1И я не мог говорить с вами, братия, как с духовными, но как с плотскими, как с младенцами во Христе.
1ВА ман, эй бародарон, натавонистам бо шумо, ҳамчун касони рӯҳонӣ, сухан ронам, балки ҳамчун касони ҷисмонӣ, ё кӯдакон дар Масеҳ.
2Я питал вас молоком, а не твердою пищею, ибо вы были еще не в силах, да и теперь не в силах,
2Ва шуморо шир хӯрондам, на ғизои саҳт, зеро ки шумо ҳанӯз омодагӣ барои он надоштед ва ҳоло низ надоред,
3потому что вы еще плотские. Ибо если между вами зависть, споры и разногласия, то не плотские ли вы? и не почеловеческому ли обычаю поступаете?
3Чунки шумо ҳанӯз ҷисмонӣ ҳастед. Зеро, модоме ки дар миёни шумо ҳасад, баҳсу мунозира ва ихтилофот ҳаст, оё шумо ҷисмонӣ нестед ва оё ба таври инсонӣ рафтор намекунед?
4Ибо когда один говорит: „я Павлов", а другой: „я Аполлосов", то не плотские ли вы?
4Зеро, вақте ки яке: "Ман аз они Павлус ҳастам" ва дигаре: "Ман аз они Апӯллӯс" мегӯяд, - оё шумо ҷисмонӣ нестед?
5Кто Павел? кто Аполлос? Они только служители, черезкоторых вы уверовали, и притом поскольку каждому дал Господь.
5Пас, Павлус кист? Ва Апӯллӯс кист? Онҳо фақат ходимоне ҳастанд, ки ба воситаи онҳо шумо имон овардаед, ва ҳар яке ба андозае ки Худованд ба вай ато кардааст.
6Я насадил, Аполлос поливал, но возрастил Бог;
6Ман кишт кардам, Аиӯллӯс об дод, лекин Худо сабзонид;
7посему и насаждающий и поливающий есть ничто, а все Бог возращающий.
7Бинобар ки на кишткунанда аҳамияте дорад, на обдиҳанда, балки Худои сабзонанда.
8Насаждающий же и поливающий суть одно; но каждый получит свою награду по своему труду.
8Кишткунанда ва обдиҳанда баробаранд, лекин ҳар яке музди худро мувофиқи меҳнати худ хоҳад гирифт.
9Ибо мы соработники у Бога, а вы Божия нива, Божие строение.
9Зеро ки мо хизматгорони Худо ҳастем; шумо киштзори Худо, иморати Худо ҳастед.
10Я, по данной мне от Бога благодати, как мудрый строитель, положил основание, а другой строит на нем ; но каждый смотри, как строит.
10Аз рӯи файзи Худо, ки ба ман ато шудааст, ман, чун меъмори доно, таҳкурсй ниҳодам, ва дигаре бар он иморат месозад; лекин ҳар кас бохабар бошад, ки чӣ гуна месозад.
11Ибо никто не может положить другого основания, кроме положенного, которое есть Иисус Христос.
11Зеро ҳеҷ кас таҳкурсии дигаре ниҳода наметавонад, ҷуз он ки ниҳода шудааст, ки он Исои Масеҳ аст.
12Строит ли кто на этом основании из золота, серебра,драгоценных камней, дерева, сена, соломы, –
12Ва агар касе бар ин таҳкурсӣ иморате аз тилло, нуқра, ҷавоҳирот, ё чӯб, хасбеда, пахол бино кунад, -
13каждого дело обнаружится; ибо день покажет, потомучто в огне открывается, и огонь испытает дело каждого, каково оно есть.
13Амали ҳар кас зоҳир хоҳад шуд; зеро ки он рӯз нишон хоҳад Дод, чунки дар оташ ошкор хоҳад шуд, ва оташ амали ҳар касро озмоиш хоҳад кард, ки он чӣ гуна аст.
14У кого дело, которое он строил, устоит, тот получит награду.
14Агар амали касе ки бар он сохтааст, пойдор бимонад, вай музд хоҳад гирифт;
15А у кого дело сгорит, тот потерпит урон; впрочем сам спасется, но так, как бы из огня.
15Ва агар амали касе бисӯзад, вай зиён хоҳад дид; валекин худаш наҷот хоҳад ёфт, аммо тавре ки гӯё аз даруни оташ гузашта бошад.
16Разве не знаете, что вы храм Божий, и Дух Божий живет в вас?
16Оё шумо намедонед, ки маъбади Худо ҳастед, ва Рӯҳи Худо дар шумо сокин аст?
17Если кто разорит храм Божий, того покарает Бог: ибо храм Божий свят; а этот храм – вы.
17Агар касе маъбади Худоро вайрон кунад, Худо ӯро хонаваярон хоҳад кард, зеро ки хонаи Худо муқаддас аст, ва он шумо ҳастед.
18Никто не обольщай самого себя. Если кто из вас думает быть мудрым в веке сем, тот будь безумным, чтобы быть мудрым.
18Зинҳор касе худро фирефта накунад: агар касе аз шумо худро дар ин ҷаҳон ҳаким медониста бошад, бигзор ҷоҳил шавад, то ки ҳаким гардад.
19Ибо мудрость мира сего есть безумие пред Богом, как написано: уловляет мудрых в лукавстве их.
19Зеро ки ҳикмати ин ҷаҳон пеши Худо ҷаҳолат аст, чунон ки навишта шудааст: "Ҳакимонро ба макри худашон гирифтор мекунад".
20И еще: Господь знает умствования мудрецов, что они суетны.
20Ва боз: "Худованд афкори ҳакимонро медонад, ки ботил аст".
21Итак никто не хвались человеками, ибо все ваше:
21Хуллас, ҳеҷ кас ба одамон фахр накунад, зеро ки ҳамааш аз они шумост:
22Павел ли, или Аполлос, или Кифа, или мир, или жизнь, или смерть, или настоящее, или будущее, – все ваше;
22Хоҳ Павлус, хоҳ Апӯллӯс, хоҳ Кифо, хоҳ ҷаҳон, хоҳ ҳаёт, хоҳ мамот, хоҳ ҳозира, хоҳ оянда - ҳамааш аз они шумост;
23вы же – Христовы, а Христос – Божий.
23Ва шумо аз они Масеҳ ҳастед, ва Масеҳ - аз они Худо.