¹Depois José deu ordem ao despenseiro de sua casa, dizendo: Enche de mantimento os sacos dos homens, quanto puderem levar, e põe o dinheiro de cada um na boca do seu saco.

¹И заповеди Јосиф човеку што управљаше кућом његовом говорећи: Наспи овим људима у вреће жита колико могу понети, и свакоме у врећу метни озго новце његове.

²E a minha taça de prata porãs na boca do saco do mais novo, com o dinheiro do seu trigo. Assim fez ele conforme a palavra que José havia dito.

²И чашу моју, чашу сребрну, метни најмлађем у врећу одозго и новце за његово жито. И учини како му Јосиф рече.

³Logo que veio a luz da manhã, foram despedidos os homens, eles com os seus jumentos.

³А ујутру кад свану, отпустише људе с магарцима њиховим.

⁴Havendo eles saído da cidade, mas não se tendo distanciado muito, disse José ao seu despenseiro: Levanta-te e segue os homens; e, alcançando-os, dize-lhes: Por que tornastes o mal pelo bem?

⁴А кад изађоше из места и још не беху далеко, рече Јосиф човеку што управљаше кућом његовом: Устани, иди брже за оним људима, и кад их стигнеш реци им: Зашто враћате зло за добро?

⁵Não é esta a taça por que bebe meu senhor, e de que se serve para adivinhar? Fizestes mal no que fizestes.

⁵Није ли то чаша из које пије мој господар? И неће ли по њој зацело познати какви сте? Зло сте радили што сте то учинили.

⁶Então ele, tendo-os alcançado, lhes falou essas mesmas palavras.

⁶И он их стиже, и рече им тако.

⁷Responderam-lhe eles: Por que falo meu senhor tais palavras? Longe estejam teus servos de fazerem semelhante coisa.

⁷А они му рекоше: Зашто говориш, господару, такве речи? Сачувај Боже да слуге твоје учине такво шта!

⁸Eis que o dinheiro, que achamos nas bocas dos nossos sacos, to tornamos a trazer desde a terra de Canaã; como, pois, furtaríamos da casa do teu senhor prata ou ouro?

⁸Ено смо ти донели натраг из земље хананске новце које нађосмо озго у врећама својим, па како бисмо украли из куће господара твог сребро или злато?

⁹Aquele dos teus servos com quem a taça for encontrada, morra; e ainda nós seremos escravos do meu senhor.

⁹У ког се између слуга твојих нађе, онај нека погине, и сврх тога ми ћемо бити робови господару мом.

¹⁰Ao que disse ele: Seja conforme as vossas palavras; aquele com quem a taça for encontrada será meu escravo; mas vós sereis inocentes.

¹⁰А он рече: Нека буде како рекосте; али у кога се нађе, онај да ми буде роб, а ви остали нећете бити криви.

¹¹Então eles se apressaram cada um a pôr em terra o seu saco, e cada um a abri-lo.

¹¹И брже поскидаше сви на земљу вреће своје, и разрешише сваки своју врећу.

¹²E o despenseiro buscou, começando pelo maior, e acabando pelo mais novo; e achou-se a taça no saco de Benjamim.

¹²А он стаде тражити почевши од најстаријег, и кад дође на најмлађег, нађе се чаша у врећи Венијаминовој.

¹³Então rasgaram os seus vestidos e, tendo cada um carregado o seu jumento, voltaram � cidade.

¹³Тада раздреше хаљине своје, и натоваривши сваки свој товар на свог магарца вратише се у град.

¹⁴E veio Judá com seus irmãos � casa de José, pois ele ainda estava ali; e prostraram-se em terra diante dele.

¹⁴И дође Јуда с браћом својом Јосифу у кућу, док он још беше код куће, и падоше пред њим на земљу.

¹⁵Logo lhes perguntou José: Que ação é esta que praticastes? não sabeis vós que um homem como eu pode, muito bem, adivinhar?

¹⁵А Јосиф им рече: Шта сте то учинили? Зар нисте знали да човек као што сам ја може зацело дознати?

¹⁶Respondeu Judá: Que diremos a meu senhor? que falaremos? e como nos justificaremos? Descobriu Deus a iniqüidade de teus servos; eis que somos escravos de meu senhor, tanto nós como aquele em cuja mão foi achada a taça.

¹⁶Тада рече Јуда: Шта да ти кажемо, господару? Шта да говоримо? Како ли да се правдамо? Бог је открио злочинство твојих слуга. Ево, ми смо сви робови твоји, господару, и ми и овај у кога се нашла чаша.

¹⁷Disse José: Longe esteja eu de fazer isto; o homem em cuja mão a taça foi achada, aquele será meu servo; porém, quanto a vós, subi em paz para vosso pai.

¹⁷А Јосиф рече: Боже сачувај! Нећу ја то; у кога се нашла чаша он нека ми буде роб, а ви идите с миром оцу свом.

¹⁸Então Jud� se chegou a ele, e disse: Ai! senhor meu, deixa, peço-te, o teu servo dizer uma palavra aos ouvidos de meu senhor; e não se acenda a tua ira contra o teu servo; porque tu és como Faraó.

¹⁸Али Јуда приступив к њему рече: Чуј ме, господару; допусти да проговори слуга твој господару свом, и нека се гнев твој не распали на слугу твог, јер си ти као сам Фараон.

¹⁹Meu senhor perguntou a seus servos, dizendo: Tendes vós pai, ou irmão?

¹⁹Господар мој запита слуге своје говорећи: Имате ли оца или брата?

²⁰E respondemos a meu senhor: Temos pai, já velho, e há um filho da sua velhice, um menino pequeno; o irmão deste é morto, e ele ficou o único de sua mãe; e seu pai o ama.

²⁰А ми рекосмо господару свом: Имамо старог оца и брата најмлађег, који му се роди у старости; а његов је брат умро, и он оста сам од матере своје, и отац га пази.

²¹Então tu disseste a teus servos: Trazei-mo, para que eu ponha os olhos sobre ele.

²¹А ти рече слугама својим: Доведите ми га да видим својим очима.

²²E quando respondemos a meu senhor: O menino não pode deixar o seu pai; pois se ele deixasse o seu pai, este morreria;

²²И рекосмо господару свом: Неће моћи дете оставити оца свог; да остави оца свог, одмах ће отац умрети.

²³replicaste a teus servos: A menos que desça convosco vosso irmão mais novo, nunca mais vereis a minha face.

²³А ти рече слугама својим: Ако не дође брат ваш најмлађи, нећете видети лице моје.

²⁴Então subimos a teu servo, meu pai, e lhe contamos as palavras de meu senhor.

²⁴А кад се вратисмо к слузи твом а оцу мом, казасмо му речи господара мог.

²⁵Depois disse nosso pai: Tornai, comprai-nos um pouco de mantimento;

²⁵После рече нам отац: Идите опет, купите нам хране.

²⁶e lhe respondemos: Não podemos descer; mas, se nosso irmão menor for conosco, desceremos; pois não podemos ver a face do homem, se nosso irmão menor não estiver conosco.

²⁶А ми рекосмо: Не можемо ићи, осим ако буде брат наш најмлађи с нама, онда ћемо ићи, јер не можемо видети лица оног човека, ако не буде с нама брат наш најмлађи.

²⁷Então nos disse teu servo, meu pai: Vós sabeis que minha mulher me deu dois filhos;

²⁷А слуга твој, отац мој, рече нам: Знате да ми је жена родила два сина.

²⁸um saiu de minha casa e eu disse: certamente foi despedaçado, e não o tenho visto mais;

²⁸И један од њих отиде од мене, и рекох: Зацело га је раскинула зверка; и до сада га не видех.

²⁹se também me tirardes a este, e lhe acontecer algum desastre, fareis descer as minhas cãs com tristeza ao Seol.

²⁹Ако и овог одведете од мене и задеси га како зло, свалићете ме старог у гроб с тугом.

³⁰Agora, pois, se eu for ter com o teu servo, meu pai, e o menino não estiver conosco, como a sua alma está ligada com a alma dele,

³⁰Па сада да отидем к слузи твом, оцу свом, а ово дете да не буде с нама, како је душа оног везана за душу овог,

³¹acontecerá que, vendo ele que o menino ali não está, morrerá; e teus servos farão descer as cãs de teu servo, nosso pai com tristeza ao Seol.

³¹Умреће кад види да нема детета, те ће слуге твоје свалити старог слугу твог, а оца свог, с тугом у гроб.

³²Porque teu servo se deu como fiador pelo menino para com meu pai, dizendo: Se eu to não trouxer de volta, serei culpado, para com meu pai para sempre.

³²А твој се слуга подјемчио за дете оцу свом рекавши: Ако ти га не доведем натраг, да сам крив оцу свом до века.

³³Agora, pois, fique teu servo em lugar do menino como escravo de meu senhor, e que suba o menino com seus irmãos.

³³Зато нека слуга твој остане место детета, да буде роб господару мом, а дете нека иде с браћом својом.

³⁴Porque, como subirei eu a meu pai, se o menino não for comigo? para que não veja eu o mal que sobrevirá a meu pai.

³⁴Јер како бих се вратио к оцу свом без детета, да гледам јаде који би ми оца задесили?