¹In zgodi se, ko pridejo nadte vse te besede, blagoslov in prokletstvo, ki sem ti ga predložil, in se jih spomniš v svojem srcu med vsemi narodi, kamor te je pognal GOSPOD, tvoj Bog,

¹Słuchajcie niebiosa, a mówić będę; niech słucha i ziemia wymowy ust moich.

²in se izpreobrneš h GOSPODU, svojemu Bogu, in boš poslušal njegov glas po vsem, kar ti danes zapovedujem, ti in tvoji otroci, iz vsega srca svojega in z vso dušo svojo:

²Kropić będzie jako deszcz nauka moja, popłynie jako rosa wymowa moja, jako drobny deszcz na zioła, a jako krople na trawę.

³tedaj pripelje GOSPOD, tvoj Bog, nazaj ujetnike tvoje in se te usmili in te zopet zbere izmed vseh ljudstev, kamor te je razkropil GOSPOD, tvoj Bog.

³Albowiem imienia Paóskiego będę wzywał; dajcież wielmożność Bogu naszemu,

⁴Ako bi bili razkropljenci tvoji ob koncu neba, tudi odondod te zbere GOSPOD, tvoj Bog, in odondod te prinese;

⁴Skale, której sprawy są doskonałe; bo wszystkie drogi jego są sprawiedliwe. Boć jest Bóg prawdziwy, a nie masz w nim nieprawości, sprawiedliwy i prawy jest.

⁵in GOSPOD, tvoj Bog, te pripelje v deželo, ki so jo posedli očetje tvoji, in dobiš jo ti; in dobro ti stori in te pomnoži bolj nego očete tvoje.

⁵Pokazili mu się, jakoby nie byli synami jego, sprosnością swoją, naród zły, a przewrotny.

⁶In GOSPOD, tvoj Bog, obreže srce tvoje in tvojega zaroda srce, da ljubiš GOSPODA, svojega Boga, iz vsega srca svojega in z vso dušo svojo, da bi živel.

⁶I także to oddawacie Panu, ludu głupi i szalony? izali nie on jest ojcem twoim, który cię sobie nabył? on cię uczynił, i stworzył cię.

⁷In GOSPOD, tvoj Bog, dene vse te kletve na sovražnike tvoje in na tiste, ki te črté, ki so te preganjali.

⁷Wspomnij na dni dawne, uważajcie lata każdego wieku; spytaj ojca twego, a oznajmi tobie; starszych twoich, a powiedząć.

⁸Ti pa se izpreobrneš in boš poslušal glas GOSPODOV in izpolnjeval vse zapovedi njegove, ki ti jih zapovedujem danes.

⁸Gdy rozdzielił dziedzictwa Najwyższy narodom, a rozsadził syny Adamowe, położył granice narodom według liczby synów Izraelskich;

⁹In GOSPOD, tvoj Bog, stori, da boš imel obilje pri vsem delu svoje roke, v sadu svojega telesa, v prireji živine in v pridelku zemlje svoje, tebi v dobro; zakaj GOSPOD se te bo zopet veselil tebi v dobro, kakor se je bil veselil očetov tvojih,

⁹Albowiem działem Paóskim jest lud jego, Jakób sznurem dziedzictwa jego.

¹⁰ko boš poslušal glas GOSPODA, svojega Boga, izpolnjujoč njegove zapovedi in postave, ki so pisane v tej knjigi zakona, ko se izpreobrneš h GOSPODU, svojemu Bogu, z vsem srcem svojim in z vso dušo svojo.

¹⁰Znalazł go w ziemi pustej, i na puszczy wielkiej i strasznej; obwodził go, uczył go, strzegł go, jako źrenicy oka swego.

¹¹Zakaj ta zapoved, ki ti jo jaz danes zapovedujem, ni previsoka zate, tudi ni daleč od tebe;

¹¹Jako orzeł wybawia orlęta swoje, nad orlętami swojemi latając, rozszerza skrzydła swoje, bierze je i nosi je na skrzydłach swoich;

¹²ni v nebesih, da bi rekel: Kdo stopi za nas v nebesa in nam jo prinese, da bi jo slišali in po njej ravnali?

¹²Tak Pan sam prowadził go, a żaden obcy bóg nie był z nim.

¹³Tudi ni onostran morja, da bi rekel: Kdo pojde čez morje za nas ter nam jo prinese, da bi jo slišali in po njej ravnali?

¹³Wyniósł go na wysokie miejsca ziemi, aby używał urodzajów polnych, i uczynił, aby ssał miód z skały i oliwę z opoki twardej;

¹⁴Ampak prav blizu ti je ta beseda, v ustih tvojih in v srcu tvojem, da bi jo izpolnjeval.

¹⁴Aby jadł masło od krów, i mleko od owiec, z tłustością jagniąt, i barany odchowane w Basan, i kozły z tłustością ziarn pszenicznych, a pił czerwone wino wyborne.

¹⁵Poglej, predložil sem ti danes življenje in dobro, smrt in hudo

¹⁵I roztył Izrael, i wierzgał (otyłeś, stłuściałeś, zgrubiałeś, i opuściłeś Boga, który cię uczynił,)i lekce poważył Boga, opokę zbawienia swego.

¹⁶s tem, da ti danes zapovedujem, da ljubi GOSPODA, svojega Boga, hodi po njegovih potih in drži zapovedi, postave in sodbe njegove, da bi živel in se množil ter da bi te blagoslovil GOSPOD, tvoj Bog, v deželi, v katero greš, da jo posedeš.

¹⁶Ku zapalczywości pobudzili go przez cudze bogi, i przez obrzydliwości rozdraźnili go.

¹⁷Ako se pa odvrne tvoje srce in ne boš poslušal, ampak se daš premotiti ter se boš drugim bogovom poklanjal in jim služil:

¹⁷Ofiarowali dyjabłom, nie Bogu, bogom, których nie znali, nowym, którzy z bliska przyszli, których się nie bali ojcowie wasi.

¹⁸oznanjam vam danes, da gotovo poginete; ne podaljšate svojih dni v deželi, v katero si namenjen iti čez Jordan, da jo posedeš.

¹⁸Opoki, która cię spłodziła, zapomniałeś, zapomniałeś Boga, Stworzyciela twego.

¹⁹Za priči proti vam kličem danes nebo in zemljo. Predložil sem ti danes življenje in smrt, blagoslov in prokletstvo: izvoli si torej življenje, da bi živel ti in zarod tvoj,da ljubiš GOSPODA, svojega Boga, poslušaš njegov glas in se ga oklepaš; zakaj v tem je tvoje življenje in podaljšanje tvojih dni, da bi prebival v deželi, za katero je GOSPOD prisegel očetom tvojim, Abrahamu, Izaku in Jakobu, da jim jo da.

¹⁹Co widząc Pan poruszył się gniewem na syny swoje, i na córki swoje.

²⁰da ljubiš GOSPODA, svojega Boga, poslušaš njegov glas in se ga oklepaš; zakaj v tem je tvoje življenje in podaljšanje tvojih dni, da bi prebival v deželi, za katero je GOSPOD prisegel očetom tvojim, Abrahamu, Izaku in Jakobu, da jim jo da.

²⁰I rzekł: Skryję oblicze moje przed nimi, obaczę, jaki będzie koniec ich; albowiem są narodem przewrotnym, synami, w których wiary nie masz.

²¹Oni mię wzruszyli ku zapalczywości przez to, co nie jest Bogiem; pobudzili mię próżnościami swemi. Ja też do zazdrości pobudzę je przez te, którzy nie są ludem, przez naród głupi rozdraźnię je.

²²Albowiem ogieó rozpalił się w popędliwości mojej, i będzie gorzał aż do najgłębszego piekła, i pożre ziemię, i urodzaj jej, i wypali grunty gór.

²³Zgromadzę na nie złe rzeczy, strzały moje na nie wystrzelam.

²⁴Zniszczeją od głodu, i będą strawieni gorączką, i śmiercią gorzką; zęby też bestyi poślę na nie, z jadem gadzin ziemskich.

²⁵Zewnątrz osieroci je miecz, a w pokojach będzie strach, tak na młodzieóca, jako na pannę, na ssącego piersi, i na męża sędziwego.

²⁶Rzekłem: Rozproszę je po kątach, i wygubię między ludźmi pamiątkę ich.

²⁷Gdybym się na pychę nieprzyjaciół nie oglądał, by się snać nie podnieśli nieprzyjaciele ich, a nie rzekli: Ręka nasza wyniosła, a nie Pan, sprawiła to wszystko.

²⁸Albowiem ten naród ginie przez rady swe, i nie ma rozumu.

²⁹O by mądrymi byli! wyrozumieliby to, i oglądaliby się na ostatnie rzeczy swoje.

³⁰Jakoby uganiał jeden z nich tysiąc, a dwaj goniliby dziesięć tysięcy! gdyby ich Bóg, opoka ich, nie zaprzedał, i Pan ich nie wydał:

³¹Albowiem nie jako skała nasza skała ich, co nieprzyjaciele nasi sami osądzą.

³²Albowiem z macicy Sodomskiej macica ich, i z latorośli Gomorskich jagody ich, jagody jadowite, grona ich gorzkie.

³³Jad smoczy wino ich, i trucizną żmij okrutną.

³⁴Izali to nie jest skryto u mnie; zapieczętowano w skarbie moim?

³⁵Mojać jest pomsta i nagroda; czasu swego powinie się noga ich, ponieważ bliski jest dzieó zginienia ich, a spieszą się przyszłe rzeczy do nich.

³⁶Albowiem sądzić będzie Pan lud swój, a sług swoich użali się, gdy ujrzy, że ustała siła, a iż tak pojmany, jako zostawiony, nic nie mogą.

³⁷I rzecze: Gdzież bogowie ich? Ona opoka, w której ufali?

³⁸Którzy tłustość ofiar ich jadali, i pijali wino ofiar ich mokrych? Niechże wstaną, i ratują was, i niechaj będą ucieczką waszą.

³⁹Obaczcież teraz, żem Ja, Jam jest sam, a że nie masz bogów oprócz Mnie; Ja zabijam i ożywiam, zranię, i Ja uleczę, a nie masz kto by z ręki mojej wyrwał.

⁴⁰Albowiem podniosę ku niebu rękę moję, i rzekę: Żyję Ja na wieki.

⁴¹Jeźli zaostrzę błyszczący się miecz swój, i porwie sąd ręka moja, oddam pomstę nieprzyjaciołom moim, i tym, którzy mię nienawidzą, nagrodzę.

⁴²Opoję strzały moje krwią, a miecz mój naje się mięsa ze krwi pobitych i pojmanych, skoro zacznę mścić się nad nieprzyjacioły.

⁴³Weselcie się narodowie z ludem jego; albowiem krwi sług swoich pomści się, i pomstę odda nieprzyjaciołom swoim, a miłościw będzie ziemi swojej, i ludowi swemu.

⁴⁴Tedy przyszedł Mojżesz, i mówił wszystkie słowa pieśni tej w uszach ludu tego, on i Jozue, syn Nunów.

⁴⁵A gdy dokonał Mojżesz mówić tych wszystkich słów do wszystkiego Izraela,

⁴⁶Rzekł do nich: Przyłóżcie serca wasze do wszystkich słów, któremi się ja oświadczam przeciwko wam dziś, abyście je przykazywali synom waszym, żeby strzegli i pełnili wszystkie słowa zakonu tego;

⁴⁷Albowiem to słowo nie ma być próżne u was, gdyż jest żywotem waszym; i w tem słowie przedłużycie dni na ziemi, do której się przeprawiacie przez Jordan, abyście ją osiedli.

⁴⁸I rzekł Pan do Mojżesza tegoż dnia, mówiąc:

⁴⁹Wstąp na tę górę Abarym, na górę Nebo, która jest w ziemi Moabskiej przeciw Jerychu, a oglądaj ziemię Chananejską, którą Ja dawam synom Izraelskim w osiadłość.

⁵⁰I umrzesz na tej górze, na którą wstąpisz, i będziesz przyłączony do ludu twego, jako umarł Aaron, brat twój, na górze Hor, i przyłączon jest do ludu swego;

⁵¹Dla tego żeście wystąpili przeciwko mnie w pośród synów Izraelskich przy wodach w poswarku w Kades na puszczy Syn, i żeście mię nie poświęcili w pośród synów Izraelskich.

⁵²Bo przed sobą oglądasz ziemię; ale tam nie wnijdziesz, do tej ziemi, którą ja daję synom Izraelskim.