¹Иисус, продолжая говорить им притчами, сказал:

¹En Jezus, antwoordende, sprak tot hen wederom door gelijkenissen, zeggende:

²Царство Небесное подобно человеку царю, который сделалбрачный пир для сына своего

²Het Koninkrijk der hemelen is gelijk een zeker koning, die zijn zoon een bruiloft bereid had;

³и послал рабов своих звать званых на брачный пир; и не хотели придти.

³En zond zijn dienstknechten uit, om de genoden ter bruiloft te roepen; en zij wilden niet komen.

⁴Опять послал других рабов, сказав: скажите званым: вот, я приготовил обед мой, тельцы мои и чтооткормлено, заколото, и все готово; приходите на брачный пир.

⁴Wederom zond hij andere dienstknechten uit, zeggende: Zegt den genoden: Ziet, ik heb mijn middagmaal bereid; mijn ossen, en de gemeste beesten zijn geslacht, en alle dingen zijn gereed; komt tot de bruiloft.

⁵Но они, пренебрегши то, пошли, кто на поле свое, а кто на торговлю свою;

⁵Maar zij, zulks niet achtende, zijn heengegaan, deze tot zijn akker, gene tot zijn koopmanschap.

⁶прочие же, схватив рабов его, оскорбили и убили их .

⁶En de anderen grepen zijn dienstknechten, deden hun smaadheid aan, en doodden hen.

⁷Услышав о сем, царь разгневался, и, послав войска свои, истребил убийц оных и сжег город их.

⁷Als nu de koning dat hoorde, werd hij toornig, en zijn krijgsheiren zendende, heeft die doodslagers vernield, en hun stad in brand gestoken.

⁸Тогда говорит он рабам своим: брачный пир готов, а званые не были достойны;

⁸Toen zeide hij tot zijn dienstknechten: De bruiloft is wel bereid, doch de genoden waren het niet waardig.

⁹итак пойдите на распутия и всех, кого найдете, зовите на брачный пир.

⁹Daarom gaat op de uitgangen der wegen, en zovelen als gij er zult vinden, roept ze tot de bruiloft.

¹⁰И рабы те, выйдя на дороги, собрали всех, кого только нашли, и злых и добрых; и брачныйпир наполнился возлежащими.

¹⁰En dezelve dienstknechten, uitgaande op de wegen, vergaderden allen, die zij vonden, beiden kwaden en goeden; en de bruiloft werd vervuld met aanzittende gasten.

¹¹Царь, войдя посмотреть возлежащих, увидел там человека, одетого не в брачную одежду,

¹¹En als de koning ingegaan was, om de aanzittende gasten te overzien, zag hij aldaar een mens, niet gekleed zijnde met een bruiloftskleed;

¹²и говорит ему: друг! как ты вошел сюда не в брачной одежде? Он же молчал.

¹²En zeide tot hem: Vriend! hoe zijt gij hier ingekomen, geen bruiloftskleed aan hebbende? En hij verstomde.

¹³Тогда сказал царь слугам: связав ему руки и ноги, возьмите его и бросьте во тьму внешнюю;там будет плач и скрежет зубов;

¹³Toen zeide de koning tot de dienaars: Bindt zijn handen en voeten, neemt hem weg, en werpt hem uit in de buitenste duisternis; daar zal zijn wening en knersing der tanden.

¹⁴ибо много званых, а мало избранных.

¹⁴Want velen zijn geroepen, maar weinigen uitverkoren.

¹⁵Тогда фарисеи пошли и совещались, как бы уловить Его в словах.

¹⁵Toen gingen de Farizeen heen, en hielden te zamen raad, hoe zij Hem verstrikken zouden in Zijn rede.

¹⁶И посылают к Нему учеников своих с иродианами, говоря: Учитель! мы знаем, что Ты справедлив, и истинно пути Божию учишь, и не заботишься об угождении кому-либо, ибо не смотришь ни на какое лице;

¹⁶En zij zonden uit tot Hem hun discipelen, met de Herodianen, zeggende: Meester! wij weten, dat Gij waarachtig zijt, en de weg Gods in der waarheid leert, en naar niemand vraagt; want Gij ziet den persoon der mensen niet aan;

¹⁷итак скажи нам: как Тебе кажется? позволительно ли давать подать кесарю, или нет?

¹⁷Zeg ons dan: wat dunkt U? Is het geoorloofd, den keizer schatting te geven of niet?

¹⁸Но Иисус, видя лукавство их, сказал: что искушаете Меня, лицемеры?

¹⁸Maar Jezus, bekennende hun boosheid, zeide:

¹⁹покажите Мне монету, которою платится подать. Они принесли Ему динарий.

¹⁹Gij geveinsden, wat verzoekt gij Mij? Toont Mij de schattingpenning. En zij brachten Hem een penning.

²⁰И говорит им: чье это изображение и надпись?

²⁰En Hij zeide tot hen: Wiens is dit beeld en het opschrift?

²¹Говорят Ему: кесаревы. Тогда говорит им: итак отдавайте кесарево кесарю, а Божие Богу.

²¹Zij zeiden tot Hem: Des keizers. Toen zeide Hij tot hen: Geeft dan den keizer, dat des keizers is, en Gode, dat Gods is.

²²Услышав это, они удивились и, оставив Его, ушли.

²²En zij, dit horende, verwonderden zich, en Hem verlatende, zijn zij weggegaan.

²³В тот день приступили к Нему саддукеи, которые говорят, что нет воскресения, и спросили Его:

²³Te dienzelfden dage kwamen tot Hem de Sadduceen, die zeggen, dat er geen opstanding is, en vraagden Hem,

²⁴Учитель! Моисей сказал: если кто умрет, не имея детей, то брат его пусть возьмет за себя жену его и восстановит семя брату своему;

²⁴Zeggende: Meester! Mozes heeft gezegd: Indien iemand sterft, geen kinderen hebbende, zo zal zijn broeder deszelfs vrouw trouwen, en zijn broeder zaad verwekken.

²⁵было у нас семь братьев; первый, женившись, умер и, не имея детей, оставил жену свою брату своему;

²⁵Nu waren er bij ons zeven broeders; en de eerste, een vrouw getrouwd hebbende, stierf; en dewijl hij geen zaad had, zo liet hij zijn vrouw voor zijn broeder.

²⁶подобно и второй, и третий, даже до седьмого;

²⁶Desgelijks ook de tweede, en de derde, tot de zevende toe.

²⁷после же всех умерла и жена;

²⁷Ten laatste na allen, is ook de vrouw gestorven.

²⁸итак, в воскресении, которого из семи будет она женою? ибо все имели ее.

²⁸In de opstanding dan, wiens vrouw zal zij wezen van die zeven, want zij hebben ze allen gehad?

²⁹Иисус сказал им в ответ: заблуждаетесь, не зная Писаний, ни силы Божией,

²⁹Maar Jezus antwoordde en zeide tot hen: Gij dwaalt, niet wetende de Schriften, noch de kracht Gods.

³⁰ибо в воскресении ни женятся, ни выходят замуж, но пребывают, как Ангелы Божии на небесах.

³⁰Want in de opstanding nemen zij niet ten huwelijk, noch worden ten huwelijk uitgegeven; maar zij zijn als engelen Gods in de hemel.

³¹А о воскресении мертвых не читали ли вы реченного вам Богом:

³¹En wat aangaat de opstanding der doden, hebt gij niet gelezen, hetgeen van God tot ulieden gesproken is, Die daar zegt:

³²Я Бог Авраама, и Бог Исаака, и Бог Иакова? Бог не есть Бог мертвых, но живых.

³²Ik ben de God Abrahams, en de God Izaks, en de God Jakobs! God is niet een God der doden, maar der levenden.

³³И, слыша, народ дивился учению Его.

³³En de scharen, dit horende, werden verslagen over Zijn leer.

³⁴А фарисеи, услышав, что Он привел саддукеев в молчание, собрались вместе.

³⁴En de Farizeen, gehoord hebbende, dat Hij de Sadduceen den mond gestopt had, zijn te zamen bijeenvergaderd.

³⁵И один из них, законник, искушая Его, спросил, говоря:

³⁵En een uit hen, zijnde een Wetgeleerde, heeft gevraagd, Hem verzoekende, en zeggende:

³⁶Учитель! какая наибольшая заповедь в законе?

³⁶Meester! welk is het grote gebod in de wet?

³⁷Иисус сказал ему: возлюби Господа Бога твоего всем сердцем твоим и всею душею твоею и всем разумением твоим:

³⁷En Jezus zeide tot hem: Gij zult liefhebben den Heere, uw God, met geheel uw hart, en met geheel uw ziel, en met geheel uw verstand.

³⁸сия есть первая и наибольшая заповедь;

³⁸Dit is het eerste en het grote gebod.

³⁹вторая же подобная ей: возлюби ближнего твоего, каксамого себя;

³⁹En het tweede aan dit gelijk, is: Gij zult uw naaste liefhebben als uzelven.

⁴⁰на сих двух заповедях утверждается весь закон ипророки.

⁴⁰Aan deze twee geboden hangt de ganse wet en de profeten.

⁴¹Когда же собрались фарисеи, Иисус спросил их:

⁴¹Als nu de Farizeen samenvergaderd waren, vraagde hun Jezus,

⁴²что вы думаете о Христе? чей Он сын? Говорят Ему: Давидов.

⁴²En zeide: Wat dunkt u van den Christus? Wiens Zoon is Hij? Zij zeiden tot Hem: Davids Zoon.

⁴³Говорит им: как же Давид, по вдохновению, называет Его Господом, когда говорит:

⁴³Hij zeide tot hen: Hoe noemt Hem dan David, in de Geest, zijn Heere? zeggende:

⁴⁴сказал Господь Господу моему: седи одесную Меня, доколе положу врагов Твоих в подножие ног Твоих?

⁴⁴De Heere heeft gezegd tot Mijn Heere: Zit aan Mijn rechter hand, totdat Ik Uw vijanden zal gezet hebben tot een voetbank Uwer voeten.

⁴⁵Итак, если Давид называет Его Господом, как же Он сын ему?

⁴⁵Indien Hem dan David noemt zijn Heere, hoe is Hij zijn Zoon?

⁴⁶И никто не мог отвечать Ему ни слова; и с того дня никто уже не смел спрашиватьЕго.

⁴⁶En niemand kon Hem een woord antwoorden; noch iemand durfde Hem van dien dag aan iets meer vragen.