1Псалом Давида. Зачем мятутся народы, и племена замышляют тщетное?
1[] Δια τι εφρυαξαν τα εθνη και οι λαοι εμελετησαν ματαια;
2Восстают цари земли, и князья совещаются вместепротив Господа и против Помазанника Его.
2Παρεσταθησαν οι βασιλεις της γης, και οι αρχοντες συνηχθησαν ομου, κατα του Κυριου, και κατα του χριστου αυτου, λεγοντες,
3„Расторгнем узы их, и свергнем с себя оковы их".
3Ας διασπασωμεν τους δεσμους αυτων, και ας απορριψωμεν αφ' ημων τας αλυσεις αυτων.
4Живущий на небесах посмеется, Господь поругается им.
4Ο καθημενος εν ουρανοις θελει γελασει· ο Κυριος θελει εκμυκτηρισει αυτους.
5Тогда скажет им во гневе Своем и яростью Своею приведет их в смятение:
5Τοτε θελει λαλησει προς αυτους εν τη οργη αυτου, και εν τω θυμω αυτου θελει συνταραξει αυτους.
6„Я помазал Царя Моего над Сионом, святою горою Моею;
6Αλλ' εγω, θελει ειπει, εχρισα τον Βασιλεα μου επι Σιων, το ορος το αγιον μου.
7возвещу определение: Господь сказал Мне: Ты Сын Мой; Я ныне родил Тебя;
7[] Εγω θελω αναγγειλει το προσταγμα· ο Κυριος ειπε προς εμε, Υιος μου εισαι συ· εγω σημερον σε εγεννησα·
8проси у Меня, и дам народы в наследие Тебе и пределы земли во владение Тебе;
8Ζητησον παρ' εμου, και θελω σοι δωσει τα εθνη κληρονομιαν σου, και ιδιοκτησιαν σου τα περατα της γης·
9Ты поразишь их жезлом железным; сокрушишь их, как сосуд горшечника".
9θελεις ποιμανει αυτους εν ραβδω σιδηρα· ως σκευος κεραμεως θελεις συντριψει αυτους.
10Итак вразумитесь, цари; научитесь, судьи земли!
10[] Τωρα λοιπον, βασιλεις, συνετισθητε· διδαχθητε, κριται της γης.
11Служите Господу со страхом и радуйтесь с трепетом.
11Δουλευετε τον Κυριον εν φοβω και αγαλλεσθε εν τρομω.
12Почтите Сына, чтобы Он не прогневался, и чтобы вам не погибнуть в пути вашем , ибо гнев Его возгорится вскоре. Блаженны все, уповающие на Него.
12Φιλειτε τον Υιον, μηποτε οργισθη, και απολεσθητε εκ της οδου, οταν εξαφθη ταχεως ο θυμος αυτου. Μακαριοι παντες οι πεποιθοτες επ' αυτον.