¹Ó Deus, por que nos rejeitaste para sempre? Por que se acende a tua ira contra o rebanho do teu pasto?

¹Oh Dios, bakit mo itinakuwil kami magpakailan man? Bakit ang iyong galit ay umuusok laban sa mga tupa ng iyong pastulan?

²Lembra-te da tua congregação, que compraste desde a antigüidade, que remiste para ser a tribo da tua herança, e do monte Sião, em que tens habitado.

²Alalahanin mo ang iyong kapisanan na iyong binili ng una, na iyong tinubos upang maging lipi ng iyong mana; at ang bundok ng Sion na iyong tinahanan.

³Dirige os teus passos para as perpétuas ruínas, para todo o mal que o inimigo tem feito no santuário.

³Itaas mo ang iyong mga paa sa mga walang hanggang guho, ang lahat na kasamaang ginawa ng kaaway sa santuario.

⁴Os teus inimigos bramam no meio da tua assembléia; põem nela as suas insígnias por sinais.

⁴Ang mga kaaway mo'y nagsisiangal sa gitna ng iyong kapulungan; kanilang itinaas ang kanilang mga watawat na pinakatanda.

⁵A entrada superior cortaram com machados a grade de madeira.

⁵Sila'y tila mga tao na nangagtaas ng mga palakol sa mga kakahuyan.

⁶Eis que toda obra entalhada, eles a despedaçaram a machados e martelos.

⁶At ngayo'y lahat ng gawang inanyuan doon. Kanilang pinagputolputol ng palakol at ng mga pamukpok.

⁷Lançaram fogo ao teu santuário; profanaram, derrubando-a até o chão, a morada do teu nome.

⁷Kanilang sinilaban ng apoy ang iyong santuario; kanilang dinumhan ang tahanang dako ng iyong pangalan hanggang sa lupa.

⁸Disseram no seu coração: Despojemo-la duma vez. Queimaram todas as sinagogas de Deus na terra.

⁸Kanilang sinabi sa kanilang puso, ating gibaing paminsan: kanilang sinunog ang lahat na sinagoga ng Dios sa lupain.

⁹Não vemos mais as nossas insígnias, não há mais profeta; nem há entre nós alguém que saiba até quando isto durará.

⁹Hindi namin nakikita ang aming mga tanda: Wala nang propeta pa; at wala mang sinoman sa amin na nakakaalam kung hanggang kailan.

¹⁰Até quando, ó Deus, o adversário afrontará? O inimigo ultrajará o teu nome para sempre?

¹⁰Hanggang kailan, Oh Dios, mangduduwahagi ang kaaway? Lalapastanganin ba ng kaaway ang iyong pangalan magpakailan man?

¹¹Por que reténs a tua mão, sim, a tua destra? Tira-a do teu seio, e consome-os.

¹¹Bakit mo iniuurong ang iyong kamay, ang iyong kanan? Ilabas mo sa iyong sinapupunan, at iyong lipulin sila.

¹²Todavia, Deus é o meu Rei desde a antigüidade, operando a salvação no meio da terra.

¹²Gayon ma'y ang Dios ay aking Hari ng una, na nagliligtas sa gitna ng lupa.

¹³Tu dividiste o mar pela tua força; esmigalhaste a cabeça dos monstros marinhos sobre as águas.

¹³Iyong hinawi ang dagat sa iyong kalakasan: iyong pinagbasag ang mga ulo ng mga buwaya sa mga tubig.

¹⁴Tu esmagaste as cabeças do leviatã, e o deste por mantimento aos habitantes do deserto.

¹⁴Iyong pinagputolputol ang mga ulo ng leviatan, ibinigay mo siya na pagkain sa bayan na tumatahan sa ilang.

¹⁵Tu abriste fontes e ribeiros; tu secaste os rios perenes.

¹⁵Ikaw ay nagbukas ng bukal at ilog: iyong tinutuyo ang mga malaking ilog.

¹⁶Teu é o dia e tua é a noite: tu preparaste a luz e o sol.

¹⁶Ang araw ay iyo, ang gabi ay iyo rin: iyong inihanda ang liwanag at ang araw.

¹⁷Tu estabeleceste todos os limites da terra; verão e inverno, tu os fizeste.

¹⁷Iyong inilagay ang lahat ng mga hangganan ng lupa: iyong ginawa ang taginit at taginaw.

¹⁸Lembra-te disto: que o inimigo te afrontou, ó Senhor, e que um povo insensato ultrajou o teu nome.

¹⁸Iyong alalahanin ito, na nangduwahagi ang kaaway, Oh Panginoon, at nilapastangan ng mangmang na bayan ang iyong pangalan.

¹⁹Não entregues �s feras a alma da tua rola; não te esqueça para sempre da vida dos teus aflitos.

¹⁹Oh huwag mong ibigay ang kaluluwa ng inakay ng iyong kalapati sa mabangis na hayop: huwag mong kalimutan ang buhay ng iyong dukha magpakailan man.

²⁰Atenta para o teu pacto, pois os lugares tenebrosos da terra estão cheios das moradas de violência.

²⁰Magkaroong pitagan ka sa tipan: sapagka't ang mga madilim na dako ng lupa ay puno ng mga tahanan ng karahasan.

²¹Não volte envergonhado o oprimido; louvem o teu nome o aflito e o necessitado.

²¹Oh huwag bumalik na may kahihiyan ang naaapi: pupurihin ng dukha at mapagkailangan ang iyong pangalan.

²²Levanta-te, ó Deus, pleiteia a tua própria causa; lembra-te da afronta que o insensato te faz continuamente.

²²Bumangon ka, Oh Dios, ipaglaban mo ang iyong sariling usap: alalahanin mo kung paanong dinuduwahagi ka ng mangmang buong araw.

²³Não te esqueças da gritaria dos teus adversários; o tumulto daqueles que se levantam contra ti sobe continuamente.

²³Huwag mong kalimutan ang tinig ng iyong mga kaaway: ang ingay niyaong nagsisibangon laban sa iyo ay patuloy na lumalala.