¹A ti clamo, ó Senhor; rocha minha, não emudeças para comigo; não suceda que, calando-te a meu respeito, eu me torne semelhante aos que descem � cova.

¹К Теби, Господе, вичем; граде мој, немој ми ћутати, да не бих, ако заћутиш, био као они који одлазе у гроб.

²Ouve a voz das minhas súplicas, quando a ti clamo, quando levanto as minhas mãos para o teu santo templo.

²Чуј молитвени глас мој, кад вапим к Теби, кад дижем руке своје к светој цркви Твојој.

³Não me arrastes juntamente com os ímpios e com os que praticam a iniqüidade, que falam de paz ao seu próximo, mas têm o mal no seu coração.

³Немој ме захватити с грешницима, и с онима који чине неправду, који с ближњима својим мирно говоре, а у срцу им је зло.

⁴Retribui-lhes segundo as suas obras e segundo a malícia dos seus feitos; dá-lhes conforme o que fizeram as suas mãos; retribui-lhes o que eles merecem.

⁴Подај им, Господе, по делима њиховим, по злом поступању њиховом; по делима руку њихових подај им, подај им шта су заслужили.

⁵Porquanto eles não atentam para as obras do Senhor, nem para o que as suas mãos têm feito, ele os derrubará e não os reedificará

⁵Јер не пазе на дела Господња, и на дела руку Његових. Да их разори и не сазида.

⁶Bendito seja o Senhor, porque ouviu a voz das minhas súplicas.

⁶Да је благословен Господ, јер услиши глас мољења мог!

⁷O Senhor é a minha força e o meu escudo; nele confiou o meu coração, e fui socorrido; pelo que o meu coração salta de prazer, e com o meu cântico o louvarei.

⁷Господ је крепост моја и штит мој; у Њега се поузда срце моје, и Он ми поможе. Зато се весели срце моје, и песмом својом славим Га.

⁸O Senhor é a força do seu povo; ele é a fortaleza salvadora para o seu ungido.

⁸Господ је крепост народа свог, и обрана која спасава помазаника Његовог.

⁹Salva o teu povo, e abençoa a tua herança; apascenta-os e exalta-os para sempre.

⁹Спаси народ свој, благослови достојање своје; спаси их и уздижи их довека.