¹И опять начал учить при море; и собралось к Нему множество народа, так что Он вошел в лодку и сидел на море, а весь народ был на земле, у моря.

¹En Hij begon wederom te leren omtrent de zee; en er vergaderde een grote schare bij Hem, alzo dat Hij, in het schip gegaan zijnde, nederzat op de zee; en de gehele schare was op het land aan de zee.

²И учил их притчами много, и в учении Своем говорил им:

²En Hij leerde hun veel dingen door gelijkenissen, en Hij zeide in Zijn lering tot hen:

³слушайте: вот, вышел сеятель сеять;

³Hoort toe: ziet, een zaaier ging uit om te zaaien.

⁴и, когда сеял, случилось, что иное упало при дороге, и налетели птицы и поклевали то.

⁴En het geschiedde in het zaaien, dat het ene deel zaads viel bij den weg; en de vogelen des hemels kwamen, en aten het op.

⁵Иное упало на каменистое место , где немного было земли, и скоро взошло, потому что земля была неглубока;

⁵En het andere viel op het steenachtige, waar het niet veel aarde had; en het ging terstond op, omdat het geen diepte van aarde had.

⁶когда же взошло солнце, увяло и, как не имело корня, засохло.

⁶Maar als de zon opgegaan was, zo is het verbrand geworden, en omdat het geen wortel had, zo is het verdord.

⁷Иное упало в терние, и терние выросло, и заглушило семя , и оно не дало плода.

⁷En het andere viel in de doornen, en de doornen wiesen op, en verstikten hetzelve, en het gaf geen vrucht.

⁸И иное упало на добрую землю и дало плод, который взошел и вырос, и принесло иное тридцать, иноешестьдесят, и иное сто.

⁸En het andere viel in de goede aarde, en gaf vrucht, die opging en wies; en het ene droeg dertig voud, en het andere zestig voud, en het andere honderd voud.

⁹И сказал им: кто имеет уши слышать, да слышит!

⁹En Hij zeide tot hen: Wie oren heeft om te horen, die hore.

¹⁰Когда же остался без народа, окружающие Его, вместе с двенадцатью, спросили Его о притче.

¹⁰En als Hij nu alleen was, vraagden Hem degenen, die omtrent Hem waren, met de twaalven, naar de gelijkenis.

¹¹И сказал им: вам дано знать тайныЦарствия Божия, а тем внешним все бывает в притчах;

¹¹En Hij zeide tot hen: Het is u gegeven te verstaan de verborgenheid van het Koninkrijk Gods; maar dengenen, die buiten zijn, geschieden al deze dingen door gelijkenissen;

¹²так что они своими глазами смотрят, и не видят; своими ушами слышат, и не разумеют, да не обратятся, и прощены будут им грехи.

¹²Opdat zij ziende zien, en niet bemerken, en horende horen, en niet verstaan; opdat zij zich niet te eniger tijd, bekeren en hun de zonden vergeven worden.

¹³И говорит им: не понимаете этой притчи? Как же вам уразуметь все притчи?

¹³En Hij zeide tot hen: Weet gij deze gelijkenis niet, en hoe zult gij al de gelijkenissen verstaan?

¹⁴Сеятель слово сеет.

¹⁴De zaaier is, die het Woord zaait.

¹⁵Посеянное при дороге означает тех, в которых сеется слово, но к которым , когда услышат, тотчас приходит сатана ипохищает слово, посеянное в сердцах их.

¹⁵En dezen zijn, die bij den weg bezaaid worden, waarin het Woord gezaaid wordt; en als zij het gehoord hebben, zo komt de satan terstond, en neemt het Woord weg, hetwelk in hun harten gezaaid was.

¹⁶Подобным образом и посеянное на каменистом местеозначает тех, которые, когда услышат слово, тотчас с радостью принимают его,

¹⁶En dezen zijn desgelijks, die op de steenachtige plaatsen bezaaid worden; welke, als zij het Woord gehoord hebben, terstond hetzelve met vreugde ontvangen;

¹⁷но не имеют в себе корня и непостоянны; потом, когда настанет скорбь или гонение за слово, тотчас соблазняются.

¹⁷En hebben geen wortel in zichzelven, maar zijn voor een tijd; daarna, als verdrukking of vervolging komt om des Woords wil, zo worden zij terstond geergerd.

¹⁸Посеянное в тернии означает слышащих слово,

¹⁸En dezen zijn, die in de doornen bezaaid worden, namelijk degenen, die het Woord horen;

¹⁹но в которых заботы века сего, обольщение богатством и другие пожелания,входя в них, заглушают слово, и оно бывает без плода.

¹⁹En de zorgvuldigheden dezer wereld, en de verleiding des rijkdoms en de begeerlijkheden omtrent de andere dingen, inkomende, verstikken het Woord, en het wordt onvruchtbaar.

²⁰А посеянное на доброй земле означает тех, которые слушают слово и принимают, и приносят плод, один в тридцать, другой в шестьдесят, иной во сто крат.

²⁰En dezen zijn, die in de goede aarde bezaaid zijn, welke het Woord horen en aannemen, en dragen vruchten, het ene dertig voud, en het andere zestig voud, en het andere honderd voud.

²¹И сказал им: для того ли приносится свеча, чтобы поставить ее под сосуд или под кровать? не для того ли, чтобы поставить ее на подсвечнике?

²¹En Hij zeide tot hen: Komt ook de kaars, opdat zij onder de koornmaat of onder het bed gezet worde? Is het niet, opdat zij op den kandelaar gezet worde?

²²Нет ничего тайного, что не сделалось бы явным, и ничего не бывает потаенного, что не вышло бы наружу.

²²Want er is niets verborgen, dat niet geopenbaard zal worden; en er is niets geschied, om verborgen te zijn, maar opdat het in het openbaar zou komen.

²³Если кто имеет уши слышать, да слышит!

²³Zo iemand oren heeft om te horen, die hore.

²⁴И сказал им: замечайте, что слышите: какою мерою мерите, такою отмерено будет вам и прибавлено будет вам, слушающим.

²⁴En Hij zeide tot hen: Ziet, wat gij hoort. Met wat maat gij meet, zal u gemeten worden, en u, die hoort, zal meer toegelegd worden.

²⁵Ибо кто имеет, тому дано будет, а кто не имеет, у того отнимется и то, что имеет.

²⁵Want zo wie heeft, dien zal gegeven worden; en wie niet heeft, van dien zal genomen worden, ook dat hij heeft.

²⁶И сказал: Царствие Божие подобно тому, как если человек бросит семя в землю,

²⁶En Hij zeide: Alzo is het Koninkrijk Gods, gelijk of een mens het zaad in de aarde wierp;

²⁷и спит, и встает ночью и днем; икак семя всходит и растет, не знает он,

²⁷En voorts sliep, en opstond, nacht en dag; en het zaad uitsproot en lang werd, dat hij zelf niet wist, hoe.

²⁸ибо земля сама собою производит сперва зелень, потом колос, потом полное зерно в колосе.

²⁸Want de aarde brengt van zelve vruchten voort: eerst het kruid, daarna de aar, daarna het volle koren in de aar.

²⁹Когда же созреет плод, немедленно посылает серп, потомучто настала жатва.

²⁹En als de vrucht zich voordoet, terstond zendt hij de sikkel daarin, omdat de oogst daar is.

³⁰И сказал: чему уподобим Царствие Божие? или какою притчею изобразим его?

³⁰En Hij zeide: Waarbij zullen wij het Koninkrijk Gods vergelijken, of met wat gelijkenis zullen wij hetzelve vergelijken?

³¹Оно - как зерно горчичное, которое, когда сеется в землю, есть меньше всех семян на земле;

³¹Namelijk bij een mosterdzaad, hetwelk, wanneer het in de aarde gezaaid wordt, het minste is van al de zaden, die op de aarde zijn.

³²а когда посеяно, всходит и становится больше всех злаков, и пускает большие ветви, так что под тенью его могут укрываться птицы небесные.

³²En wanneer het gezaaid is, gaat het op, en wordt het meeste van al de moeskruiden, en maakt grote takken, alzo dat de vogelen des hemels onder zijn schaduw kunnen nestelen.

³³И таковыми многими притчами проповедывал им слово, сколько они могли слышать.

³³En door vele zulke gelijkenissen sprak Hij tot hen het Woord, naardat zij het horen konden.

³⁴Без притчи же не говорил им, а ученикам наедине изъяснял все.

³⁴En zonder gelijkenis sprak Hij tot hen niet; maar Hij verklaarde alles Zijn discipelen in het bijzonder.

³⁵Вечером того дня сказал им: переправимся на ту сторону.

³⁵En op denzelfden dag, als het nu avond geworden was, zeide Hij tot hen: Laat ons overvaren aan de andere zijde.

³⁶И они, отпустив народ, взяли Его с собою, как Он был в лодке; с Ним были и другие лодки.

³⁶En zij, de schare gelaten hebbende, namen Hem mede, gelijk Hij in het schip was; en er waren nog andere scheepjes met Hem.

³⁷И поднялась великая буря; волны били в лодку, так что она уже наполнялась водою .

³⁷En er werd een grote storm van wind, en de baren sloegen over in het schip, alzo dat het nu vol werd.

³⁸А Он спал на корме на возглавии. Его будят и говорят Ему: Учитель! неужели Тебе нужды нет, что мы погибаем?

³⁸En Hij was in het achterschip, slapende op een oorkussen; en zij wekten Hem op, en zeiden tot Hem: Meester, bekommert het U niet, dat wij vergaan?

³⁹И, встав, Он запретил ветру и сказал морю: умолкни, перестань. И ветер утих, и сделалась великая тишина.

³⁹En Hij opgewekt zijnde, bestrafte den wind, en zeide tot de zee: Zwijg, wees stil! En de wind ging liggen, en er werd grote stilte.

⁴⁰И сказал им: что вы так боязливы? как у вас нет веры?

⁴⁰En Hij zeide tot hen: Wat zijt gij zo vreesachtig? Hoe hebt gij geen geloof?

⁴¹И убоялись страхом великим и говорили между собою: кто же Сей, что и ветер и море повинуются Ему?

⁴¹En zij vreesden met grote vreze, en zeiden tot elkander: Wie is toch Deze, dat ook de wind en de zee Hem gehoorzaam zijn?