¹Mas agora zombam de mim os de menos idade do que eu, cujos pais teria eu desdenhado de pôr com os cães do meu rebanho.

¹Nguni't ngayo'y silang bata kay sa akin ay nagsisitawa sa akin, na ang mga magulang ay di ko ibig na malagay na kasama ng mga aso ng aking kawan.

²Pois de que me serviria a força das suas mãos, homens nos quais já pereceu o vigor?

²Oo, ang kalakasan ng kanilang kamay, sa ano ko mapapakinabangan? Mga taong ang kalusugan ng gulang ay lumipas na.

³De míngua e fome emagrecem; andam roendo pelo deserto, lugar de ruínas e desolação.

³Sila'y lata sa pangangailangan at sa kagutom; kanilang nginangata ang tuyong lupa, sa kadiliman ng kasalatan at kapahamakan.

⁴Apanham malvas junto aos arbustos, e o seu mantimento são as raízes dos zimbros.

⁴Sila'y nagsisibunot ng mga malvas sa tabi ng mabababang punong kahoy; at ang mga ugat ng enebro ay siyang kanilang pinakapagkain.

⁵São expulsos do meio dos homens, que gritam atrás deles, como atrás de um ladrão.

⁵Sila'y pinalayas mula sa gitna ng mga tao; sila'y sumisigaw sa likuran nila, na gaya ng sa likuran ng isang magnanakaw.

⁶Têm que habitar nos desfiladeiros sombrios, nas cavernas da terra e dos penhascos.

⁶Upang sila'y magsitahan sa nakatatakot na mga libis, sa mga puwang ng lupa, at ng mga bato.

⁷Bramam entre os arbustos, ajuntam-se debaixo das urtigas.

⁷Sa gitna ng mabababang punong kahoy ay nagsisiangal; sa ilalim ng mga tinikan ay nangapipisan.

⁸São filhos de insensatos, filhos de gente sem nome; da terra foram enxotados.

⁸Mga anak ng mga mangmang, oo, mga anak ng mga walang puring tao; sila'y mga itinapon mula sa lupain.

⁹Mas agora vim a ser a sua canção, e lhes sirvo de provérbio.

⁹At ngayon ay naging kantahin nila ako, Oo, ako'y kasabihan sa kanila.

¹⁰Eles me abominam, afastam-se de mim, e no meu rosto não se privam de cuspir.

¹⁰Kanilang kinayayamutan ako, nilalayuan nila ako, at hindi sila nagpipigil ng paglura sa aking mukha.

¹¹Porquanto Deus desatou a minha corda e me humilhou, eles sacudiram de si o freio perante o meu rosto.

¹¹Sapagka't kinalag niya ang kaniyang panali, at pinighati ako, at kanilang inalis ang paningkaw sa harap ko.

¹²ë direita levanta-se gente vil; empurram os meus pés, e contra mim erigem os seus caminhos de destruição.

¹²Sa aking kanan ay tumatayo ang tanga; itinutulak nila ang aking mga paa, at kanilang pinapatag laban sa akin ang kanilang mga paraan ng paghamak.

¹³Estragam a minha vereda, promovem a minha calamidade; não há quem os detenha.

¹³Kanilang sinisira ang aking landas, kanilang isinusulong ang aking kapahamakan, mga taong walang tumulong.

¹⁴Vêm como por uma grande brecha, por entre as ruínas se precipitam.

¹⁴Tila dumarating sila sa isang maluwang na pasukan: sa gitna ng kasiraan ay nagsisigulong sila.

¹⁵Sobrevieram-me pavores; é perseguida a minha honra como pelo vento; e como nuvem passou a minha felicidade.

¹⁵Mga kakilabutan ay dumadagan sa akin, kanilang tinatangay ang aking karangalan na gaya ng hangin; at ang aking kaginhawahan ay napaparam na parang alapaap.

¹⁶E agora dentro de mim se derrama a minha alma; os dias da aflição se apoderaram de mim.

¹⁶At ngayo'y nanglulupaypay ang aking kaluluwa sa loob ko; mga kaarawan ng pagkapighati ay humawak sa akin.

¹⁷De noite me são traspassados os ossos, e o mal que me corrói não descansa.

¹⁷Sa gabi ay nagaantakan ang aking mga buto, at ang mga antak na nagpapahirap sa akin ay hindi nagpapahinga.

¹⁸Pela violência do mal está desfigurada a minha veste; como a gola da minha túnica, me aperta.

¹⁸Sa matinding karahasan ng aking sakit ay nagiging katuwa ang aking suot: tumatali sa akin sa palibot na gaya ng leeg ng aking baro.

¹⁹Ele me lançou na lama, e fiquei semelhante ao pó e � cinza.

¹⁹Inihahagis niya ako sa banlik, at ako'y naging parang alabok at mga abo.

²⁰Clamo a ti, e não me respondes; ponho-me em pé, e não atentas para mim.

²⁰Ako'y dumadaing sa iyo, at hindi mo ako sinasagot: ako'y tumatayo, at minamasdan mo ako.

²¹Tornas-te cruel para comigo; com a força da tua mão me persegues.

²¹Ikaw ay naging mabagsik sa akin: sa pamamagitan ng kapangyarihan ng iyong kamay ay hinahabol mo ako.

²²Levantas-me sobre o vento, fazes-me cavalgar sobre ele, e dissolves-me na tempestade.

²²Itinataas mo ako sa hangin, pinasasakay mo ako roon; at tinutunaw mo ako sa bagyo.

²³Pois eu sei que me levarás � morte, e � casa do ajuntamento destinada a todos os viventes.

²³Sapagka't talastas ko na iyong dadalhin ako sa kamatayan, at sa bahay na takda sa lahat na may buhay.

²⁴Contudo não estende a mão quem está a cair? ou não clama por socorro na sua calamidade?

²⁴Gayon man ang isa ay di ba naguunat ng kamay sa kaniyang pagkahulog? O sa kaniyang kasakunaan kung kaya sisigaw ng tulong?

²⁵Não chorava eu sobre aquele que estava aflito? ou não se angustiava a minha alma pelo necessitado?

²⁵Hindi ko ba iniyakan yaong nasa kabagabagan? Hindi ba ang aking kaluluwa ay nakikidamay sa mapagkailangan?

²⁶Todavia aguardando eu o bem, eis que me veio o mal, e esperando eu a luz, veio a escuridão.

²⁶Pagka ako'y humahanap ng mabuti, ang kasamaan nga ang dumarating: at pagka ako'y naghihintay ng liwanag ay kadiliman ang dumarating.

²⁷As minhas entranhas fervem e não descansam; os dias da aflição me surpreenderam.

²⁷Ang aking puso'y nababagabag at walang pahinga; mga araw ng kapighatian ay dumating sa akin.

²⁸Denegrido ando, mas não do sol; levanto-me na congregação, e clamo por socorro.

²⁸Ako'y yumayaong tumatangis na walang araw; ako'y tumatayo sa kapulungan at humihinging tulong.

²⁹Tornei-me irmão dos chacais, e companheiro dos avestruzes.

²⁹Ako'y kapatid ng mga chakal, at mga kasama ng mga avestruz.

³⁰A minha pele enegrece e se me cai, e os meus ossos estão queimados do calor.

³⁰Ang aking balat ay maitim, at natutuklap, at ang aking mga buto ay nagpapaltos.

³¹Pelo que se tornou em pranto a minha harpa, e a minha flauta em voz dos que choram.

³¹Kaya't ang aking alpa ay naging panangis, at ang aking flauta ay naging tinig ng umiiyak.