¹Em ti, Senhor, me refugio; nunca seja eu envergonhado; livra-me pela tua justiça!

¹У Тебе се, Господе, уздам; немој ме оставити под срамотом довека, по правди својој избави ме.

²Inclina para mim os teus ouvidos, livra-me depressa! Sê para mim uma rocha de refúgio, uma casa de defesa que me salve!

²Пригни к мени ухо своје, похитај, помози ми. Буди ми камени град, тврда ограда, где бих се спасао.

³Porque tu és a minha rocha e a minha fortaleza; pelo que, por amor do teu nome, guia-me e encaminha-me.

³Јер си Ти камена гора моја и ограда моја, имена свог ради води ме и управљај мном.

⁴Tira-me do laço que me armaram, pois tu és o meu refúgio.

⁴Извади ме из мреже коју ми тајно заместише; јер си Ти крепост моја.

⁵Nas tuas mãos entrego o meu espírito; tu me remiste, ó Senhor, Deus da verdade.

⁵У Твоју руку предајем дух свој; избављао си ме, Господе, Боже истинити!

⁶Odeias aqueles que atentam para ídolos vãos; eu, porém, confio no Senhor.

⁶Ненавидим оне који поштују пропадљиве идоле; ја се у Господа уздам.

⁷Eu me alegrarei e regozijarei na tua benignidade, pois tens visto a minha aflição. Tens conhecido as minhas angústias,

⁷Радоваћу се и веселити се о милости Твојој, кад погледаш на моју муку, познаш тугу душе моје,

⁸e não me entregaste nas mãos do inimigo; puseste os meus pés num lugar espaçoso.

⁸Не даш ме у руку непријатељу, поставиш ноге моје на пространом месту.

⁹Tem compaixão de mim, ó Senhor, porque estou angustiado; consumidos estão de tristeza os meus olhos, a minha alma e o meu corpo.

⁹Смилуј се на ме, Господе; јер ме је туга, од јада изнеможе око моје, душа моја и срце моје;

¹⁰Pois a minha vida está gasta de tristeza, e os meus anos de suspiros; a minha força desfalece por causa da minha iniqüidade, e os meus ossos se consomem.

¹⁰Ишчиле у жалости живот мој, и године моје у уздисању; ослаби од муке крепост моја, и кости моје сасахнуше.

¹¹Por causa de todos os meus adversários tornei-me em opróbrio, sim, sobremodo o sou para os meus vizinhos, e horror para os meus conhecidos; os que me vêem na rua fogem de mim.

¹¹Од мноштва непријатеља својих постадох подсмех и суседима својим, и страшило знанцима својим; који ме виде на улици беже од мене.

¹²Sou esquecido como um morto de quem não há memória; sou como um vaso quebrado.

¹²Заборављен сам као мртав, нема ме у срцима; ја сам као разбијен суд.

¹³Pois tenho ouvido a difamação de muitos, terror por todos os lados; enquanto juntamente conspiravam contra mim, maquinaram tirar-me a vida.

¹³Јер слушам грдњу од многих, од свуда страх, кад се договарају на ме, мисле ишчупати душу моју.

¹⁴Mas eu confio em ti, ó Senhor; e digo: Tu és o meu Deus.

¹⁴А ја се, Господе, у Тебе уздам и велим: Ти си Бог мој.

¹⁵Os meus dias estão nas tuas mãos; livra-me das mãos dos meus inimigos e dos que me perseguem.

¹⁵У Твојој су руци дани моји; отми ме из руку непријатеља мојих, и од оних, који ме гоне.

¹⁶Faze resplandecer o teu rosto sobre o teu servo; salva-me por tua bondade.

¹⁶Покажи светло лице своје слузи свом; спаси ме милошћу својом.

¹⁷Não seja eu envergonhado, ó Senhor, porque te invoco; envergonhados sejam os ímpios, emudeçam no Seol.

¹⁷Господе! Немој ме оставити под срамотом; јер Тебе призивам. Нек се посраме безбожници, нека замукну и падну у пакао.

¹⁸Emudeçam os lábios mentirosos, que falam insolentemente contra o justo, com arrogância e com desprezo.

¹⁸Нека онеме уста лажљива, која говоре на праведника обесно, охоло и с поругом.

¹⁹Oh! quão grande é a tua bondade, que guardaste para os que te temem, a qual na presença dos filhos dos homens preparaste para aqueles que em ti se refugiam!

¹⁹Како је много у Тебе добра, које чуваш за оне који Те се боје, и које дајеш онима који се у Те уздају пред синовима човечијим!

²⁰No abrigo da tua presença tu os escondes das intrigas dos homens; em um pavilhão os ocultas da contenda das línguas.

²⁰Сакриваш их под кров лица свог од буна људских; склањаш их под сен од свадљивих језика.

²¹Bendito seja o Senhor, pois fez maravilhosa a sua bondade para comigo numa cidade sitiada.

²¹Да је благословен Господ, што ми показа дивну милост као да ме уведе у тврд град!

²²Eu dizia no meu espanto: Estou cortado de diante dos teus olhos; não obstante, tu ouviste as minhas súplicas quando eu a ti clamei.

²²Ја рекох у сметњи својој: Одбачен сам од очију Твојих; али Ти чу молитвени глас мој кад Те призвах.

²³Amai ao Senhor, vós todos os que sois seus santos; o Senhor guarda os fiéis, e retribui abundantemente ao que usa de soberba.

²³Љубите Господа сви свети Његови; Господ држи веру; и увршено враћа онима који поступају охоло.

²⁴Esforçai-vos, e fortaleça-se o vosso coração, vós todos os que esperais no Senhor.

²⁴Будите слободни, и нека буде јако срце ваше, сви који се у Господа уздате.