¹Ora, falaram Miriã e Arão contra Moisés ,por causa da mulher cuchita que este tomara; porquanto tinha tomado uma mulher cuchita.

¹И стадоше викати Марија и Арон на Мојсија ради жене Мадијанке, којом се ожени, јер се ожени Мадијанком.

²E disseram: Porventura falou o Senhor somente por Moisés? Não falou também por nós? E o Senhor o ouviu.

²И рекоше: Зар је само преко Мојсија говорио Господ? Није ли говорио и преко нас? И то чу Господ.

³Ora, Moisés era homem mui manso, mais do que todos os homens que havia sobre a terra.

³А Мојсије беше човек врло кротак мимо све људе на земљи.

⁴E logo o Senhor disse a Moisés, a Arão e a Miriã: Saí vos três � tenda da revelação. E saíram eles três.

⁴И одмах рече Господ Мојсију и Арону и Марији: Дођите вас троје у шатор од састанка. И отидоше њих троје.

⁵Então o Senhor desceu em uma coluna de nuvem, e se pôs � porta da tenda; depois chamou a Arão e a Miriã, e os dois acudiram.

⁵Тада сиђе Господ у ступу од облака, стаде на вратима од шатора. И викну Арона и Марију, и дођоше обоје.

⁶Então disse: Ouvi agora as minhas palavras: se entre vós houver profeta, eu, o Senhor, a ele me farei conhecer em visão, em sonhos falarei com ele.

⁶И рече им: Чујте сада речи моје: пророк кад је међу вама, ја ћу му се Господ јављати у утвари и говорићу с њим у сну.

⁷Mas não é assim com o meu servo Moisés, que é fiel em toda a minha casa;

⁷Али није такав мој слуга Мојсије, који је веран у свем дому мом.

⁸boca a boca falo com ele, claramente e não em enigmas; pois ele contempla a forma do Senhor. Por que, pois, não temestes falar contra o meu servo, contra Moisés?

⁸Њему говорим из уста к устима, и он ме гледа доиста, а не у тами нити у каквој прилици Господњој. Како се дакле не побојасте викати на слугу мог, на Мојсија?

⁹Assim se acendeu a ira do Senhor contra eles; e ele se retirou;

⁹И гнев се Господњи распали на њих, и Он отиде.

¹⁰também a nuvem se retirou de sobre a tenda; e eis que Miriã se tornara leprosa, branca como a neve; e olhou Arão para Miriã e eis que estava leprosa.

¹⁰И облак се подиже са шатора; и гле, Марија беше губава, бела као снег. И Арон погледа Марију, а она губава.

¹¹Pelo que Arão disse a Moisés: Ah, meu senhor! rogo-te não ponhas sobre nós este pecado, porque procedemos loucamente, e pecamos.

¹¹Тада рече Арон Мојсију: Господару, молим те, не мећи на нас греха овог, јер лудо учинисмо и згрешисмо.

¹²Não seja ela como um morto que, ao sair do ventre de sua mãe, tenha a sua carne já meio consumida.

¹²Немој да ова буде као мртво дете, коме је месо пола труло кад излази из утробе мајке своје.

¹³Clamou, pois, Moisés ao Senhor, dizendo: ç Deus, rogo-te que a cures.

¹³И вапи Мојсије ка Господу говорећи: Боже, молим Ти се, исцели је.

¹⁴Respondeu o Senhor a Moisés: Se seu pai lhe tivesse cuspido na cara não seria envergonhada por sete dias? Esteja fechada por sete dias fora do arraial, e depois se recolherá outra vez.

¹⁴А Господ одговори Мојсију: Да јој је отац њен пљунуо у лице, не би ли се стидела седам дана? Нека буде одлучена седам дана изван логора, а после нека буде опет примљена.

¹⁵Assim Miriã esteve fechada fora do arraial por sete dias; e o povo não partiu, enquanto Miriã não se recolheu de novo.

¹⁵Тако би Марија одлучена изван логора седам дана; и народ не пође оданде докле Марија не би опет примљена.

¹⁶Mas depois o povo partiu de Hazerote, e acampou-se no deserto de Parã.

¹⁶А потом пође народ од Асирота, и стадоше у пустињи Фаранској.