1О, ты прекрасна, возлюбленная моя, ты прекрасна! глаза твои голубиные под кудрямитвоими; волосы твои – как стадо коз, сходящих с горы Галаадской;
1[] Ιδου, εισαι ωραια, αγαπητη μου· ιδου, εισαι ωραια· οι οφθαλμοι σου ειναι ως περιστερων μεταξυ των πλοκαμων σου· τα μαλλια σου ειναι ως ποιμνιον αιγων, καταβαινοντων απο του ορους Γαλααδ.
2зубы твои – как стадо выстриженных овец, выходящих из купальни, из которых у каждойпара ягнят, и бесплодной нет между ними;
2Οι οδοντες σου ειναι ως ποιμνιον προβατων κεκουρευμενων, αναβαινοντων απο της λουσεως, τα οποια παντα γεννωσι διδυμα, και δεν υπαρχει ατεκνον μεταξυ αυτων·
3как лента алая губы твои, и уста твои любезны; как половинки гранатового яблока – ланиты твои под кудрями твоими;
3τα χειλη σου ως ταινια ερυθρα, και η λαλια σου ευχαρις· αι παρειαι σου ως τμημα ροιδιου μεταξυ των πλοκαμων σου·
4шея твоя – как столп Давидов, сооруженный для оружий, тысяча щитов висит на нем – все щиты сильных;
4Ο τραχηλος σου ως ο πυργος του Δαβιδ, ο ωκοδομημενος δια οπλοθηκην, επι του οποιου κρεμανται χιλιοι θυρεοι, παντες ασπιδες ισχυρων·
5два сосца твои – как двойни молодой серны, пасущиеся между лилиями.
5οι δυο μαστοι σου ως δυο σκυμνοι δορκαδος διδυμοι, βοσκοντες μεταξυ των κρινων.
6Доколе день дышит прохладою , и убегают тени, пойду я на гору мирровую и на холм фимиама.
6Εωσου πνευση η αυρα της ημερας και φυγωσιν αι σκιαι, εγω θελω υπαγει εις το ορος της σμυρνης, και εις τον λοφον του θυμιαματος.
7Вся ты прекрасна, возлюбленная моя, и пятна нет на тебе!
7Ολη ωραια εισαι, αγαπητη μου· και μωμος δεν υπαρχει εν σοι.
8Со мною с Ливана, невеста! со мною иди с Ливана! спеши с вершиныАманы, с вершины Сенира и Ермона, от логовищ львиных, от гор барсовых!
8[] Ελθε μετ' εμου απο του Λιβανου, νυμφη απο του Λιβανου μετ' εμου· βλεψον απο της κορυφης του Αμανα, απο της κορυφης του Σενειρ και του Αερμων, απο των φωλεων των λεοντων, απο των ορεων των παρδαλεων.
9Пленила ты сердце мое, сестра моя, невеста! пленила ты сердце мое одним взглядом очей твоих, одним ожерельем на шее твоей.
9Ετρωσας την καρδιαν μου, αδελφη μου, νυμφη· ετρωσας την καρδιαν μου, δι' ενος των οφθαλμων σου, δι' ενος πλοκαμου του τραχηλου σου.
10О, как любезны ласки твои, сестра моя, невеста! о, как много ласки твои лучше вина, и благовоние мастей твоих лучше всех ароматов!
10Ποσον ωραια ειναι η αγαπη σου, αδελφη μου, νυμφη ποσον καλητερα η αγαπη σου παρα τον οινον και η οσμη των μυρων σου παρα παντα τα αρωματα
11Сотовый мед каплет из уст твоих, невеста; мед имолоко под языком твоим, и благоухание одежды твоей подобно благоуханию Ливана!
11Τα χειλη σου, νυμφη, σταζουσιν ως κηρηθρα· μελι και γαλα ειναι υπο την γλωσσαν σου· και η οσμη των ιματιων σου ως οσμη του Λιβανου.
12Запертый сад – сестра моя, невеста, заключенный колодезь, запечатанный источник:
12Κηπος κεκλεισμενος ειναι η αδελφη μου, η νυμφη μου· βρυσις κεκλεισμενη, πηγη εσφραγισμενη.
13рассадники твои – сад с гранатовыми яблоками, с превосходными плодами, киперы с нардами,
13Οι βλαστοι σου ειναι παραδεισος ροιδιων, μετα εκλεκτων καρπων· κυπρος μετα ναρδου·
14нард и шафран, аир и корица со всякими благовонными деревами, мирра и алой со всякими лучшими ароматами;
14ναρδος και κροκος· καλαμος και κινναμωμον, μετα παντων των δενδρων του θυμιαματος· σμυρνα και αλοη, μετα παντων των πρωτιστων αρωματων·
15садовый источник – колодезь живых вод и потоки с Ливана.
15[] πηγη κηπων, φρεαρ υδατος ζωντος, και ρυακες απο του Λιβανου.
16Поднимись ветер с севера и принесись с юга, повей на сад мой, – и польются ароматы его! – Пусть придет возлюбленный мой в сад свой и вкушает сладкие плоды его.
16Εγερθητι, Βορρα· και ερχου, Νοτε· πνευσον εις τον κηπον μου· δια να εκχυθωσι τα αρωματα αυτου. Ας ελθη ο αγαπητος μου εις τον κηπον αυτου, και ας φαγη τους εξαιρετους καρπους αυτου.