ترک کرده و از ما بی‌نهایت خشمگین هستی؟