¹E tu levanta uma lamentação sobre os príncipes de Israel,

¹А ти наричи за кнезовима Израиљевим;

²e dize: Que de leoa foi tua mãe entre os leões! Deitou-se no meio dos leõezinhos, criou os seus cachorros.

²И реци: Шта беше мати твоја? Лавица; међу лавовима лежаше, млад своју међу лавовима храњаше.

³Assim criou um dos seus cachorrinhos, o qual, fazendo-se leão novo, aprendeu a apanhar a presa; e devorou homens.

³И отхрани једно младо своје, и поста лавић, и научив се ловити ждераше људе.

⁴Ora as nações ouviram falar dele; foi apanhado na cova delas; e o trouxeram com ganchos � terra do Egito.

⁴И чуше народи за њ; ухвати се у јаму њихову, и одведоше га у веригама у земљу мисирску.

⁵Vendo, pois, ela que havia esperado, e que a sua esperança era perdida, tomou outro dos seus cachorros, e fê-lo leão novo.

⁵А она кад виде где се надала, али јој нада пропаде, узе једно младо своје, и учини од њега лавића.

⁶E este, rondando no meio dos leões, veio a ser leão novo, e aprendeu a apanhar a presa; e devorou homens.

⁶И он идући међу лавовима поста лавић, и научи се ловити и ждераше људе.

⁷E devastou os seus palácios, e destruiu as suas cidades; e assolou-se a terra, e a sua plenitude, por causa do som do seu rugido.

⁷И позна дворе њихове, и пустошаше градове њихове тако да опусте земља и шта је у њој од рике његове.

⁸Então se ajuntaram contra ele as gentes das províncias ao redor; estenderam sobre ele a rede; e ele foi apanhado na cova delas.

⁸И усташе на њ народи из околних земаља, и разапеше му мрежу своју, и ухвати се у јаму њихову.

⁹E com ganchos meteram-no numa jaula, e o levaram ao rei de Babilônia; fizeram-no entrar nos lugares fortes, para que se não ouvisse mais a sua voz sobre os montes de Israel.

⁹И метнуше га у крлетку у веригама, и одведоше га цару вавилонском, и метнуше га у град да му се више не чује глас по горама Израиљевим.

¹⁰Tua mãe era como uma videira plantada junto �s águas; ela frutificou, e encheu-se de ramos, por causa das muitas aguas.

¹⁰Док беше миран, мати твоја беше као винова лоза, посађена крај воде, родна и граната беше од многе воде.

¹¹E tinha uma vara forte para cetro de governador, e elevou-se a sua estatura entre os espessos ramos, e foi vista na sua altura com a multidão dos seus ramos.

¹¹И беху на њој јаки прутови за палицу владалачку, и растом својим узвиси се изнад густих грана, и би наочита висином својом, мноштвом грана својих.

¹²Mas foi arrancada com furor, e lançada por terra; o vento oriental secou o seu fruto; quebrou-se e secou-se a sua forte vara; o fogo a consumiu.

¹²Али би ишчупана у гневу и на земљу бачена, и устока осуши род њен; поломише се и посушише се јаки прутови њени; огањ их прождре.

¹³E agora está plantada no deserto, numa terra seca e sedenta.

¹³А сада је посађена у пустињи, у земљи сувој и безводној.

¹⁴E duma vara dos seus ramos saiu fogo que consumiu o seu fruto, de maneira que não há mais nela nenhuma vara forte para servir de cetro para governar. Essa é a lamentação, e servirá de lamentação.

¹⁴И изађе огањ из прута грана њених и прождре род њен да нема на њој прута јаког за палицу владалачку. То је нарицање, и биће нарицање.