1In odgovarjaje jim zoper govori Jezus v prilikah, rekoč:
1Jezuz o komz, a lavaras a-nevez dezho dre barabolennoù:
2Nebeško kraljestvo je podobno človeku, kralju, ki je napravil svatovščino sinu svojemu.
2Rouantelezh an neñvoù a zo heñvel ouzh ur roue hag a reas ur goan-eured evit e vab.
3In pošlje hlapce svoje, naj pokličejo tiste, ki so bili povabljeni na svatovščino; a niso hoteli priti.
3Kas a reas e vevelien da c'hervel ar re a oa bet pedet d'an eured; met ne felle ket dezho dont.
4Zopet pošlje druge hlapce in veli: Recite povabljencem: Glej, pojedino svojo sem pripravil, junci moji in pitanci so poklani in vse je pripravljeno; pridite na svatovščino!
4Kas a reas adarre mevelien all, en ur lavarout: Lavarit d'ar re a zo bet pedet: Setu, va lein am eus fichet, lazhet em eus va ejened ha va loened lard, pep tra a zo prest, deuit d'an eured.
5Oni pa niso marali in so odšli, eden na polje svoje, drugi pa po kupčiji svoji.
5Met ne rejont van ebet ouzh kement-se, hag ez ejont, unan d'e bark, unan all d'e genwerzh,
6Drugi pa so zgrabili hlapce njegove in jih zasramotili in ubili.
6ha re all a grogas en e vevelien, o gwallgasas hag o lazhas.
7Kralj pa se razjezi ter pošlje vojske svoje in pogubi tiste ubijalce in požge njih mesto.
7Ar roue a yeas droug ennañ, hag o vezañ kaset e soudarded, e lakaas da vervel al lazherien-se, hag e tevas o c'hêr.
8Tedaj veli hlapcem svojim: Svatovščina je sicer pripravljena, ali povabljenci niso bili vredni.
8Neuze e lavaras d'e vevelien: An eured a zo prest, met ar re a oa bet pedet dezhi ne oant ket din anezhi.
9Pojdite torej na razpotja, in kolikorkoli jih najdete, pokličite jih na svatovščino!
9It eta er c'hroazhentoù, ha galvit d'an eured an holl re a gavot.
10In tisti hlapci odidejo na ceste in zbero vse, katerekoli najdejo, hudobne in dobre; in svatovska dvorana se napolni z gostmi.
10E vevelien, o vezañ aet dre an hentoù, a zastumas kement a gavjont, mat ha fall, ha sal an eured a voe leuniet gant tud ouzh taol.
11Ko pa pride kralj, da pogleda goste, ugleda tu človeka, ki ni bil oblečen v svatovsko oblačilo,
11Ar roue, o vezañ deuet evit gwelout ar re a oa ouzh taol, a welas eno un den n'en devoa ket gwisket un dilhad eured.
12in mu reče: Prijatelj, kako si prišel sem, ko nimaš svatovskega oblačila? On pa mu umolkne.
12Lavarout a reas dezhañ: Va mignon, penaos out deuet amañ hep kaout un dilhad eured? Eñ a chomas mut.
13Tedaj reče kralj služabnikom svojim: Zvežite mu roke in noge ter ga vrzite v zunanjo temo; tam bo jok in škripanje z zobmi.
13Neuze ar roue a lavaras d'ar vevelien: Ereit e zaouarn hag e dreid, ha taolit eñ en deñvalijenn a-ziavaez, e-lec'h ma vo goueladegoù ha grigoñsadegoù-dent.
14Kajti mnogo jih je poklicanih, a malo izvoljenih.
14Rak kalz a zo galvet, met nebeut a zo dibabet.
15Tedaj odidejo farizeji in se posvetujejo, kako bi ga v besedi ujeli.
15Neuze ar farizianed a yeas d'en em guzuliañ war an doare d'e dapout en e gomzoù.
16In pošljejo k njemu učence svoje s Herodovci, naj reko: Učenik, vemo, da si resničen in pot Božjo v resnici učiš, in mar ti ni nikogar, kajti ne gledaš ljudem na lice.
16Kas a rejont d'e gavout o diskibien gant an herodianed, da lavarout dezhañ: Mestr, gouzout a reomp penaos out gwirion ha penaos e kelennez hent Doue hervez ar wirionez, hep ober van eus den ebet, rak ne sellez ket ouzh diavaez an dud.
17Povej nam torej, kaj se ti zdi? Ali je prav dati cesarju davek ali ne?
17Lavar deomp eta petra a soñjez: Ha dleet eo paeañ ar gwir da Gezar, pe n'eo ket?
18Jezus pa, spoznavši njih hudobnost, reče: Kaj me izkušate, hinavci?
18Met Jezuz, oc'h anavezout o fallentez, a lavaras dezho: Perak e temptit ac'hanon, pilpouzed?
19Pokažite mi davčni denar. In oni mu prineso denar.
19Diskouezit din ar moneiz ma vez paeet ar gwir gantañ. Hag e rojont dezhañ un diner.
20In reče jim: Čigava je ta podoba in napis?
20Goulenn a reas outo: Eus piv eo ar skeud hag ar skrid-mañ?
21Reko mu: Cesarjeva. Tedaj jim reče: Dajte torej cesarju, kar je cesarjevega, in Bogu, kar je Božjega.
21Int a lavaras dezhañ: Eus Kezar. Neuze e lavaras dezho: Roit eta da Gezar ar pezh a zo da Gezar, ha da Zoue ar pezh a zo da Zoue.
22In ko to slišijo, se začudijo, ter ga pusté in odidejo.
22Souezhet eus ar pezh a glevjont, e lezjont anezhañ hag ez ejont kuit.
23Tisti dan pristopijo k njemu saduceji, ki pravijo, da ni vstajenja, in ga vprašajo,
23An hevelep devezh, ar sadukeiz, hag a lavar n'eus ket a adsavidigezh a varv, a zeuas da gavout Jezuz, hag a reas outañ ar goulenn-mañ:
24rekoč: Učenik! Mojzes je rekel: „Ako kdo umre brez otrok, naj vzame njegov brat ženo njegovo in zbudi seme bratu svojemu“.
24Mestr, Moizez en deus lavaret: Mar marv unan bennak hep bugale, e vreur a zimezo d'e intañvez, evit sevel lignez d'e vreur.
25Pri nas pa je bilo sedem bratov. Prvi se oženi in umre, in ker ni imel zaroda, zapusti ženo svojo bratu svojemu.
25Bez' e oa en hon touez seizh breur. An hini kentañ a zimezas hag a varvas; hag evel n'en devoa ket a vugale, e lezas e wreg d'e vreur.
26Ravno tako tudi drugi in tretji prav do sedmega.
26En hevelep doare e c'hoarvezas gant an eil, an trede, betek ar seizhvet.
27Nazadnje za vsemi pa umre žena.
27Ha d'an diwezhañ-holl, ar wreg a varvas ivez.
28Ob vstajenju torej, čigava žena bo od teh sedmerih? kajti vsi so jo imeli.
28Da behini ar seizh-se e vo gwreg, en adsavidigezh a varv? Rak eo bet dezho holl.
29Jezus pa odgovori in jim reče: Motite se, ker ne poznate ne pisma, ne moči Božje.
29Jezuz, a respontas dezho: En dallentez oc'h, dre n'anavezit ket ar Skriturioù, na galloud Doue.
30Ob vstajenju namreč se ne ženijo in ne može, temuč so kakor angeli Božji v nebesih.
30Rak en adsavidigezh a varv, ar wazed n'o devo ket a wragez, nag ar gwragez a ezhec'h, met bez' e vint evel aeled Doue en neñv.
31Za vstajenje mrtvih pa, ali niste brali, kar vam je rekel Bog, govoreč:
31Met diwar-benn an adsavidigezh a varv, ha n'hoc'h eus ket lennet ar pezh en deus Doue lavaret deoc'h:
32„Jaz sem Bog Abrahamov in Bog Izakov in Bog Jakobov“? On ni Bog mrtvih, ampak živih.
32Me eo Doue Abraham, Doue Izaak, ha Doue Jakob? Doue n'eo ket Doue ar re varv, met Doue ar re vev.
33In ko to slišijo množice, se silno čudijo nauku njegovemu.
33Ar bobl a selaoue, hag a voe souezhet gant kelennadurezh Jezuz.
34Ko pa farizeji slišijo, da je saducejem zavezal jezik, se zbero vkup.
34Ar farizianed, o vezañ klevet penaos en devoa lakaet da devel ar sadukeiz, en em zastumas,
35In eden izmed njih, učenik postave, vpraša, izkušaje ga:
35hag unan anezho, doktor eus al lezenn, a reas ar goulenn-mañ outañ, evit e demptañ:
36Učenik, katera zapoved je v postavi največja?
36Mestr, pehini eo ar brasañ gourc'hemenn eus al lezenn?
37Jezus mu pa reče: „Ljubi Gospoda, Boga svojega, iz vsega srca svojega in iz vse duše svoje in iz vse pameti svoje“.
37Jezuz a respontas dezhañ: Karout a ri an Aotrou da Zoue, eus da holl galon, eus da holl ene, hag eus da holl soñj.
38Ta je prva in največja zapoved.
38Hennezh eo ar c'hentañ hag ar brasañ eus ar gourc'hemennoù.
39Druga pa je tej podobna: „Ljubi bližnjega svojega kakor samega sebe“.
39Ha setu an eil a zo heñvel outañ: Karout a ri da nesañ eveldout da-unan.
40Ob teh dveh zapovedih visi vsa postava in proroki.
40Eus an daou c'hourc'hemenn-se, e talc'h an holl lezenn hag ar brofeded.
41Ko se pa farizeji snidejo, jih vpraša Jezus,
41Evel ma oa ar farizianed en em zastumet, Jezuz a reas ur goulenn outo,
42rekoč: Kaj se vam zdi o Kristusu? Čigav sin je? Reko mu: Davidov.
42o lavarout: Petra a soñjit eus ar C'hrist? Da biv eo mab? Int a lavaras dezhañ: Da Zavid.
43Vpraša jih: Kako ga torej David v Duhu imenuje Gospoda, ko pravi:
43Jezuz a lavaras dezho: Penaos eta e c'halv David anezhañ, dre ar Spered, e Aotrou, pa lavar:
44„Rekel je Gospod Gospodu mojemu: Sedi na desnico mojo, dokler ne položim sovražnikov tvojih nogam tvojim za podnožje“.
44An Aotrou en deus lavaret da'm Aotrou: Azez a-zehou din, betek ma em bo graet eus da enebourien ur skabell dindan da dreid.
45Če ga torej David imenuje Gospoda, kako je sin njegov?In nihče mu ni mogel odgovoriti besede, in od tega dne si ga ni upal nihče več vprašati.
45Mar galv eta David e-unan anezhañ Aotrou, penaos eo-eñ e vab?
46In nihče mu ni mogel odgovoriti besede, in od tega dne si ga ni upal nihče več vprašati.
46Ha den ne c'hellas respont ur ger dezhañ. Adalek an deiz-se, hini ne gredas mui ober goulenn ebet outañ.