1Senhor, tu me sondas, e me conheces.
1Господе! Ти ме кушаш и знаш.
2Tu conheces o meu sentar e o meu levantar; de longe entendes o meu pensamento.
2Ти знаш кад седам и кад устанем; Ти знаш помисли моје издалека;
3Esquadrinhas o meu andar, e o meu deitar, e conheces todos os meus caminhos.
3Кад ходим и кад се одмарам, Ти си око мене, и све путеве моје видиш.
4Sem que haja uma palavra na minha língua, eis que, ó Senhor, tudo conheces.
4Још нема речи на језику мом, а Ти, Господе, гле, већ све знаш.
5Tu me cercaste em volta, e puseste sobre mim a tua mão.
5Састраг и спред Ти си ме заклонио, и ставио на ме руку своју.
6Tal conhecimento é maravilhoso demais para mim; elevado é, não o posso atingir.
6Чудно је за ме знање Твоје, високо, не могу да га докучим.
7Para onde me irei do teu Espírito, ou para onde fugirei da tua presença?
7Куда бих отишао од духа Твог, и од лица Твог куда бих побегао?
8Se subir ao céu, tu aí estás; se fizer no Seol a minha cama, eis que tu ali estás também.
8Да изађем на небо, Ти си онде. Да сиђем у пакао, онде си.
9Se tomar as asas da alva, se habitar nas extremidades do mar,
9Да се дигнем на крилима од зоре, и преселим се на крај мора:
10ainda ali a tua mão me guiará e a tua destra me susterá.
10И онде ће ме рука Твоја водити, и држати ме десница Твоја.
11Se eu disser: Ocultem-me as trevas; torne-se em noite a luz que me circunda;
11Да кажем: Да ако ме мрак сакрије; али је и ноћ као видело око мене.
12nem ainda as trevas são escuras para ti, mas a noite resplandece como o dia; as trevas e a luz são para ti a mesma coisa.
12Ни мрак неће замрачити од Тебе, и ноћ је светла као дан: мрак је као видело.
13Pois tu formaste os meus rins; entreteceste-me no ventre de minha mãe.
13Јер си Ти створио шта је у мени, саставио си ме у утроби матере моје.
14Eu te louvarei, porque de um modo tão admirável e maravilhoso fui formado; maravilhosas são as tuas obras, e a minha alma o sabe muito bem.
14Хвалим Те, што сам дивно саздан. Дивна су дела Твоја, и душа моја то зна добро.
15Os meus ossos não te foram encobertos, quando no oculto fui formado, e esmeradamente tecido nas profundezas da terra.
15Ниједна се кост моја није сакрила од Тебе, ако и јесам саздан тајно, откан у дубини земаљској.
16Os teus olhos viram a minha substância ainda informe, e no teu livro foram escritos os dias, sim, todos os dias que foram ordenados para mim, quando ainda não havia nem um deles.
16Заметак мој видеше очи Твоје, у књизи је Твојој све то записано, и дани забележени, кад их још није било ниједног.
17E quão preciosos me são, ó Deus, os teus pensamentos! Quão grande é a soma deles!
17Како су ми недокучиве помисли Твоје, Боже! Како им је велик број!
18Se eu os contasse, seriam mais numerosos do que a areia; quando acordo ainda estou contigo.
18Да их бројим, више их је него песка. Кад се пробудим, још сам с Тобом.
19Oxalá que matasses o perverso, ó Deus, e que os homens sanguinários se apartassem de mim,
19Да хоћеш, Боже, убити безбожника! Крвопије, идите од мене.
20homens que se rebelam contra ti, e contra ti se levantam para o mal.
20Они говоре ружно на Тебе; узимају име Твоје узалуд непријатељи Твоји.
21Não odeio eu, ó Senhor, aqueles que te odeiam? e não me aflijo por causa dos que se levantam contra ti?
21Зар да не мрзим на оне, који на Те мрзе, Господе, и да се не гадим на оне који устају на Тебе?
22Odeio-os com ódio completo; tenho-os por inimigos.
22Пуном мрзошћу мрзим на њих; непријатељи су ми.
23Sonda-me, ó Deus, e conhece o meu coração; prova-me, e conhece os meus pensamentos;
23Окушај ме, Боже, и познај срце моје, испитај ме, и познај помисли моје.
24vê se há em mim algum caminho perverso, e guia-me pelo caminho eterno.
24И види јесам ли на злом путу, и води ме на пут вечни.