¹Ó Senhor, a ti clamo; dá-te pressa em me acudir! Dá ouvidos � minha voz, quando a ti clamo!

¹Господе, вичем к Теби, похитај к мени, чуј глас мољења мог, кад вичем к Теби.

²Suba a minha oração, como incenso, diante de ti, e seja o levantar das minhas mãos como o sacrifício da tarde!

²Нек изађе молитва моја као кад пред лице Твоје, дизање руку мојих као принос, вечерњи.

³Põe, ó Senhor, uma guarda � minha boca; vigia a porta dos meus lábios!

³Постави, Господе, стражу код језика мог, чувај врата уста мојих.

⁴Não inclines o meu coração para o mal, nem para se ocupar de coisas más, com aqueles que praticam a iniqüidade; e não coma eu das suas gulodices!

⁴Не дај срцу мом да застрани на зле помисли, да чини дела безбожна с људима који поступају неправедно; и да не окусим сладости њихове.

⁵Fira-me o justo, será isso uma benignidade; e repreenda-me, isso será como óleo sobre a minha cabeça; não o recuse a minha cabeça; mas continuarei a orar contra os feitos dos ímpios.

⁵Нека ме бије праведник, то је милост; нека ме кара, то је уље за главу моју; глава моја неће одбацити, ако ће и више; него је молитва моја против злоће њихове.

⁶Quando os seus juízes forem arremessados duma penha abaixo, saberão que as palavras do Senhor são verdadeiras.

⁶Расуше се по каменим врлетима судије њихове, и чуше речи моје како су благе.

⁷Como quando alguém lavra e sulca a terra, são os nossos ossos espalhados � boca do Seol.

⁷Као кад ко сече и теше, тако се разлетеше кости наше до чељусти паклених.

⁸Mas os meus olhos te contemplam, ó Senhor, meu Senhor; em ti tenho buscado refúgio; não me deixes sem defesa!

⁸Али су к Теби, Господе, Господе, управљене очи моје, у Тебе се уздам, немој одбацити душу моју.

⁹Guarda-me do laço que me armaram, e das armadilhas dos que praticam a iniqüidade.

⁹Сачувај ме од замке, коју ми метнуше, од лукавства оних, који чине безакоње.

¹⁰Caiam os ímpios nas suas próprias redes, até que eu tenha escapado inteiramente.

¹⁰Пашће у мреже своје безбожници, а ја ћу један проћи.