¹Consolai, consolai o meu povo, diz o vosso Deus.

¹Тешите, тешите народ мој, говори Бог ваш.

²Falai benignamente a Jerusalém, e bradai-lhe que já a sua malícia é acabada, que a sua iniqüidade está expiada e que já recebeu em dobro da mão do Senhor, por todos os seus pecados.

²Говорите Јерусалиму љубазно, и јављајте му да се навршио рок његов, да му се безакоње опростило, јер је примио из руке Господње двојином за све грехе своје.

³Eis a voz do que clama: Preparai no deserto o caminho do Senhor; endireitai no ermo uma estrada para o nosso Deus.

³Глас је некога који виче: Приправите у пустињи пут Господњи, поравните у пустоши стазу Богу нашем.

⁴Todo vale será levantado, e será abatido todo monte e todo outeiro; e o terreno acidentado será nivelado, e o que é escabroso, aplanado.

⁴Све долине нека се повисе, и све горе и брегови нека се слегну, и што је криво нека буде право, и неравна места нека буду равна.

⁵A glória do Senhor se revelará; e toda a carne juntamente a verá; pois a boca do Senhor o disse.

⁵И јавиће се слава Господња, и свако ће тело видети; јер уста Господња говорише.

⁶Uma voz diz: Clama. Respondi eu: Que hei de clamar? Toda a carne é erva, e toda a sua beleza como a flor do campo.

⁶Глас говори: Вичи. И рече: Шта да вичем? Да је свако тело трава и све добро његово као цвет пољски.

⁷Seca-se a erva, e murcha a flor, soprando nelas o hálito do Senhor. Na verdade o povo é erva.

⁷Суши се трава, цвет опада кад дух Господњи дуне на њ; доиста је народ трава.

⁸Seca-se a erva, e murcha a flor; mas a palavra de nosso Deus subsiste eternamente.

⁸Суши се трава, цвет опада; али реч Бога нашег остаје довека.

⁹Tu, anunciador de boas-novas a Sião, sobe a um monte alto. Tu, anunciador de boas-novas a Jerusalém, levanta a tua voz fortemente; levanta-a, não temas, e dize �s cidades de Judá: Eis aqui está o vosso Deus.

⁹Изађи на високу гору, Сионе, који јављаш добре гласове; подигни силно глас свој, Јерусалиме, који јављаш добре гласове; подигни, не бој се. Кажи градовима Јудиним: Ево Бога вашег.

¹⁰Eis que o Senhor Deus virá com poder, e o seu braço dominará por ele; eis que o seu galardão está com ele, e a sua recompensa diante dele.

¹⁰Ево, Господ Бог иде на јаког, и мишица ће Његова овладати њим; ево плата је његова код Њега и дело његово пред Њим.

¹¹Como pastor ele apascentará o seu rebanho; entre os seus braços recolherá os cordeirinhos, e os levará no seu regaço; as que amamentam, ele as guiará mansamente.

¹¹Као пастир пашће стадо своје; у наручје своје сабраће јагањце, и у недрима ће их носити, а дојилице ће водити полако.

¹²Quem mediu com o seu punho as águas, e tomou a medida dos céus aos palmos, e recolheu numa medida o pó da terra e pesou os montes com pesos e os outeiros em balanças,

¹²Ко је измерио воду грстима својим и небеса премерио пеђу? Ко је мером измерио прах земаљски, и горе измерио на мерила и брегове на потег?

¹³Quem guiou o Espírito do Senhor, ou, como seu conselheiro o ensinou?

¹³Ко је управљао Духом Господњим? Или Му био саветник и научио Га?

¹⁴Com quem tomou ele conselho, para que lhe desse entendimento, e quem lhe mostrou a vereda do juízo? quem lhe ensinou conhecimento, e lhe mostrou o caminho de entendimento?

¹⁴С ким се договарао и ко Га је уразумио и научио путу суда, и научио Га знању и показао Му пут разума?

¹⁵Eis que as nações são consideradas por ele como a gota dum balde, e como o pó miúdo das balanças; eis que ele levanta as ilhas como a uma coisa pequeníssima.

¹⁵Гле, народи су као кап из ведра, и као прашка на мерилима броје се; гле, премешта острва као прашак.

¹⁶Nem todo o Líbano basta para o fogo, nem os seus animais bastam para um holocausto.

¹⁶Ни Ливан не би био доста за огањ, и животиње његове не би биле доста за жртву паљеницу.

¹⁷Todas as nações são como nada perante ele; são por ele reputadas menos do que nada, e como coisa vã.

¹⁷Сви су народи као ништа пред Њим, мање неголи ништа и таштина вреде Му.

¹⁸A quem, pois, podeis assemelhar a Deus? ou que figura podeis comparar a ele?

¹⁸С ким ћете дакле изједначити Бога? И какву ћете Му прилику наћи?

¹⁹Quanto ao ídolo, o artífice o funde, e o ourives o cobre de ouro, e forja cadeias de prata para ele.

¹⁹Уметник лије лик, и златар га позлаћује, и верижице сребрне лије.

²⁰O empobrecido, que não pode oferecer tanto, escolhe madeira que não apodrece; procura para si um artífice perito, para gravar uma imagem que não se pode mover.

²⁰А ко је сиромах, те нема шта принети, бира дрво које не труне, и тражи вештог уметника да начини резан лик, који се не помиче.

²¹Porventura não sabeis? porventura não ouvis? ou desde o princípio não se vos notificou isso mesmo? ou não tendes entendido desde a fundação da terra?

²¹Не знате ли? Не чујете ли? Не казује ли вам се од искона? Не разумете ли од темеља земаљских?

²²E ele o que está assentado sobre o círculo da terra, cujos moradores são para ele como gafanhotos; é ele o que estende os céus como cortina, e o desenrola como tenda para nela habitar.

²²Он седи над кругом земаљским, и њени су Му становници као скакавци; Он је разастро небеса као платно и разапео их као шатор за стан.

²³E ele o que reduz a nada os príncipes, e torna em coisa vã os juízes da terra.

²³Он обраћа кнезове у ништа, судије земаљске чини да су као таштина.

²⁴Na verdade, mal se tem plantado, mal se tem semeado e mal se tem arraigado na terra o seu tronco, quando ele sopra sobre eles, e secam-se, e a tempestade os leva como � pragana.

²⁴Као да нису посађени ни посејани, и као да им се стабло није укоренило у земљи, чим дуне на њих, посахну, и вихор као плеву разнесе их.

²⁵A quem, pois, me comparareis, para que eu lhe seja semelhante? diz o Santo.

²⁵С ким ћете ме дакле изједначити да бих био као он? вели Свети.

²⁶Levantai ao alto os vossos olhos, e vede: quem criou estas coisas? Foi aquele que faz sair o exército delas segundo o seu número; ele as chama a todas pelos seus nomes; por ser ele grande em força, e forte em poder, nenhuma faltará.

²⁶Подигните горе очи своје и видите; ко је то створио? Ко изводи војску свега тога на број и зове свако по имену, и велике ради силе Његове и јаке моћи не изостаје ниједно?

²⁷Por que dizes, ó Jacó, e falas, ó Israel: O meu caminho está escondido ao Senhor, e o meu juízo passa despercebido ao meu Deus?

²⁷Зашто говориш, Јакове, и кажеш, Израиљу: Сакривен је пут мој од Господа, и ствар моја не излази пред Бога мог?

²⁸Não sabes, não ouviste que o eterno Deus, o Senhor, o Criador dos confins da terra, não se cansa nem se fatiga? E inescrutável o seu entendimento.

²⁸Не знаш ли? Ниси ли чуо да Бог вечни Господ, који је створио крајеве земаљске, не сустаје нити се утруђује? Разуму Његовом нема мере.

²⁹Ele dá força ao cansado, e aumenta as forças ao que não tem nenhum vigor.

²⁹Он даје снагу уморном, и нејаком умножава крепост.

³⁰Os jovens se cansarão e se fatigarão, e os mancebos cairão,

³⁰Деца се море и сустају, и младићи падају;

³¹mas os que esperam no Senhor renovarão as suas forças; subirão com asas como águias; correrão, e não se cansarão; andarão, e não se fatigarão.

³¹Али који се надају Господу, добијају нову снагу, подижу се на крилима као орлови, трче и не сустају, ходе и не море се.