¹{Načelniku godbe; na ‚Smrt sinu‘. Psalm Davidov.} Hvalil te bom, GOSPOD, iz vsega srca svojega, pripovedoval vsa čudovita dela tvoja.

¹Al Músico principal: sobre Muth-labben: Salmo de David. TE alabaré, oh Jehová, con todo mi corazón; Contaré todas tus maravillas.

²Veselil se bom in radoval v tebi, psalme bom prepeval tvojemu imenu, Najvišji.

²Alegraréme y regocijaréme en ti: Cantaré á tu nombre, oh Altísimo;

³Ker sovražniki moji se umikajo, padajo in ginejo pred obličjem tvojim.

³Por haber sido mis enemigos vueltos atrás: Caerán y perecerán delante de ti.

⁴Zakaj ti si vodil sodbo mojo in pravdo mojo, sedel si na prestolu kot pravičen sodnik;

⁴Porque has hecho mi juicio y mi causa: Sentástete en silla juzgando justicia.

⁵pokaral si narode, pogubil krivičnika, njih ime si izbrisal na večne čase.

⁵Reprendiste gentes, destruiste al malo, Raíste el nombre de ellos para siempre jamás.

⁶Sovražnikov je konec, razdejani so na veke, njih mesta si uničil, da, njih spomin je izginil.

⁶Oh enemigo, acabados son para siempre los asolamientos; Y las ciudades que derribaste, Su memoria pereció con ellas.

⁷A GOSPOD stoluje na veke, pripravil je za sodbo prestol svoj.

⁷Mas Jehová permanecerá para siempre: Dispuesto ha su trono para juicio.

⁸On bo sodil vesoljni svet v pravičnosti, pravde razsojal narodom po pravici.

⁸Y él juzgará el mundo con justicia; Y juzgará los pueblos con rectitud.

⁹GOSPOD bode tudi grad na višini siromaku, grad na višini ob časih stiske.

⁹Y será Jehová refugio al pobre, Refugio para el tiempo de angustia.

¹⁰In bodo upali v te, kateri poznajo ime tvoje, ker ne zapustiš njih, ki te iščejo, GOSPOD.

¹⁰Y en ti confiarán los que conocen tu nombre; Por cuanto tú, oh Jehová, no desamparaste á los que te buscaron.

¹¹Hvalnice pojte GOSPODU, ki prebiva na Sionu, oznanjujte ljudstvom dela njegova.

¹¹Cantad á Jehová, que habita en Sión: Noticiad en los pueblos sus obras.

¹²Kajti on, ki maščuje kri v moritvi prelito, se jih je spomnil, ni pozabil vpitja trpinov.

¹²Porque demandando la sangre se acordó de ellos: No se olvidó del clamor de los pobres.

¹³Usmili se me, GOSPOD, ozri se v ponižanje moje od sovražnikov mojih, da me vzdigneš izpred smrtnih vrat:

¹³Ten misericordia de mí, Jehová: Mira mi aflicción que padezco de los que me aborrecen, Tú que me levantas de las puertas de la muerte;

¹⁴da oznanjam vso slavo tvojo, med vrati hčere sionske se radujem v zveličanju tvojem.

¹⁴Porque cuente yo todas tus alabanzas En las puertas de la hija de Sión, Y me goce en tu salud.

¹⁵Pogreznili so se narodi v jamo, ki so jo sami napravili; v mrežo, ki so jo skrito nastavili, se je ujela njih noga.

¹⁵Hundiéronse las gentes en la fosa que hicieron; En la red que escondieron fué tomado su pie.

¹⁶Pokazal se je GOSPOD po sodbi, katero je storil: v rok njegovih delo je zapletel brezbožnika. (Pomisleka vredno! Sela.)

¹⁶Jehová fué conocido en el juicio que hizo; En la obra de sus manos fué enlazado el malo. (Higaion. Selah.)

¹⁷Brezbožniki se morajo obrniti v pekel, vsi narodi, ki so pozabili Boga.

¹⁷Los malos serán trasladados al infierno, Todas las gentes que se olvidan de Dios.

¹⁸Kajti siromak ne bode na veke pozabljen, ubožcev upanje ne pogine za večno.

¹⁸Porque no para siempre será olvidado el pobre; Ni la esperanza de los pobres perecerá perpetuamente.

¹⁹Vstani, o GOSPOD, da se ne šopiri človek umrljivi, sojeni naj bodo narodi pred obličjem tvojim.V strah jih primi, GOSPOD, spoznajo naj narodi, da so umrjoči. (Sela.)

¹⁹Levántate, oh Jehová; no se fortalezca el hombre; Sean juzgadas las gentes delante de ti.

²⁰V strah jih primi, GOSPOD, spoznajo naj narodi, da so umrjoči. (Sela.)

²⁰Pon, oh Jehová, temor en ellos: Conozcan las gentes que son no más que hombres. (Selah.)