Russian 1876

Tajik

Philippians

2

1Итак, если есть какое утешение во Христе, если естькакая отрада любви, если есть какое общение духа, если есть какое милосердие и сострадательность,
1ПАС, агар тасаллое дар Масеҳ бошад, агар хушнӯдии муҳаббат бошад, агар алокаи рӯҳ бошад, агар марҳамат ва дилсӯзи бошад, -
2то дополните мою радость: имейте одни мысли, имейте ту же любовь, будьте единодушны и единомысленны;
2Пас шодии маро пурра кунед, ба тавре ки дорои як фикр бошед, дорои як муҳаббат буда, якдил ва ҳамфикр бошед,
3ничего не делайте по любопрению или по тщеславию, но по смиренномудрию почитайте один другого высшим себя.
3Аз руи рақобат ё шӯҳратпарастй ҳеҷ коре накунед, балки бо фурӯтанӣ якдигарро аз худ авло донед,
4Не о себе только каждый заботься, но каждый и о других.
4Ва ҳар яке на танҳо дар бораи худаш, балки дар бораи дигарон низ ғамхорӣ намояд.
5Ибо в вас должны быть те же чувствования, какие и во Христе Иисусе:
5Зеро дар шумо низ бояд айни ҳамон ҳиссиёт бошад, ки дар Исои Масеҳ буд,
6Он, будучи образом Божиим, не почитал хищением быть равным Богу;
6Ки Ӯ, бо вучуди он ки дар сурати Худо буд, бо Худо баробар буданро ҳарисона барои Худ нигоҳ надошт.
7но уничижил Себя Самого, приняв образ раба, сделавшись подобным человекам и по виду став как человек;
7Балки Худро кам дониста, ба сурати ғулом даромад ва ба одамон монандӣ пайдо карда, ба зоҳир мисли одамизод шуд,
8смирил Себя, быв послушным даже до смерти, и смерти крестной.
8Ва Худро фурӯтан сохта, то вақти мамот, то дами мавти салиб фармонбардор буд.
9Посему и Бог превознес Его и дал Ему имя выше всякого имени,
9Бинобар ин Худо низ Ӯро сарафроз кард ва ба Ӯ номедод, ки аэ ҳар ном болотар аст,
10дабы пред именем Иисуса преклонилось всякое колено небесных, земных и преисподних,
10То ки ба исми Исо ҳар зонуе ки дар осмон ва бар замин ва зери замин аст, ҳам шавад,
11и всякий язык исповедал, что Господь Иисус Христосв славу Бога Отца.
11Ва ҳар забон зътироф намояд, ки Исои Масеҳ Худованд аст барои ҷалоли Худои Падар.
12Итак, возлюбленные мои, как вы всегда были послушны, не только в присутствии моем, но гораздо более ныне во время отсутствия моего, со страхом и трепетом совершайте свое спасение,
12Пас, эй маҳбубонам, модоме ки шумо ҳамеша фармонбардор будед, аз ин рӯ - на танҳо дар ҳузури ман, балки боз ҳам зиёдтар алҳол, дар вақти набудани ман, - бо тарсу ларз наҷоти худро ба амал оваред,
13потому что Бог производит в вас и хотение и действие по Своему благоволению.
13Зеро ки Худо дар шумо, бо ҳусни таваҷҷӯҳи Худ, ҳам хоҳиш ва ҳам амалро ба вуҷуд меоварад.
14Все делайте без ропота и сомнения,
14Ҳар корро бе шиква ва шубҳа ба ҷо оваред,
15чтобы вам быть неукоризненными и чистыми, чадами Божиими непорочными среди строптивого и развращенного рода, в котором вы сияете, как светила в мире,
15То ки бенуқсон ва пок, фарзандони беайби Худо бошед, дар миёни насли саркаш ва фосид, ки дар он шумо мисли найирҳо дар ҷаҳон медурахшед,
16содержа слово жизни, к похвале моей в день Христов, что я не тщетно подвизался и не тщетно трудился.
16Ва каломи ҳаётро нигоҳ доред, то ки ман дар рӯзи Масеҳ фахр намоям, ки ман бар абас надавидаам ва бар абас меҳнат накардаам.
17Но если я и соделываюсь жертвою за жертву и служение веры вашей, то радуюсь и сорадуюсь всем вам.
17Лекин, агар ман қурбонии рехтание бар қурбонӣ ва ибодати имони шумо шавам ҳам, аз ин шодам ва бо ҳамаи шумо шодӣ мекунам;
18О сем самом и вы радуйтесь и сорадуйтесь мне.
18Шумо низ аз ин шод бошед ва бо ман шодӣ кунед.
19Надеюсь же в Господе Иисусе вскоре послать к вам Тимофея, дабы и я, узнав о ваших обстоятельствах,утешился духом.
19Ва дар Масеҳи Худованд умедворам, ки Тимотиюсро ба зудй назди шумо фиристонам, то ки ман низ аз аҳволатон хабар ёфта, рӯҳбаланд шавам.
20Ибо я не имею никого равно усердного, кто бы столь искренно заботился о вас,
20Зеро каси дигаре мисли ӯ надорам, ки дар бораи шумо аз самими қалб ғамхорӣ мекарда бошад;
21потому что все ищут своего, а не того, что угодно Иисусу Христу.
21Чунки ҳама нафъи худро толибанд, на он чиро, ки ба Исои Масеҳ тааллуқ дорад.
22А его верность вам известна, потому что он, как сын отцу, служил мне в благовествовании.
22Вале шумо бовафоии ӯро медонед, чунки ӯ ба ман, мисли писар ба падар, дар башорат хизмат кардааст.
23Итак я надеюсь послать его тотчас же, как скоро узнаю, что будет со мною.
23Пас, умедворам, ки ӯро дарҳол равона кунам, чун бубинам, ки аҳволи ман чи мешавад;
24Я уверен в Господе, что и сам скоро приду к вам.
24Вале дар Худованд боварӣ дорам, ки худам низ ба зудӣ биёям.
25Впрочем я почел нужным послать к вам Епафродита, брата и сотрудника и сподвижника моего, а вашего посланника ислужителя в нужде моей,
25Аммо лозим донистам, ки Эпафрӯдитусро назди шумо баргардонам. Ӯ бародар ва ҳамкор ва ҳамсафи ман аст, ва шумо ӯро чун элчӣ ва хизматгузор дар мӯҳтоҷии ман фиристода будед.
26потому что он сильно желал видеть всех вас и тяжко скорбел о том, что до вас дошел слух о его болезни.
26Чунки ӯ иштиёқманди дидори ҳамаи шумо буд ва бисьёр андӯҳгин шуд аз он ки овозаи бемории ӯ ба гӯши шумо расидааст.
27Ибо он был болен при смерти; но Бог помиловал его, и не его только, но и меня, чтобы не прибавилась мне печаль к печали.
27Ҳақиқатан бемории ӯ марговар буд; лекин Худо ба ӯ марҳамат кард, ва на фақат ба ӯ, балки ба ман низ, то ки бар ғуссаи ман ғуссае зам нашавад.
28Посему я скорее послал его, чтобы вы, увидев его снова, возрадовались, и я был менее печален.
28Бинобар ин ба фиристодани ӯ шитоб намудам, то ки шумо Ӯро аз нав дида, хурсанд шавед, ва ғуссаи ман низ сабук гардад.
29Примите же его в Господе со всякою радостью, и таких имейте в уважении,
29Пас ӯро дар Худованд бо камоли хурсандӣ пазироӣ намоед, ва чунин одамонро қадрдонӣ кунед,
30ибо он за дело Христово был близок к смерти, подвергая опасности жизнь, дабы восполнить недостаток ваших услуг мне.
30Зеро ки ӯ барои кори Масеҳ ба мурдан наздик буд ва ҷонашро дар зери хатар монд, то ки камии хизмати шуморо барои ман пур кунад.