1Pansh dies pala kodia avilo o baro rashai o Anianas ai avre manushensa mai phure, ai ieke ablakatosa ka busholas Tertullus, won avile karing o Felix ando Caesarea te thon dosh po Pavlo.
1Y CINCO días después descendió el sumo sacerdote Ananías, con algunos de los ancianos, y un cierto Tértulo, orador; y parecieron delante del gobernador contra Pablo.
2Akharde le Pavlos, ai o Tertullus liape te dosharel les, phenelas, "Tu kai san baro ando Caesarea, pala tute si ame iek bari pacha, ai but dieli kerdian te avel mishto amare themeske.
2Y citado que fué, Tértulo comenzó á acusar, diciendo: Como por causa tuya vivamos en grande paz, y muchas cosas sean bien gobernadas en el pueblo por tu prudencia,
3Ai so godi si ame, ande swako vriama, ai katar godi, ame naisisaras tuke.
3Siempre y en todo lugar lo recibimos con todo hacimiento de gracias, oh excelentísimo Félix.
4Numa te na xasaras chi vriama, mangav ma tutar te ashunes ande cho lashimos so si ame te mothas tuke ande xantsi vorbi.
4Empero por no molestarte más largamente, ruégote que nos oigas brevemente conforme á tu equidad.
5Ame arakhliam kadale manushes ek manush nai lasho, ai buntuil sa le Zhidovon ande lumia, ai o baro le Nazarengo.
5Porque hemos hallado que este hombre es pestilencial, y levantador de sediciones entre todos los Judíos por todo el mundo, y príncipe de la secta de los Nazarenos:
6Ai vi zumadia te marel mui katar o tampla, ai ame aterdiardiam les. Ame mangliam te das les pe kris pala amaro zakono,
6El cual también tentó á violar el templo; y prendiéndole, le quisimos juzgar conforme á nuestra ley:
7numa o baro le ketanengo o Lysias kana avilo, lia les anda amare vas ai xaliape amensa.
7Mas interviniendo el tribuno Lisias, con grande violencia le quitó de nuestras manos,
8Ai dia ordina kodolen kai thon dosh pe kado manush te aven tute. Dikhesa tu kana phushesa lestar ai ashunesa lestar sa le dieli, kai ame dosharas les."
8Mandando á sus acusadores que viniesen á ti; del cual tú mismo juzgando, podrás entender todas estas cosas de que le acusamos.
9Le Zhiduvuria mai zuravenas e dosh pe leste, ai mothonas ke kadia si.
9Y contendían también los Judíos, diciendo ser así estas cosas.
10Pala kodia o governori kerdia semno le Pavloske te del duma, o Pavlo dia atweto, "Zhanav ke tu san o baro kadale themesko de dumult, ai bi darako phenav angla tute ke chi sim doshalo.
10Entonces Pablo, haciéndole el gobernador señal que hablase, respondió: Porque sé que muchos años ha eres gobernador de esta nación, con buen ánimo satisfaré por mí.
11Sai dikhes tu korkorho ke nai mai but de sar desh u dui dies kai simas ande Jerusalem te rhugiv ma ka Del.
11Porque tú puedes entender que no hace más de doce días que subí á adorar á Jerusalem;
12Chi arakhle ma ande tampla, chi ande chi iek than, chi anda foro te dav duma varikasa, vai te chidav le narodos te buntuilpe.
12Y ni me hallaron en el templo disputando con ninguno, ni haciendo concurso de multitud, ni en sinagogas, ni en la ciudad;
13Ai nai le so te sikaven te dosharen ma akana.
13Ni te pueden probar las cosas de que ahora me acusan.
14Phenav tuke chachimasa, ke me kerav buchi le Devleski, O Del murhe dadengo, ai lav ma pala drom o nevo kai won mothon ke nai chacho, numa me pachav ma ande so godi si ramome ando zakono ai so mothon le profeturia.
14Esto empero te confieso, que conforme á aquel Camino que llaman herejía, así sirvo al Dios de mis padres, creyendo todas las cosas que en la ley y en los profetas están escritas;
15Ai si ma o pachamos ando Del, sar sas murhe daden ke zhuvindina, vi le manush kai si vorta ai vi le manush kai nai vorta.
15Teniendo esperanza en Dios que ha de haber resurrección de los muertos, así de justos como de injustos, la cual también ellos esperan.
16Anda kodia thav murhi zor te avel sagda murho gindo bi doshako angla Del, ai angla manush.
16Y por esto, procuro yo tener siempre conciencia sin remordimiento acerca de Dios y acerca de los hombres.
17But bersh gelemtar anda Jerusalem, numa akana avilem te anav zhutimos le lovensa ka murhe narodos.
17Mas pasados muchos años, vine á hacer limosnas á mi nación, y ofrendas,
18Uni Zhiduvuria andai Asia arakhle ma ande tampla vuzhardo. Nas narodo mansa, ai nas chi iek bunto.
18Cuando me hallaron purificado en el templo (no con multitud ni con alboroto) unos Judíos de Asia;
19Won trobunas te aven tute, ai te mothon le dosha, kai won sas le pe mande.
19Los cuales debieron comparecer delante de ti, y acusarme, si contra mí tenían algo.
20Vai kakala te mothon, savestar baio won arakhle ke me sim doshalo, kana simas anglal bare kai keren la krisa.
20O digan estos mismos si hallaron en mí alguna cosa mal hecha, cuando yo estuve en el concilio,
21Vai amborim kai tsipisardem kana simas mashkar lende, ai kai phendem ke pachav ma ke le mule wushten, anda kodia dino sim pe kris adies angla tute."
21Si no sea que, estando entre ellos prorrumpí en alta voz: Acerca de la resurrección de los muertos soy hoy juzgado de vosotros.
22Ai o Felix zhanelas mishto kodo zakono, ai phendia, "Dikhasa mai angle pa kadia diela, kana o baro le ketanengo o Lysias avela, dikhava so kerava anda chi diela."
22Entonces Félix, oídas estas cosas, estando bien informado de esta secta, les puso dilación, diciendo: Cuando descendiere el tribuno Lisias acabaré de conocer de vuestro negocio.
23Ai dia ordina ka ek ketana te lel sama katar o Pavlo, te na nashel, numa te meken leske vortachen te dikhen les vai te den les vari so.
23Y mandó al centurión que Pablo fuese guardado, y aliviado de las prisiones; y que no vedase á ninguno de sus familiares servirle, ó venir á él.
24Xantsi dies pala kodia o Felix avilo peska rhomniasa, woi bushol Drusilla, woi si Zhidovaika. Ai akhardia le Paulos te ashunen sar del duma pa pachamos ando Kristo.
24Y algunos días después, viniendo Félix con Drusila, su mujer, la cual era Judía, llamó á Pablo, y oyó de él la fe que es en Jesucristo.
25Numa o Pavlo delas duma sar te traiis ek traio vorta, ai te les tutar sama, ai e kris kai si te avel pe lumia, o Felix darailo, ai phendia, "Zhatar ai mai ashunava tute aver data kana avela ma vriama."
25Y disertando él de la justicia, y de la continencia, y del juicio venidero, espantado Félix, respondió: Ahora vete, mas en teniendo oportunidad te llmaré:
26Ai vi gindilas ke o Pavlo del les love, anda kodia akharela les butivar te del duma lesa.
26Esperando también con esto, que de parte de Pablo le serían dados dineros, porque le soltase; por lo cual, haciéndole venir muchas veces, hablaba con él.
27Dui bersh nakhle kadia, porme o Porcius Festus lia o than le governorosko o Felix, ai o Felix te avel drago le Zhidovonge, meklia le Pavlos ande temnitsa.
27Mas al cabo de dos años recibió Félix por sucesor á Porcio Festo: y queriendo Félix ganar la gracia de los Judíos, dejó preso á Pablo.