¹Náčelníkovi speváckeho sboru. Žalm synov Kórachových, vyučujúci.

¹O Perëndi, e kemi dëgjuar me veshët tona, etërit tanë na kanë treguar veprën që ti ke bërë në ditët e tyre në kohërat e lashta.

²Bože, svojimi ušami sme slýchali, naši otcovia nám rozprávali. Dielo si vykonal za ich dní, za dávnych dní.

²Për t'i vendosur me dorën tënde ti ke shpronësuar kombet, ke çrrënjosur popuj për t'u bërë vend atyre. Në fakt nuk e pushtuan vendin me shpatën e tyre dhe nuk qe krahu i tyre që i shpëtoi, por ishte dora jote e djathtë, krahu yt dhe drita e fytyr

³Ty si svojou rukou vyhnal pohanov a ich si osadil; porazil si národy a ich si rozplodil.

³ës sate, sepse të pëlqenin.

⁴Lebo neopanovali dedične zeme svojím mečom, ani im nepomohlo ich rameno, ale tvoja pravica a tvoje rameno a svetlo tvojej tvári, pretože si ich ľúbil.

⁴Ti je mbreti im, o Perëndi, që vendos fitoret për Jakobin.

⁵Ty, ty si môj Kráľ, ó, Bože! Prikáž hojnému spaseniu Jakobovmu.

⁵Me anën tënde do të përmbysim armiqtë tanë; në emër tënd do të shkelim ata që ngrihen kundër nesh.

⁶V tebe pokolieme svojich protivníkov a v tvojom mene pošliapeme tých, ktorí povstávajú proti nám.

⁶Sepse nuk kam besim tek harku im dhe nuk do të jetë shpata ime ajo që do të më shpëtojë.

⁷Lebo sa nenadejem na svoje lučište, ani ma nezachráni môj meč.

⁷Por je ti ai që na shpëton nga armiqtë tanë dhe që i mbulon me turp ata që na urrejnë.

⁸Ale ty si nás vše zachránil od našich protivníkov a zahanbil si tých, ktorí nás nenávideli.

⁸Ne do të lëvdojmë çdo ditë Perëndinë dhe do të kremtojmë emrin tënd përjetë. (Sela)

⁹Bohom sa chválime každý deň, a tvoje meno, ó, Bože, budeme chváliť na veky. Sélah.

⁹Por ti na dëbove dhe na mbulove me turp, dhe nuk del më me ushtritë tona.

¹⁰No, hľa, odvrhol si nás a zahanbil a nevychádzaš s našimi vojskami.

¹⁰Ti ke bërë të kthejmë kurrizin përpara armikut, dhe ata që na urrejnë na kanë grabitur.

¹¹Obrátil si nás nazpät od protivníka, a tí, ktorí nás nenávidia, rozchvátali si naše imanie.

¹¹Ti na ke dhënë si dele për therje dhe na ke shpërndarë midis kombeve.

¹²Dal si nás, aby sme boli jako ovce na zjedenie, a rozptýlil si nás medzi pohanmi.

¹²Ti e ke shitur popullin tënd për asgjë dhe nuk ke nxjerrë asnjë fitim nga shitja e tij.

¹³Predal si svoj ľud za nič a nežiadal si za nich veľkého predajného.

¹³Ti na bëre për turp me fqinjët tanë, u bëmë gazi dhe tallja e atyre që rrijnë rreth nesh.

¹⁴Učinil si to, aby sme boli svojim súsedom za potupu, za posmech a za útržku tým, ktorí bývajú vôkol nás.

¹⁴Ti na ke bërë të jemi gazi i kombëve; përsa na përket neve, popujt tundin kokën.

¹⁵Učinil si nás porekadlom medzi pohanmi a spôsobil si to, aby medzi národami krútili hlavou nad nami.

¹⁵Turpi im më rri gjithmonë përpara, dhe fytyra ime është e mbuluar nga turpi,

¹⁶Každý deň je môj stud predo mnou, a hanba mojej tvári ma pokrýva

¹⁶për shkak të atij që më fyen dhe më poshtëron, për shkak të armikut dhe atij që kërkon hakmarrje.

¹⁷pre hlas potupujúceho a rúhajúceho sa, pre zlostnú tvár nepriateľa a pomstiaceho sa.

¹⁷Të tëra këto na kanë rënë mbi kurriz, por ne nuk kemi harruar dhe nuk kemi tradhëtuar besëlidhjen tënde.

¹⁸To všetko prišlo na nás, avšak sme nezabudli na teba ani sme klamom neporušili tvojej smluvy.

¹⁸Zemra jonë nuk është kthyer prapa dhe hapat tona nuk janë larguar nga rruga jote,

¹⁹Naše srdce neustúpilo zpät, ani náš krok neuhnul od tvojej stezky,

¹⁹por ti na ke copëtuar, duke na futur në vende çakejsh dhe duke na mbuluar me hijen e vdekjes.

²⁰keď si nás aj zdrvil na mieste šakalov a pokryl si nás tôňou smrti.

²⁰Po të kishim harruar emrin e Perëndisë tonë dhe po t'i kishim shtrirë duart tona drejt një perëndie të huaj,

²¹Keby sme boli zabudli na meno svojho Boha a rozprestreli ruky k cudziemu bohu,

²¹a nuk do ta kishte zbuluar Perëndia këtë gjë? Në fakt ai i njeh sekretet e zemrës.

²²či by toho nevyhľadal Bôh?! Lebo veď on zná tajnosti srdca.

²²Po, për shkakun tënd ne vritemi çdo ditë dhe konsiderohemi si dele.

²³Lebo pre teba sme vraždení každého dňa, považovaní sme za ovce na zabitie.

²³Zgjohu! Pse fle, o Zot? Çohu, mos na kthe për gjithnjë.

²⁴Precítni! Prečo spíš, ó, Pane? Prebuď sa; nezamietaj na večnosť!

²⁴Pse e fsheh fytyrën tënde, dhe harron pikëllimin tonë dhe shtypjen tonë?

²⁵Prečo skrývaš svoju tvár? A prečo zabúdaš na naše trápenie a na náš útisk?

²⁵Sepse shpirtërat tona janë ulur deri te pluhuri dhe trupi ynë i është ngjitur tokës.

²⁶Lebo naša duša je zohnutá až do prachu, a náš život je držaný pri zemi.

²⁶Çohu të na ndihmosh dhe na shpëto për hir të mirësisë sate.

²⁷Povstaň nám na pomoc a vykúp nás pre svoju milosť!