1Я нарцисс Саронский, лилия долин!
1[] Εγω ειμαι το ανθος του Σαρων και το κρινον των κοιλαδων.
2Что лилия между тернами, то возлюбленная моя между девицами.
2Καθως το κρινον μεταξυ των ακανθων, ουτως ειναι η αγαπητη μου μεταξυ των νεανιδων.
3Что яблоня между лесными деревьями, то возлюбленный мой между юношами. В тени ее люблю я сидеть, и плоды ее сладки для гортани моей.
3[] Καθως η μηλεα μεταξυ των δενδρων του δασους, ουτως ειναι ο αγαπητος μου μεταξυ των νεανισκων· επεθυμησα την σκιαν αυτου και εκαθησα υπ' αυτην, και ο καρπος αυτου ητο γλυκυς εις τον ουρανισκον μου.
4Он ввел меня в дом пира, и знамя его надо мною - любовь.
4Με εφερεν εις τον οικον του οινου, και η σημαια αυτου επ' εμε η αγαπη.
5Подкрепите меня вином, освежите меня яблоками, ибо я изнемогаю отлюбви.
5Υποστηριξατε με με γλυκισματα δυναμωτικα, αναψυξατε με με μηλα· διοτι ειμαι τετρωμενη υπο αγαπης.
6Левая рука его у меня под головою, а правая обнимает меня.
6Η αριστερα αυτου ειναι υπο την κεφαλην μου, και η δεξια αυτου με εναγκαλιζεται.
7Заклинаю вас, дщери Иерусалимские, сернами или полевыми ланями: не будите и не тревожьте возлюбленной, доколе ей угодно.
7Σας ορκιζω, θυγατερες Ιερουσαλημ, εις τας δορκαδας και εις τας ελαφους του αγρου, να μη εξεγειρητε μηδε να εξυπνησητε την αγαπην μου, εωσου θεληση.
8Голос возлюбленного моего! вот, он идет, скачет по горам, прыгает по холмам.
8[] Φωνη του αγαπητου μου Ιδου, αυτος ερχεται πηδων επι τα ορη, σκιρτων επι τους λοφους.
9Друг мой похож на серну или на молодого оленя. Вот, он стоит у насза стеною, заглядывает в окно, мелькает сквозь решетку.
9Ο αγαπητος μου ειναι ομοιος με δορκαδα η με σκυμνον ελαφου· ιδου, ισταται οπισθεν του τοιχου ημων, κυτταζει εξω δια των θυριδων, προκυπτει δια των δικτυωτων.
10Возлюбленный мой начал говорить мне: встань, возлюбленная моя, прекрасная моя, выйди!
10Αποκρινεται ο αγαπητος μου και λεγει προς εμε, Σηκωθητι, αγαπητη μου, ωραια μου, και ελθε·
11Вот, зима уже прошла; дождь миновал, перестал;
11Διοτι ιδου, ο χειμων παρηλθεν, η βροχη διεβη, απηλθε·
12цветы показались на земле; время пения настало, и голос горлицы слышен в стране нашей;
12τα ανθη φαινονται εν τη γη· ο καιρος του ασματος εφθασε, και η φωνη της τρυγονος ηκουσθη εν τη γη ημων·
13смоковницы распустили свои почки, и виноградные лозы, расцветая, издают благовоние. Встань, возлюбленная моя, прекрасная моя, выйди!
13η συκη εξεφερε τους ολυνθους αυτης, και αι αμπελοι με τα ανθη της σταφυλης διαδιδουσιν ευωδιαν· σηκωθητι, αγαπητη μου, ωραια μου, και ελθε·
14Голубица моя в ущелье скалы под кровом утеса! покажи мне лицетвое, дай мне услышать голос твой, потому что голос твой сладок и лице твое приятно.
14[] Ω περιστερα μου, ητις εισαι εν ταις σχισμαις του βραχου, εν τοις αποκρυφοις των κρημνων, δειξον μοι την οψιν σου, καμε με να ακουσω την φωνην σου· διοτι η φωνη σου ειναι γλυκεια και η οψις σου ωραια.
15Ловите нам лисиц, лисенят, которые портят виноградники, а виноградники наши в цвете.
15Πιασατε εις ημας τας αλωπεκας, τας μικρας αλωπεκας, αιτινες αφανιζουσι τας αμπελους· διοτι αι αμπελοι ημων ανθουσιν.
16Возлюбленный мой принадлежит мне, а я ему; он пасет между лилиями.
16Ο αγαπητος μου ειναι εις εμε και εγω εις αυτον· ποιμαινει μεταξυ των κρινων.
17Доколе день дышит прохладою , и убегают тени, возвратись,будь подобен серне или молодому оленю на расселинах гор.
17Εωσου πνευση η αυρα της ημερας και φυγωσιν αι σκιαι, επιστρεψον, αγαπητε μου· γινου ομοιος με δορκαδα η με σκυμνον ελαφου επι τα ορη τα διεσχισμενα.