Russian 1876

Greek: Modern

1 Corinthians

15

1Напоминаю вам, братия, Евангелие, которое я благовествовал вам, которое вы и приняли, в котором и утвердились,
1[] Σας φανερονω δε, αδελφοι, το ευαγγελιον, το οποιον εκηρυξα προς εσας, το οποιον και παρελαβετε, εις το οποιον και ιστασθε,
2которым и спасаетесь, если преподанное удерживаете так, как я благовествовал вам, если только не тщетно уверовали.
2δια του οποιου και σωζεσθε, τινι τροπω σας εκηρυξα αυτο, αν φυλαττητε αυτο, εκτος εαν επιστευσατε ματαιως.
3Ибо я первоначально преподал вам, что и сам принял, то есть , что Христос умер за грехи наши, по Писанию,
3Διοτι παρεδωκα εις εσας εν πρωτοις εκεινο, το οποιον και παρελαβον, οτι ο Χριστος απεθανε δια τας αμαρτιας ημων κατα τας γραφας,
4и что Он погребен был, и что воскрес в третий день, по Писанию,
4και οτι εταφη, και οτι ανεστη την τριτην ημεραν κατα τας γραφας,
5и что явился Кифе, потом двенадцати;
5και οτι εφανη εις τον Κηφαν, επειτα εις τους δωδεκα·
6потом явился более нежели пятистам братий в одно время, из которых большая часть доныне в живых, а некоторые и почили;
6μετα ταυτα εφανη εις πεντακοσιους και επεκεινα αδελφους δια μιας, εκ των οποιων οι πλειοτεροι μενουσιν εως τωρα, τινες δε και εκοιμηθησαν·
7потом явился Иакову, также всем Апостолам;
7επειτα εφανη εις τον Ιακωβον, επειτα εις παντας τους αποστολους·
8а после всех явился и мне, как некоемуизвергу.
8τελευταιον δε παντων εφανη και εις εμε ως εις εκτρωμα.
9Ибо я наименьший из Апостолов, и недостоин называться Апостолом, потому что гнал церковь Божию.
9Διοτι εγω ειμαι ο ελαχιστος των αποστολων, οστις δεν ειμαι αξιος να ονομαζωμαι αποστολος, διοτι κατεδιωξα την εκκλησιαν του Θεου·
10Но благодатию Божиею есмь то, что есмь; и благодать Его во мне не была тщетна, но я более всех их потрудился: не я, впрочем, а благодать Божия, котораясо мною.
10αλλα χαριτι Θεου ειμαι οτι ειμαι· και η εις εμε χαρις αυτου δεν εγεινε ματαια, αλλα περισσοτερον αυτων παντων εκοπιασα, πλην ουχι εγω, αλλ' η χαρις του Θεου η μετ' εμου.
11Итак я ли, они ли, мы так проповедуем, и вы так уверовали.
11Ειτε λοιπον εγω ειτε εκεινοι, ουτω κηρυττομεν και ουτως επιστευσατε.
12Если же о Христе проповедуется, что Он воскрес измертвых, то как некоторые из вас говорят, что нет воскресения мертвых?
12[] Εαν δε ο Χριστος κηρυττηται οτι ανεστη εκ νεκρων, πως τινες μεταξυ σας λεγουσιν οτι αναστασις νεκρων δεν ειναι;
13Если нет воскресения мертвых, то и Христос не воскрес;
13Και εαν αναστασις νεκρων δεν ηναι, ουδ' ο Χριστος ανεστη·
14а если Христос не воскрес, то и проповедь наша тщетна, тщетна и вера ваша.
14και αν ο Χριστος δεν ανεστη, ματαιον αρα ειναι το κηρυγμα ημων, ματαια δε και η πιστις σας.
15Притом мы оказались бы и лжесвидетелями о Боге, потому что свидетельствовали бы о Боге, что Он воскресил Христа, Которого Он не воскрешал, если, то есть , мертвые не воскресают;
15Ευρισκομεθα δε και ψευδομαρτυρες του Θεου, διοτι εμαρτυρησαμεν περι του Θεου οτι ανεστησε τον Χριστον, τον οποιον δεν ανεστησεν, εαν καθ' υποθεσιν δεν ανασταινωνται νεκροι.
16ибо если мертвые не воскресают, то и Христос не воскрес.
16Διοτι εαν δεν ανασταινωνται νεκροι, ουδ' ο Χριστος ανεστη·
17А если Христос не воскрес, то вера ваша тщетна: выеще во грехах ваших.
17αλλ' εαν ο Χριστος δεν ανεστη, ματαια η πιστις σας· ετι εισθε εν ταις αμαρτιαις υμων.
18Поэтому и умершие во Христе погибли.
18Αρα και οι κοιμηθεντες εν Χριστω απωλεσθησαν.
19И если мы в этой только жизни надеемся на Христа, то мы несчастнее всех человеков.
19Εαν εν ταυτη τη ζωη μονον ελπιζωμεν εις τον Χριστον, ειμεθα ελεεινοτεροι παντων των ανθρωπων.
20Но Христос воскрес из мертвых, первенец из умерших.
20[] Αλλα τωρα ο Χριστος ανεστη εκ νεκρων, εγεινεν απαρχη των κεκοιμημενων.
21Ибо, как смерть через человека, так через человека и воскресение мертвых.
21Διοτι επειδη ο θανατος ηλθε δι' ανθρωπου, ουτω και δι' ανθρωπου η αναστασις των νεκρων.
22Как в Адаме все умирают, так во Христе все оживут,
22Επειδη καθως παντες αποθνησκουσιν εν τω Αδαμ, ουτω και παντες θελουσι ζωοποιηθη εν τω Χριστω.
23каждый в своем порядке: первенец Христос, потом Христовы, в пришествие Его.
23Εκαστος ομως κατα την ιδιαν αυτου ταξιν· ο Χριστος ειναι η απαρχη, επειτα οσοι ειναι του Χριστου εν τη παρουσια αυτου·
24А затем конец, когда Он предаст Царство Богу и Отцу,когда упразднит всякое начальство и всякую власть и силу.
24Υστερον θελει εισθαι το τελος, οταν παραδωση την βασιλειαν εις τον Θεον και Πατερα, οταν καταργηση πασαν αρχην και πασαν εξουσιαν και δυναμιν.
25Ибо Ему надлежит царствовать, доколе низложит всех врагов под ноги Свои.
25Διοτι πρεπει να βασιλευη εωσου θεση παντας τους εχθρους υπο τους ποδας αυτου.
26Последний же враг истребится – смерть,
26Εσχατος εχθρος καταργειται ο θανατος·
27потому что все покорил под ноги Его. Когда же сказано, что Ему все покорено, то ясно, что кроме Того, Который покорил Ему все.
27διοτι παντα υπεταξεν υπο τους ποδας αυτου. Οταν δε ειπη οτι παντα ειναι υποτεταγμενα, φανερον οτι εξαιρειται ο υποταξας εις αυτον τα παντα.
28Когда же все покорит Ему, тогда и Сам Сын покорится Покорившему все Ему, да будет Богвсе во всем.
28Οταν δε υποταχθωσιν εις αυτον τα παντα, τοτε και αυτος ο Υιος θελει υποταχθη εις τον υποταξαντα εις αυτον τα παντα, δια να ηναι ο Θεος τα παντα εν πασιν.
29Иначе, что делают крестящиеся для мертвых? Если мертвые совсем не воскресают, то для чего и крестятся для мертвых?
29Επειδη τι θελουσι καμει οι βαπτιζομενοι υπερ των νεκρων, εαν τωοντι οι νεκροι δεν ανασταινωνται, δια τι και βαπτιζονται υπερ των νεκρων;
30Для чего и мы ежечасно подвергаемся бедствиям?
30δια τι και ημεις κινδυνευομεν πασαν ωραν;
31Я каждый день умираю: свидетельствуюсь в том похвалою вашею, братия, которую я имею во Христе Иисусе, Господе нашем.
31Καθ' ημεραν αποθνησκω, μα την εις εσας καυχησιν μου, την οποιαν εχω εν Χριστω Ιησου τω Κυριω ημων.
32По рассуждению человеческому, когда я боролся со зверями в Ефесе, какая мне польза, если мертвые не воскресают? Станем есть и пить, ибо завтра умрем!
32Εαν κατα ανθρωπον επολεμησα με θηρια εν Εφεσω, τι το οφελος εις εμε; αν οι νεκροι δεν ανασταινωνται, ας φαγωμεν και ας πιωμεν, διοτι αυριον αποθνησκομεν.
33Не обманывайтесь: худые сообщества развращают добрые нравы.
33Μη πλανασθε· Φθειρουσι τα καλα ηθη αι κακαι συναναστροφαι.
34Отрезвитесь, как должно, и не грешите; ибо, к стыду вашему скажу, некоторые из вас не знают Бога.
34Συνελθετε εις εαυτους κατα το δικαιον και μη αμαρτανετε· διοτι τινες εχουσιν αγνωσιαν Θεου· προς εντροπην σας λεγω τουτο.
35Но скажет кто-нибудь: как воскреснут мертвые? и вкаком теле придут?
35[] Αλλα θελει τις ειπει· Πως ανασταινονται οι νεκροι; και με ποιον σωμα ερχονται;
36Безрассудный! то, что ты сеешь, не оживет, если не умрет.
36Αφρον, εκεινο το οποιον συ σπειρεις, δεν ζωογονειται εαν δεν αποθανη·
37И когда ты сеешь, то сеешь не тело будущее, а голое зерно, какое случится, пшеничное или другое какое;
37και εκεινο το οποιον σπειρεις, δεν σπειρεις το σωμα το οποιον μελλει να γεινη, αλλα γυμνον κοκκον, σιτου τυχον η τινος των λοιπων.
38но Бог дает ему тело, как хочет, и каждому семени свое тело.
38Ο δε Θεος διδει εις αυτο σωμα καθως ηθελησε, και εις εκαστον των σπερματων το ιδιαιτερον αυτου σωμα.
39Не всякая плоть такая же плоть; но иная плоть у человеков, иная плоть у скотов, иная у рыб, иная у птиц.
39Πασα σαρξ δεν ειναι η αυτη σαρξ, αλλα αλλη μεν σαρξ των ανθρωπων, αλλη δε σαρξ των κτηνων, αλλη δε των ιχθυων και αλλη των πτηνων.
40Есть тела небесные и тела земные; но иная слава небесных, иная земных.
40Ειναι και σωματα επουρανια και σωματα επιγεια· πλην αλλη μεν η δοξα των επουρανιων, αλλη δε η των επιγειων.
41Иная слава солнца, иная слава луны, иная звезд; и звезда от звезды разнится в славе.
41Αλλη δοξα ειναι του ηλιου, και αλλη δοξα της σεληνης, και αλλη δοξα των αστερων· διοτι αστηρ διαφερει αστερος κατα την δοξαν.
42Так и при воскресении мертвых: сеется в тлении, восстает в нетлении;
42Ουτω και η αναστασις των νεκρων. Σπειρεται εν φθορα, ανισταται εν αφθαρσια·
43сеется в уничижении, восстает в славе; сеется в немощи, восстает в силе;
43σπειρεται εν ατιμια, ανισταται εν δοξη· σπειρεται εν ασθενεια, ανισταται εν δυναμει·
44сеется тело душевное, восстает тело духовное. Есть тело душевное, есть тело и духовное.
44σπειρεται σωμα ζωικον, ανισταται σωμα πνευματικον. Ειναι σωμα ζωικον, και ειναι σωμα πνευματικον.
45Так и написано: первый человек Адам стал душею живущею; а последний Адам есть дух животворящий.
45Ουτως ειναι και γεγραμμενον· Ο πρωτος ανθρωπος Αδαμ εγεινεν εις ψυχην ζωσαν· ο εσχατος Αδαμ εις πνευμα ζωοποιουν.
46Но не духовное прежде, а душевное, потом духовное.
46Πλην ουχι πρωτον το πνευματικον, αλλα το ζωικον, επειτα το πνευματικον.
47Первый человек – из земли, перстный; второй человек – Господь с неба.
47Ο πρωτος ανθρωπος ειναι εκ της γης χοικος, ο δευτερος ανθρωπος ο Κυριος εξ ουρανου.
48Каков перстный, таковы и перстные; и каков небесный, таковы и небесные.
48Οποιος ο χοικος, τοιουτοι και οι χοικοι, και οποιος ο επουρανιος, τοιουτοι και οι επουρανιοι·
49И как мы носили образ перстного, будем носить и образ небесного.
49και καθως εφορεσαμεν την εικονα του χοικου, θελομεν φορεσει και την εικονα του επουρανιου.
50Но то скажу вам , братия, что плоть и кровь не могут наследовать Царствия Божия, и тление не наследует нетления.
50Τουτο δε λεγω, αδελφοι, οτι σαρξ και αιμα βασιλειαν Θεου δεν δυνανται να κληρονομησωσιν, ουδε η φθορα κληρονομει την αφθαρσιαν.
51Говорю вам тайну: не все мы умрем, но все изменимся
51[] Ιδου, μυστηριον λεγω προς εσας· παντες μεν δεν θελομεν κοιμηθη, παντες ομως θελομεν μεταμορφωθη,
52вдруг, во мгновение ока, при последней трубе; ибовострубит, и мертвые воскреснут нетленными, а мы изменимся.
52εν μια στιγμη, εν ριπη οφθαλμου, εν τη εσχατη σαλπιγγι· διοτι θελει σαλπισει, και οι νεκροι θελουσιν αναστηθη αφθαρτοι, και ημεις θελομεν μεταμορφωθη.
53Ибо тленному сему надлежит облечься в нетление, исмертному сему облечься в бессмертие.
53Διοτι πρεπει το φθαρτον τουτο να ενδυθη αφθαρσιαν, και το θνητον τουτο να ενδυθη αθανασιαν.
54Когда же тленное сие облечется в нетление и смертноесие облечется в бессмертие, тогда сбудется слово написанное: поглощена смерть победою.
54Οταν δε το φθαρτον τουτο ενδυθη αφθαρσιαν και το θνητον τουτο ενδυθη αθανασιαν, τοτε θελει γεινει ο λογος ο γεγραμμενος· Κατεποθη ο θανατος εν νικη.
55Смерть! где твое жало? ад! где твоя победа?
55Που, θανατε, το κεντρον σου; που, αδη, η νικη σου;
56Жало же смерти – грех; а сила греха - закон.
56το δε κεντρον του θανατου ειναι η αμαρτια, και η δυναμις της αμαρτιας ο νομος.
57Благодарение Богу, даровавшему нам победу Господом нашим Иисусом Христом!
57Αλλα χαρις εις τον Θεον, οστις διδει εις ημας την νικην δια του Κυριου ημων Ιησου Χριστου.
58Итак, братия мои возлюбленные, будьте тверды, непоколебимы, всегда преуспевайте в деле Господнем, зная, что труд ваш не тщетен пред Господом.
58[] Ωστε, αδελφοι μου αγαπητοι, γινεσθε στερεοι, αμετακινητοι, περισσευοντες παντοτε εις το εργον του Κυριου, γινωσκοντες οτι ο κοπος σας δεν ειναι ματαιος εν Κυριω.