1О, если бы вы несколько были снисходительны к моему неразумию! Но вы и снисходите ко мне.
1КОШКИ беақлии маро як қадар таҳаммул кунед! Лекин маро таҳаммул ҳам мекунед.
2Ибо я ревную о вас ревностью Божиею; потому что я обручил вас единому мужу, чтобы представить Христу чистою девою.
2Зеро ман дар ҳаққи шумо бо рашки Худо рашк менамоям, чунки шуморо ба марди ягонае номзад сохтаам, то ки чун бокираи поке ба Масеҳ пешниҳод намоям.
3Но боюсь, чтобы, как змий хитростью своею прельстил Еву, так и ваши умы не повредились, уклонившись от простоты во Христе.
3Аммо тарси он дорам, ки чӣ тавре ки мор бо макри худ Ҳавворо фирефта намуд, ҳамон тавр афкори шумо низ фосид шуда, аз самимияте ки дар Масеҳ аст, рӯ хоҳад тофт.
4Ибо если бы кто, придя, начал проповедывать другого Иисуса, которого мы не проповедывали, или если бы вы получили иного Духа, которого не получили, или иное благовестие,которого не принимали, – то вы были бы очень снисходительны к тому .
4Зеро, агар касе омада, Исои дигареро мавъиза намояд, ғайр аз Он, ки мо Ӯро мавъиза кардем, ё шумо рӯҳи дигаре гиред, ғайр аз он ки гирифтед, ё башорати дигаре, ғайр аз он чи қабул кардед, - шумо онро ба хубӣ таҳаммул менамоед.
5Но я думаю, что у меня ни в чем нет недостатка против высших Апостолов:
5Аммо ман гумон мекунам, ки аз он ҳаввориёни олӣ ҳеҷ камӣ надорам:
6хотя я и невежда в слове, но не в познании. Впрочем мы во всем совершенно известны вам.
6Агарчи дар нутқ моҳир нестам, аммо на дар дониш. Лекин мо аз ҳар хусус ба шумо комилан маълум ҳастем.
7Согрешил ли я тем, что унижал себя, чтобы возвысить вас, потому что безмездно проповедывал вам Евангелие Божие?
7Оё ман гуноҳ кардам, ки худро ҳақир сохтам, то ки шуморо сарбаланд гардонам, чунки Инҷили Худоро ба шумо муфт мавъиза намудам?
8Другим церквам я причинял издержки, получая от них содержание для служения вам; и, будучи у вас, хотя терпел недостаток, никому не докучал,
8Ман боиси харҷи калисоҳои дигар гардида, аз онҳо музд гирифтам, то ки хизмати шуморо ба ҷо оварам; ва ҳангоме ки назди шумо будам, мӯҳтоҷӣ кашида бошам ҳам, ба касе гаронӣ накардам,
9ибо недостаток мой восполнили братия, пришедшие изМакедонии; да и во всем я старался и постараюсь не быть вам в тягость.
9Зеро бародароне ки аз Мақдуния омаданд, норасогии маро пур карданд; ҳудам низ саъю кӯшиш намудам ва хоҳам намуд, ки дар ҳеҷ чиз ба шумо гаронй накунам.
10По истине Христовой во мне скажу , что похвала сия не отнимется у меня в странах Ахаии.
10Ба ростии Масеҳ, ки дар ман аст, мегӯям: ин фахр дар кишварҳои Охоия аз ман кашида гирифта намешавад.
11Почему же так поступаю ? Потому ли, что не люблю вас? Богу известно! Но как поступаю, так и буду поступать,
11Аз чӣ сабаб? Оё аз он сабаб ки ман шуморо дӯст намедорам? Худо медонад!
12чтобы не дать повода ищущим повода, дабы они, чем хвалятся, в том оказались такими же , как и мы.
12Аммо он чи мекунам, боз ҳам хоҳам кард, то баҳонаи одамонеро беасос кунам, ки баҳона меҷӯянд, то дар он чи фахр мекунанд, худро бо мо баробар созанд.
13Ибо таковые лжеапостолы, лукавые делатели, принимают вид Апостолов Христовых.
13Зеро ки онҳо ҳаввориёни козиб ва арбобони маккор ҳастанд, ки шакли ҳаввориёни Масеҳро мегиранд.
14И неудивительно: потому что сам сатана принимает вид Ангела света,
14Ва ин тааҷҷубовар нест: зеро ки худи шайтон шакли фариштаи нурро мегирад.
15а потому не великое дело, если и служители его принимают вид служителей правды; но конец их будет по делам их.
15Бинобар ин кори бузург нест, ки агар хизматгузорони вай низ шакли хизматтузорони адолатро бигиранд; лекин фарҷомашон аз рӯи аъмолашон хоҳад буд.
16Еще скажу: не почти кто-нибудь меня неразумным; а если не так, то примите меня, хотя как неразумного, чтобыи мне сколько-нибудь похвалиться.
16Боз мегӯям: касе маро беақл надонад; ва агар ин тавр набошад, пас маро лоақал ҳамчун беақле қабул кунед, то ки ман ҳам андаке фахр намоям.
17Что скажу, то скажу не в Господе, но как бы в неразумии при такой отважности на похвалу.
17Он чи мегӯям, на аз рӯи тариқи Худованд мегӯям, балки гӯё аз рӯи беақлй, бо чунин эътимоде ки дар фахр аст.
18Как многие хвалятся по плоти, то и я буду хвалиться.
18Чӣ тавре ки бисьёр касон ба ҳасби ҷисм фахр мекунанд, ман низ фахр хоҳам кард.
19Ибо вы, люди разумные, охотно терпите неразумных:
19Зеро шумо, ки оқил ҳастед, беақлонро бо майли тамом таҳаммул менамоед.
20вы терпите, когда кто вас порабощает, когда кто объедает, когда кто обирает, когда кто превозносится, когда кто бьет вас в лицо.
20Зеро, агар касе шуморо ғулом гардонад, агар касе ҳаққи шуморо хӯрад, агар касе шуморо ғорат кунад, агар касе худро баланд гирад, агар касе пгуморо торсакӣ занад, шумо ӯро таҳаммул менамоед.
21К стыду говорю, что на это у нас недоставало сил. А если кто смеет хвалиться чем-либо, то(скажу по неразумию) смею и я.
21Бо хиҷолат мегӯям, ки гӯё қуввати мо ба ин корҳо нарасидааст. Лекин агар касе дар чизе ҷуръат дошта бошад, аз рӯи беақлӣ мегӯям, ки ман низ ҷуръат дорам.
22Они Евреи? и я. Израильтяне? и я. Семя Авраамово? и я.
22Онҳо ибронӣ ҳастанд? Ман низ ҳастам. Исроилӣ ҳастанд? Ман низ ҳастам. Насли Иброҳим ҳастанд? Ман низ ҳастам.
23Христовы служители?(в безумии говорю:)я больше. Я гораздо более был в трудах, безмерно в ранах, более в темницах и многократно при смерти.
23Хизматгузорони Масеҳ ҳастанд? Мисли касе ки ҳолати ҷунун дорад, мегӯям, ки ман боз ҳам бештар ҳастам: дар меҳнатҳо - бештар, дар зери зарбаҳо - аз андоза берун, дар зиндонҳо - бештар, дар чанголи аҷал - дафъаи бисьёр.
24От Иудеев пять раз дано мне было по сорока ударовбез одного;
24Панҷ маротиба аз дасти яҳудиён як кам чилтагй тозиёна хӯрдам;
25три раза меня били палками, однажды камнями побивали, три раза я терпел кораблекрушение, ночь и день пробыл во глубине морской ;
25Се бор маро калтаккорӣ карданд, як карат сангсор карданд, се карат кищтии ман ғарқ шуда, щабу рӯзро дар қаъри баҳр гузарондам;
26много раз был в путешествиях, в опасностях на реках, в опасностях от разбойников, в опасностях от единоплеменников, в опасностях от язычников, в опасностях в городе, в опасностях в пустыне, в опасностях на море, в опасностях между лжебратиями,
26Дафъаи бисьёр дар сафарҳо будам, дар хатарҳои дарьёҳо, дар хатарҳои роҳзанон, дар хатарҳо аз ҷониби қавми худ, дар хатарҳо аз ҷониби халкхр, дар хатарҳо дар шаҳр, дар хатарҳо дар биёбон, дар хатарҳо дар баҳр, дар хатарҳо дар миёни бародарони козиб,
27в труде и в изнурении, часто в бдении, в голоде и жажде, часто в посте, на стуже и в наготе.
27Дар меҳнат ва дар аҷз, аксар вақт бе хоб, дар гуруснагӣ ва ташнагӣ, аксар вақт дар рӯзадорӣ, дар сармо ва дар бараҳнагӣ.
28Кроме посторонних приключений , у меня ежедневно стечение людей , забота о всех церквах.
28Ғайр аз чизҳои дигар, шабу рӯз ғамхорй дар бораи ҳамаи калтгсоҳо бар зиммаи ман аст.
29Кто изнемогает, с кем бы и я не изнемогал? Кто соблазняется, за кого бы я не воспламенялся?
29Касе беҳол шавад, ман беҳол намешавам? Касе ба васваса афтад, ман намесӯзам?
30Если должно мне хвалиться, то буду хвалиться немощью моею.
30Агар фахр кардан лозкм бошад, аз заъфи худ фахр мекунам.
31Бог и Отец Господа нашего Иисуса Христа, благословенный во веки, знает, что я не лгу.
31Худо ва Падари Худоваыди мо Исои Масеҳ, ки то абад муборак аст, медонад, ки дурӯғ намегӯям.
32В Дамаске областной правитель царя Ареты стерег город Дамаск, чтобы схватить меня;
32Дар Димишқ волии подшоҳ Аретас шаҳри димишқиёнро посбонй мекард, то ки маро дастгир намояд; ва маро аз тиреза дар сабаде аз болои қалъа фуроварданд, ва ман аз дасти вай халос шудам.
33и я в корзине был спущен из окна по стене и избежал его рук.