¹Ó Deus do meu louvor, não te cales;

¹Боже, славо моја, немој ћутати,

²pois a boca do ímpio e a boca fraudulenta se abrem contra mim; falam contra mim com uma língua mentirosa.

²Јер се уста безбожничка и уста лукава на ме отворише; говоре са мном језиком лажљивим.

³Eles me cercam com palavras de ódio, e pelejam contra mim sem causa.

³Речима злобним са свих страна гоне ме, и оружају се на ме низашта.

⁴Em paga do meu amor são meus adversários; mas eu me dedico � oração.

⁴За љубав моју устају на мене, а ја се молим.

⁵Retribuem-me o mal pelo bem, e o ódio pelo amor.

⁵Враћају ми зло за добро, и мржњу за љубав моју.

⁶Põe sobre ele um ímpio, e esteja � sua direita um acusador.

⁶Постави над њим старешину безбожника, и противник нека му стане с десне стране.

⁷Quando ele for julgado, saia condenado; e em pecado se lhe torne a sua oração!

⁷Кад се стане судити, нека изађе крив, и молитва његова нека буде грех.

⁸Sejam poucos os seus dias, e outro tome o seu ofício!

⁸Нека буду дани његови кратки, и власт његову нека добије други.

⁹Fiquem órfãos os seus filhos, e viúva a sua mulher!

⁹Деца његова нек буду сироте, и жена његова удовица.

¹⁰Andem errantes os seus filhos, e mendiguem; esmolem longe das suas habitações assoladas.

¹⁰Деца његова нек се потуцају и просе, и нека траже хлеба изван својих пустолина.

¹¹O credor lance mão de tudo quanto ele tenha, e despojem-no os estranhos do fruto do seu trabalho!

¹¹Нека му узме дужник све што има, и нека разграбе туђини муку његову.

¹²Não haja ninguém que se compadeça dele, nem haja quem tenha pena dos seus órfãos!

¹²Нек се не нађе нико ко би га љубио, ни ко би се смиловао на сироте његове.

¹³Seja extirpada a sua posteridade; o seu nome seja apagado na geração seguinte!

¹³Наслеђе његово нек се затре, у другом колену нека погине име њихово.

¹⁴Esteja na memória do Senhor a iniqüidade de seus pais; e não se apague o pecado de sua mãe!

¹⁴Безакоње старих његових нек се спомене у Господа, и грех матере његове нек се не избрише.

¹⁵Antes estejam sempre perante o Senhor, para que ele faça desaparecer da terra a memória deles!

¹⁵Нека буду свагда пред Господом, и Он нека истреби спомен њихов на земљи;

¹⁶Porquanto não se lembrou de usar de benignidade; antes perseguiu o varão aflito e o necessitado, como também o quebrantado de coração, para o matar.

¹⁶Зато што се није сећао чинити милост, него је гонио човека ништег и убогог, и тужном у срцу тражио смрт.

¹⁷Visto que amou a maldição, que ela lhe sobrevenha! Como não desejou a bênção, que ela se afaste dele!

¹⁷Љубио је клетву, нека га и стигне; није марио за благослов, нека и отиде од њега.

¹⁸Assim como se vestiu de maldição como dum vestido, assim penetre ela nas suas entranhas como água, e em seus ossos como azeite!

¹⁸Нек се обуче у клетву као у хаљину, и она нек уђе у њега као вода, и као уље у кости његове.

¹⁹Seja para ele como o vestido com que ele se cobre, e como o cinto com que sempre anda cingido!

¹⁹Нек му она буде као хаљина, у коју се облачи, и као појас, којим се свагда паше.

²⁰Seja este, da parte do Senhor, o galardão dos meus adversários, e dos que falam mal contra mim!

²⁰Таква плата нек буде од Господа онима који ме ненавиде, и који говоре зло на душу моју.

²¹Mas tu, ó Deus, meu Senhor age em meu favor por amor do teu nome; pois que é boa a tua benignidade, livra-me;

²¹А мени, Господе, Господе, учини шта приличи имену Твом. Ти си добар, милошћу својом избави ме.

²²pois sou pobre e necessitado, e dentro de mim está ferido o meu coração.

²²Јер сам невољан и ништ, и срце је моје рањено у мени.

²³Eis que me vou como a sombra que declina; sou arrebatado como o gafanhoto.

²³Нестаје ме као сена, кад се одмиче; терају ме као скакавце.

²⁴Os meus joelhos estão enfraquecidos pelo jejum, e a minha carne perde a sua gordura.

²⁴Колена моја изнемогоше од поста, и тело моје омрша.

²⁵Eu sou para eles objeto de opróbrio; ao me verem, meneiam a cabeça.

²⁵Постадох подсмех њима; видећи ме машу главом својом.

²⁶Ajuda-me, Senhor, Deus meu; salva-me segundo a tua benignidade.

²⁶Помози ми, Господе, Боже мој, спаси ме по милости својој.

²⁷Saibam que nisto está a tua mão, e que tu, Senhor, o fizeste.

²⁷Нека познају да је ово Твоја рука, и Ти, Господе, да си ово учинио.

²⁸Amaldiçoem eles, mas abençoa tu; fiquem confundidos os meus adversários; mas alegre-se o teu servo!

²⁸Они куну, а Ти благослови; устају, али нек се постиде, и слуга се Твој обрадује.

²⁹Vistam-se de ignomínia os meus acusadores, e cubram-se da sua própria vergonha como dum manto!

²⁹Нек се противници моји обуку у срамоту, и као хаљином нек се покрију стидом својим.

³⁰Muitas graças darei ao Senhor com a minha boca;

³⁰Хвалићу Господа веома устима својим, и усред многих славићу Га,

³¹Pois ele se coloca � direita do poder, para o salvar dos que o condenam.

³¹Јер стоји с десне стране убогоме, да би га спасао од оних који осуђују душу његову.