Russian 1876

Tajik

John

17

1После сих слов Иисус возвел очи Свои на небо и сказал: Отче! пришел час, прославь СынаТвоего, да и Сын Твой прославит Тебя,
1ИСО, чун инро гуфт, чашмони Худро сӯи осмон боло карда, гуфт: «Эй Падар! Соат расидааст: Писари Худро ҷалол деҳ, то ки Писарат низ Туро ҷалол диҳад.
2так как Ты дал Ему власть над всякою плотью, да всему, что Ты дал Ему, даст Он жизнь вечную.
2«Зеро ки Ӯро бар тамоми башар қудрат додай, то ки ба ҳар кӣ Ту ба Ӯ баҳщидаӣ, ҳаёти ҷовидонй бидиҳад:
3Сия же есть жизнь вечная, да знают Тебя, единого истинного Бога, и посланного Тобою Иисуса Христа.
3«Ва ҳаёти ҷовидонӣ ин аст, ки Туро, ки Худои ягонаи ҳақиқй ҳастй, ва Исои Масеҳро, ки фиристодй, бишносанд.
4Я прославил Тебя на земле, совершил дело, которое Ты поручил Мне исполнить.
4«Ман Туро дар рӯи замин ҷалол додам ва кореро, ки ба Ман супурда будӣ, то бикунам, ба анҷом расондам;
5И ныне прославь Меня Ты, Отче, у Тебя Самого славою, которую Я имел у Тебя прежде бытия мира.
5«Ва акнун Ту, эй Падар, Маро назди Худ ҷалол деҳ ба ҳамон ҷалоле ки пеш аз ҳастии олам назди Ту доштам.
6Я открыл имя Твое человекам, которых Ты дал Мне от мира; они были Твои, и Ты дал их Мне, и они сохранили слово Твое.
6«Исми Туро ба одамоне ки аз ҷаҳон ба Ман ато кардй, шиносондам; онҳо аз они Ту буданд, ва Ту онҳоро ба Ман ато кардй, ва онҳо каломи Туро риоят кардаанд;
7Ныне уразумели они, что все, что Ты дал Мне, от Тебя есть,
7«Ва акнун донистанд, ки ҳар он чи ба Ман додаӣ, аз ҷониби Туст;
8ибо слова, которые Ты дал Мне, Я передал им, и они приняли, и уразумели истинно, что Я исшел от Тебя, и уверовали, что Ты послал Меня.
8«Зеро каломеро, ки ба Ман додй, ба онҳо супурдам, ва онҳо қабул карданд ва ҳақиқатая донистанд, ки Ман аз ҷониби Ту омадаам, ва имон оварданд, ки Ту Маро фиристодаӣ.
9Я о них молю: не о всем мире молю,но о тех, которых Ты дал Мне, потому что они Твои.
9«Ман барои онҳо илтимос мекунам: на барои ҷаҳон, балки барои онҳое ки Ту ба Ман додаӣ, зеро ки онҳо аз они Ту мебошанд;
10И все Мое Твое, и Твое Мое; и Я прославился в них.
10«Ва он чи аз они Ман аст, аз они Туст, ва он чи аз они Туст, аз они Ман аст; ва Ман дар онҳо ҷалол ёфтаам.
11Я уже не в мире, но они в мире,а Я к Тебе иду. Отче Святый! соблюди ихво имя Твое, тех , которых Ты Мне дал, чтобы они были едино, как и Мы.
11«Ман дитар дар ҷаҳон нестам, лекин онҳо дар ҷаҳон ҳастанд, ва Ман назди Ту меоям. Эй Падари Муқаддас! Инҳоро, ки ба Ман додаӣ, ба исми Худ нигоҳ дор, то ки як бошанд, чунон ки Мо ҳастем.
12Когда Я был с ними в мире, Я соблюдал их во имя Твое; тех, которых Ты дал Мне, Я сохранил, и никто из них не погиб, кроме сына погибели, да сбудется Писание.
12«Вақте ки бо онҳо дар ҷаҳон будам, онҳоро ба исми Ту нигоҳ доштам; онҳоеро, ки Ту ба Ман додӣ, нигаҳбонӣ кардам, ва ҳеҷ яке аз онҳо ҳалок нашуд, ҷуз аз писари ҳалокат, то ки Навишта ба амал ояд.
13Ныне же к Тебе иду, и сие говорюв мире, чтобы они имели в себе радость Мою совершенную.
13«Вале акнун назди Ту меоям, ва инро дар ҷаҳон мегӯям, то ки шодии Ман дар онҳо комил бошад.
14Я передал им слово Твое; и мир возненавидел их, потому что они не от мира, как и Я не от мира.
14«Ман каломи Туро ба онҳо супурдам, ва ҷаҳон аз онҳо нафрат кард, чунки онҳо аз ҷаҳон нестанд, чунон ки Ман низ аз ҷаҳон нестам.
15Не молю, чтобы Ты взял их из мира, но чтобы сохранил их от зла.
15«Илтимос намекунам, ки Ту онҳоро аз ҷаҳон бибарй, балки онҳоро аз шарорат муҳофизат намой;
16Они не от мира, как и Я не от мира.
16«Онҳо аз ҷаҳон нестанд, чунон ки Ман низ аз ҷаҳон нестам.
17Освяти их истиною Твоею; слово Твое есть истина.
17«Онҳоро бо ростии Худ тақдис кун: каломи Ту ростист.
18Как Ты послал Меня в мир, так и Я послал их в мир.
18«Чунон ки Ту Маро ба ҷаҳон фиристодй, Ман низ онҳоро ба ҷаҳон фиристодам;
19И за них Я посвящаю Себя, чтобы и они были освящены истиною.
19«Ва Худро барои онҳо тақдис мекунам, то ки онҳо низ бо ростӣ тақдис карда шаванд.
20Не о них же только молю, но и оверующих в Меня по слову их,
20«Танҳо барои онҳо илтимос намекунам, балки низ барои касоне ки ба василаи каломи онҳо ба Ман имон хоҳанд овард:
21да будут все едино, как Ты, Отче, во Мне, и Я в Тебе, так и они да будут в Нас едино, – да уверует мир, что Ты послал Меня.
21«То ки ҳама як бошанд; чунон ки Ту, эй Падар, дар Ман ҳастй ва Ман дар Ту, онҳо низ дар Мо як бошанд, - то ҷаҳон имон оварад, ки Ту Маро фиристодӣ.
22И славу, которую Ты дал Мне, Я дал им: да будут едино, как Мы едино.
22«Ва Ман ҷалолеро, ки ба Ман додаӣ, ба онҳо додаам: то ки як бошанд, чунон ки Мо як ҳастем.
23Я в них, и Ты во Мне; да будутсовершены воедино, и да познает мир, что Ты послал Меня и возлюбил их, как возлюбил Меня.
23«Ман дар онҳо ҳастам, ва Ту дар Ман; то ки онҳо дар ягонагӣ комил бошанд, ва ҷаҳон бидонад, ки Ту Маро фиристодй ва онҳоро дӯст доштӣ, чунон ки Маро дӯст доштӣ.
24Отче! которых Ты дал Мне, хочу, чтобы там, где Я, и они были со Мною, да видят славу Мою, которую Ты дал Мне, потому что возлюбил Меня прежде основания мира.
24«Эй Падар! Мехоҳам онҳое ки ба Ман додай, дар он ҷое ки мебошам, бо Ман бошанд, то ҷалоли Маро, ки ба Ман додай, бубинанд, чунки Маро пеш аз таъсиси ҷаҳоп дӯст доштӣ.
25Отче праведный! и мир Тебя не познал; а Я познал Тебя, и сии познали, что Ты послал Меня.
25«Эй Падари Одил! Ҷаҳон Туро нашиноҳт; Лекин Ман Туро шинохтам, ва инҳо донистанд, ки Ту Маро фиристодӣ;
26И Я открыл им имя Твое и открою, да любовь, которою Ты возлюбил Меня, в них будет, и Я в них.
26«Ва Ман ба онҳо исми Туро шиносондам ва боз ҳам хоҳам шиносонид, то он муҳаббате ки Ту ба Ман дорӣ, дар онҳо бошад, ва Ман низ дар онҳо бошам».