¹Quando saía do templo, disse-lhe um dos seus discípulos: Mestre, olha que pedras e que edifícios!

¹ЧӮН Исо аз маъбад мебаромад, яке аз шогирдонаш ба Ӯ гуфт: «Эй Ӯстод! Бингар, чй навъ сангҳо ва чӣ навъ иморатҳост!»

²Ao que Jesus lhe disse: Vês estes grandes edifícios? Não se deixará aqui pedra sobre pedra que não seja derribada.

²Исо ба ҷавоби вай гуфт: «Ин иморатҳои бузургро мебинй? Ҳамаи ин хароб хоҳад шуд, ба дараҷае ки санге бар санге нахоҳад монд».

³Depois estando ele sentado no Monte das Oliveiras, defronte do templo, Pedro, Tiago, João e André perguntaram-lhe em particular:

³Ва чун Ӯ бар кӯҳи Зайтун дар муқобили маъбад нишаста буд, Петрус, Яъқуб, Юҳанно ва Андриёс ба танҳой аз Ӯ пурсиданд:

⁴Dize-nos, quando sucederão essas coisas, e que sinal haverá quando todas elas estiverem para se cumprir?

⁴«Моро огоҳ кун, ки ин кай воқеъ мешавад, ва аломати рӯй додани ҳамаи ин чй гуна аст?»

⁵Então Jesus começou a dizer-lhes: Acautelai-vos; ninguém vos engane;

⁵Он гоҳ Исо дар ҷавоби онҳо ба гуфтан оғоз намуд: «Ҳушьёр бошед, ки касе шуморо гумроҳ накунад;

⁶muitos virão em meu nome, dizendo: Sou eu; e a muitos enganarão.

⁶«Зеро бисьёр касон бо номи Ман омада, гӯянд, ки ин Ман ҳастам, ва мардуми бисьёрро гумроҳ кунанд.

⁷Quando, porém, ouvirdes falar em guerras e rumores de guerras, não vos perturbeis; forçoso é que assim aconteça: mas ainda não é o fim.

⁷«Аммо чун ҷангҳо ва овозаи ҷангҳоро бишнавед, натарсед: зеро ин бояд воқеъ шавад; лекинин ҳанӯз интиҳо нест.

⁸Pois se levantará nação contra nação, e reino contra reino; e haverá terremotos em diversos lugares, e haverá fomes. Isso será o princípio das dores.

⁸«Зеро қавме бар зидди қавме ва салтанате бар зидди салтанате қиём ҳоҳад кард; ва дар ҳар ҷо зилзилаҳо руй ҳоҳад дод, ва қаҳтиҳо ва ошӯбҳо падид хоҳад омад. Инҳо ибтидои дардҳост.

⁹Mas olhai por vós mesmos; pois por minha causa vos hão de entregar aos sinédrios e �s sinagogas, e sereis açoitados; também sereis levados perante governadores e reis, para lhes servir de testemunho.

⁹«Лекин шумо ҳудро эҳтиёт кунед; зеро нгуморо ба маҳкамаҳо ҳоҳанд кашид, ва дар куништҳо тозиёна ҳоҳанд зад, ва шуморо назди ҳокимону подшоҳон ба хотири Ман ҳозир хоҳанд кард, то барои онҳо шаҳодате гардад.

¹⁰Mas importa que primeiro o evangelho seja pregado entre todas as nações.

¹⁰«Ва Лозим аст, ки Инҷил аввал дар байни тамоми ҳалқҳо мавъиза карда шавад.

¹¹Quando, pois, vos conduzirem para vos entregar, não vos preocupeis com o que haveis de dizer; mas, o que vos for dado naquela hora, isso falai; porque não sois vós que falais, mas sim o Espírito Santo.

¹¹«Чун шуморо барои таслим кардан гирифта баранд, пешакӣ ғамхорӣ ва андеша накунед, ки чӣ бояд бигӯед; балки он чи дар он соат ба шумо ато шавад, онро бигӯед: зеро гӯянда шумо нестед, балки Рӯҳулқудс аст.

¹²Um irmão entregará � morte a seu irmão, e um pai a seu filho; e filhos se levantarão contra os pais e os matarão.

¹²«Он гоҳ бародар бародарро ва падар фарзандро ба марг таслим хоҳад кард; вафарзандон бар зидди падарону модарон қиём карда, онҳоро ба ҳалокат хоҳэрд расонд.

¹³E sereis odiados de todos por causa do meu nome; mas aquele que perseverar até o fim, esse será salvo.

¹³«Ва ҳама аз барои исми Ман ба шумо адоват хоҳанд дошт; лекин ҳар кй то охир сабр кунад, наҷот хоҳад ёфт.

¹⁴Ora, quando vós virdes a abominação da desolação estar onde não deve estar (quem lê, entenda), então os que estiverem na Judéia fujam para os montes;

¹⁴«Чун кароҳати харобиро, ки Дониёли набӣ ба забон овардааст, дар ҷое ки намебояд, бар по бубинед, - ҳар кӣ хонад, дарк кунад, - он гоҳ онҳое ки дар Яҳудо мебошанд, ба кӯҳистон гурезанд;

¹⁵quem estiver no eirado não desça, nem entre para tirar alguma coisa da sua casa;

¹⁵«Ва ҳар кӣ бар бом бошад, поён нафурояд ва барои гирифтани чизе ба хонаи худ надарояд;

¹⁶e quem estiver no campo não volte atrás para buscar a sua capa.

¹⁶«Ва он ки дар киштзор аст, барои гирифтани ҷомаи худ барнагардад.

¹⁷Mas ai das que estiverem grávidas, e das que amamentarem naqueles dias!

¹⁷«Вой бар ҳоли ҳомиладорон ва ширдорон дар он айём!

¹⁸Orai, pois, para que isto não suceda no inverno;

¹⁸«Дуо кунед, ки гурехтани шумо дар зимистон рӯй надиҳад.

¹⁹porque naqueles dias haverá uma tribulação tal, qual nunca houve desde o princípio da criação, que Deus criou, até agora, nem jamais haverá.

¹⁹«Зеро дар он айём чунон мусибате хоҳад нгуд, ки аз ибтидои офариниш, ки Худо офарид, то ҳол нашудааст ва бори дигар нахоҳад шуд.

²⁰Se o Senhor não abreviasse aqueles dias, ninguém se salvaria mas ele, por causa dos eleitos que escolheu, abreviou aqueles dias.

²⁰«Ва агар Худованд он айёмро кӯтоҳ намекард, касе наҷот намеёфт; лекин аз барои баргузидагоне ки Ӯ интихоб намудааст, он айёмро кӯтоҳ кардааст.

²¹Então, se alguém vos disser: Eis aqui o Cristo! ou: Ei-lo ali! não acrediteis.

²¹«Дар он ҳангом агар касе ба шумо гӯяд: "Инак Масеҳ дар ин ҷост", ё "дар он ҷост", - бовар накунед.

²²Porque hão de surgir falsos cristos e falsos profetas, e farão sinais e prodígios para enganar, se possível, até os escolhidos.

²²«Зеро масеҳони козиб ва анбиёи козиб ба майдон омада, аломот ва мӯъҷизот нишон хоҳанд дод, то ки, агар мумкин бошад, баргузидагонро низ гумроҳ кунанд.

²³Ficai vós, pois, de sobreaviso; eis que de antemão vos tenho dito tudo.

²³«Лекин шумо ҳушьёр бошед; инак, Ман ҳамаашро ба шумо пешакӣ гуфтам.

²⁴Mas naqueles dias, depois daquela tribulação, o sol escurecerá, e a lua não dará a sua luz;

²⁴«Лекин дар он айём, пас аз он мусибат, офтоб хира шавад ва моҳ рӯшноии ҳудро надиҳад.

²⁵as estrelas cairão do céu, e os poderes que estão nos céus, serão abalados.

²⁵«Ва ситорагон аз осмон фурӯ резанд, ва қувваҳои афлок мутазалзил шаванд.

²⁶Então verão vir o Filho do homem nas nuvens, com grande poder e glória.

²⁶«Он гоҳ ГТисари Одамро бинанд, ки бо қудрат ва ҷалоли азим бар абрҳо меояд.

²⁷E logo enviará os seus anjos, e ajuntará os seus eleitos, desde os quatro ventos, desde a extremidade da terra até a extremidade do céu.

²⁷«Ва он гоҳ Ӯ фариштагони Худро фиристода, баргузидагони Худро аз чор ҷониб, аэ канори замин то канори осмон фароҳам хоҳад овард.

²⁸Da figueira, pois, aprendei a parábola: Quando já o seu ramo se torna tenro e brota folhas, sabeis que está próximo o verão.

²⁸«Акнун аз дарахти анҷир мисол гиред; чун шохааш нарм шуда, барг оварад, медонед, ки тобистон наздик аст;

²⁹Assim também vós, quando virdes sucederem essas coisas, sabei que ele está próximo, mesmo �s portas.

²⁹«Ҳамчунин шумо чун дидед, ки ин чизҳо воқеъ шудааст, бидонед, ки наздик аст, назди дар аст.

³⁰Em verdade vos digo que não passará esta geração, até que todas essas coisas aconteçam.

³⁰«Ба ростӣ ба шумо мегӯям: ин насл ҳанӯз аз олам нагузашта, ҳамаи ин чизҳо воқеъ хоҳад игуд.

³¹Passará o céu e a terra, mas as minhas palavras não passarão.

³¹«Осмон ва замин гузарон аст, лекин каломи Ман гузарон нест.

³²Quanto, porém, ao dia e � hora, ninguém sabe, nem os anjos no céu nem o Filho, senão o Pai.

³²«Аммо он рӯз ва соатро, ғайр аз Ладар, касе намедонад, на фариштагони осмон, на Писар.

³³Olhai! vigiai! porque não sabeis quando chegará o tempo.

³³«Пас, барҳазар ва бедор бошед ва дуо гӯед; зеро намедонед, ки он вақт кай фаро мерасад.

³⁴É como se um homem, devendo viajar, ao deixar a sua casa, desse autoridade aos seus servos, a cada um o seu trabalho, e ordenasse também ao porteiro que vigiasse.

³⁴«Монанди касе ки ба сафар рафта ва хонаи худро тарк карда, ба хизматгорони худ ихтиёр дод ва барои ҳар яке шуғли хосе муқаррар намуд ва дарбонро фармуд, ки бедор бошад.

³⁵Vigiai, pois; porque não sabeis quando virá o senhor da casa; se � tarde, se � meia-noite, se ao cantar do galo, se pela manhã;

³⁵«Пас, бедор бошед; зеро намедонед, ки соҳиби хона кай меояд, дар шом, ё ними шаб, ё ҳангоми бонги хурӯс, ё бомдодон;

³⁶para que, vindo de improviso, não vos ache dormindo.

³⁶«Мабодо ногаҳон омада, шуморо хуфта ёбад.

³⁷O que vos digo a vós, a todos o digo: Vigiai.

³⁷«Аммо он чи ба шумо мегӯям, ба ҳама мегӯям: "Бедор бошед"».