1Žalm Dávidov. Na upomienku.
1O Zot, mos më shaj në indinjatën tënde dhe mos më dëno në zemërimin tënd.
2Hospodine, nekáraj ma vo svojom hneve a netresci ma vo svojej prchlivosti!
2Sepse shigjtat e tua më kanë shpuar dhe dora jote më shtyp.
3Lebo tvoje strely uviazly vo mne, a tvoja ruka ťažko dolieha na mňa.
3Nuk ka asgjë të shëndoshë në mishin tim për shkak të zemërimit tënd; nuk ka qetësi në kockat e mia për shkak të mëkatit tim.
4Nieto ničoho celého na mojom tele pre tvoje žehranie, niet pokoja v mojich kostiach pre môj hriech.
4Paudhësitë e mia e kalojnë në fakt kohën time, janë si një barrë e madhe, shumë e rëndë për mua.
5Lebo moje neprávosti sahajú nad moju hlavu; sú jako ťažké bremeno, ťažšie sú než to, čo ja môžem uniesť.
5Plagët e mia janë të fëlliqura dhe të qelbëzuara nga marrëzia ime.
6Moje rany smrdia a tečú hnisom pre moje bláznovstvo.
6Jam krejt i kërrusur dhe i dëshpëruar; sillem tërë ditën rreth e qark duke mbajtur zi,
7Zohnutý som a zronený až veľmi; smutný chodím deň ako deň.
7sepse ijet e mia janë të pezmatuara dhe nuk ka asgjë të shëndoshë në mishin tim.
8Lebo moje bedrá sú plné bridu, a nieto celého miesta zdravého na mojom tele.
8Jam i sfilitur dhe i vrarë; vrumbulloj nga drithma e zemrës sime.
9Zomdlený som a zdrtený náramne; revem od desu svojho srdca.
9O Zot, çdo dëshirë që kam është para teje dhe psherëtimat e mia nuk të janë fshehur.
10Pane, pred tebou je každé moje želanie, a moje vzdychanie nie je skryté pred tebou.
10Zemra ime rreh, fuqia po më lë; vetë drita e syve të mi ka ikur.
11Moje srdce trepoce; moja sila ma opustila; už ani len svetla mojich očí nie je u mňa!
11Miqtë e mi dhe shokët e mi rrinë larg plagës sime, dhe fqinjët e mi ndalojnë larg meje.
12Tí, ktorí ma ináče milujú, a moji priatelia, ustupujú pred úderom, ktorý ma stihol, a moji blížni stoja zďaleka.
12Ata që kërkojnë jetën time më ngrejnë kurthe dhe ata që duan të më bëjnë të keqen flasin për shkatërrimin dhe mendojnë mashtrime tërë ditën.
13Tí, ktorí hľadajú moju dušu, kladú mi smečky, a tí, ktorí sa snažia o moje zlé, hovoria o zkaze a celý deň myslia na všelijakú lesť.
13Por unë jam si një i shurdhër që nuk dëgjon dhe një memec që nuk e hap gojën.
14Ale ja som ako hluchý, nečujem, a jako nemý, ktorý neotvorí svojich úst.
14Po, jam si një njeri që nuk dëgjon dhe që nuk mund të përgjigjet me gojën e tij.
15A som ako človek, ktorý nerozumie, a v ktorého ústach niet pokarhania.
15Sepse shpresoj te ti, o Zot, ti do të përgjigjesh, o Zot, Perëndia im.
16Lebo na teba, Hospodine, očakávam; ty odpovieš za mňa, Pane, môj Bože!
16Sepse kam thënë: "U gëzofshin me mua, dhe kur këmba ime pengohet, mos u çofshin kundër meje".
17Lebo som povedal: Aby sa mi neradovali! Keby sa zaklátila moja noha, na veľko by roztvorili svoje ústa proti mne.
17Ndërsa jam duke rënë dhe dhembja ime është vazhdimisht para meje,
18Lebo stojím nahnutý na bok, a moja bolesť je vždycky predo mnou,
18ndërsa rrëfej mëkatin tim dhe jam tepër i shqetësuar për mëkatin,
19lebo vyznávam svoju neprávosť, strachujem sa pre svoj hriech.
19armiqtë e mi janë tërë gjallëri dhe janë të fortë, dhe ata që më urrejnë pa shkak shumohen.
20Ale moji nepriatelia mocnejú v živote, a množia sa tí, ktorí ma nenávidia, vymýšľajú faloš,
20Edhe ata që ma shpërblejnë të mirën me të keqen më përndjekin, sepse unë ndjek rrugën e së mirës.
21a tí, ktorí odplácajú zlým za dobré, útočia na mňa za to, že sa ženiem za dobrým.
21O Zot, mos më braktis; Perëndia im, mos u largo nga unë.
22Neopusti ma, Hospodine, môj Bože! Nevzďaľuj sa odo mňa!
22Nxito të më ndihmosh, o Zot, o shpëtimi im.
23Pospieš mi na pomoc, Pane, moje spasenie!