1Jaz sem tisti mož, ki okuša bridkost po šibi togote njegove.
1Unë jam njeriu që pa hidhërimin nën thuprën e tërbimit të tij.
2Mene vodi in goni po temi, ne pa po svetlobi.
2Ai më ka udhëhequr dhe më ka bërë të eci nëpër terr dhe jo në dritë.
3Samo meni nasprotujoč, obrača proti meni roko svojo ves dan.
3Po, kundër meje ai ka kthyer disa herë dorën e tij tërë ditën.
4Storil je, da se je postaralo meso moje in koža moja, kosti moje je potrl.
4Ai ka konsumuar mishin tim dhe lëkurën time, ka coptuar kockat e mia.
5Zidal je zoper mene in me obdal s strupeno grenkobo in nadlogo.
5Ka ndërtuar fortesa kundër meje, më ka rrethuar me hidhërim dhe me ankth.
6Velel mi je bivati v temnih krajih, kakor tisti, ki so mrtvi za vselej.
6Ka bërë që unë të banoj në vende plot errësirë, ashtu si të vdekurit prej shumë kohe.
7Ogradil me je, da ne morem uiti, dejal me je v težko železje.
7Më ka ndërtuar një mur rreth e qark, me qëllim që unë të mos dal; e ka bërë të rëndë zinxhirin tim.
8Ko tudi kličem in vpijem, ne pusti k sebi prošnje moje.
8Edhe kur bërtas dhe kërkoj ndihmë me zë të lartë, ai nuk pranon të dëgjojë lutjen time.
9Pota moja je zagradil z rezanim kamenjem, steze mi je izprevrgel.
9Ai i ka mbyllur rrugët e mia me gurë të prerë, i ka bërë shtigjet e mia plot me prita.
10Kakor prežeč medved mi je, kakor lev v zasedi.
10Ai ka qenë për mua si një ari në pritë, si një luan në vende të fshehta.
11Pota moja je napravil tavajoča in me je raztrgal, me opustošil.
11Ka devijuar rrugët e mia, më ka coptuar dhe më ka dëshpëruar.
12Napel je lok svoj in me je postavil pšici svoji za cilj.
12Ka nderur harkun e tij dhe më ka bërë objekt të shigjetave të tij.
13V ledice moje je izpustil tula svojega strelice.
13Ka bërë të depërtojnë në zemrën time shigjetat e kukurës së tij.
14V smeh sem vsemu ljudstvu svojemu, njih pesmica ves dan.
14Jam bërë tallja e tërë popullit tim, kënga e tij e tërë ditës.
15Nasitil me je z najhujšo bridkostjo, upijanil me je s pelinom.
15Më ka ngopur me hidhërim, më ka bërë të pij pelin.
16In s kamenjem mi je zdrobil zobe, povalil me je v pepel.
16Më ka coptuar dhëmbët me zall, më ka mbuluar me hi.
17In vržena je daleč od miru duša moja, pozabil sem, kar je sreča.
17Ke larguar shpirtin tim nga paqja, kam harruar mirëqënien.
18In rekel sem: Izginila je moč moja in moje upanje v GOSPODA.
18Kam thënë: "Éshtë zhdukur besimi im dhe shpresa ime tek Zoti".
19Spomni se edinščine moje in tavanja mojega, pelina in grenkega strupa!
19Kujtohu për pikëllimin dhe për endjen time, për pelinin dhe hidhërimin.
20Spominja se tega vedno duša moja in je potrta v meni.
20Shpirti im kujtohet gjithnjë për këtë dhe është i rrëzuar brenda meje.
21To si hočem vtisniti v srce, zato bom upal:
21Këtë dua ta sjell në mëndje dhe prandaj dua të shpresoj.
22Prevelika dobrotljivost GOSPODOVA je, da nismo docela pokončani, ker nima konca usmiljenje njegovo,
22Éshtë një hir i Zotit që nuk jemi shkatërruar plotësisht, sepse mëshirat e tij nuk janë mbaruar plotësisht.
23novo je vsako jutro; preobila je zvestoba tvoja.
23Përtëriten çdo mëngjes; e madhe është besnikeria jote.
24Delež moj je GOSPOD, govori duša moja, zato bom upal vanj.
24"Zoti është pjesa ime", thotë shpirti im, "prandaj do të kem shpresë tek ai.
25Dober je GOSPOD njim, ki ga čakajo, duši, ki ga išče.
25Zoti është i mirë me ata që kanë shpresë tek ai, me shpirtin që e kërkon.
26Dobro je možu, da upa in tiho čaka rešitve GOSPODOVE.
26Gjë e mirë është të presësh në heshtje shpëtimin e Zotit.
27Dobro je možu, da je nosil jarem v mladosti svoji.
27Gjë e mirë është për njeriun të mbajë zgjedhën në rininë e tij.
28Samoten naj sedi in molči, ker mu ga je naložil Gospod.
28Le të ulet i vetmuar dhe të qëndrojë në heshtje kur Perëndia ia imponon.
29V prah naj položi usta: morda je še upanje.
29Le ta vërë gojën e tij në pluhur, ndofta ka ende shpresë.
30Njemu, ki ga bije, naj pomoli lice svoje; nasiti se naj s sramoto.
30Le ti japë faqen atij që e godet, të ngopet me fyerje.
31Kajti Gospod ne zameta vekomaj;
31Sepse Zoti nuk hedh poshtë për gjithnjë;
32marveč, ko je užalostil, se tudi usmili po obilosti dobrot svojih.
32por, në rast se të hidhëron, do ti vijë keq sipas shumicës së zemërmirësive të tij,
33Nikakor ne muči iz srca, ne žali otrok človeških.
33sepse nuk e bën me kënaqësi poshtërimin dhe hidhërimin e bijve të njerëzve.
34Če kdo gazi vse zvezane na zemlji,
34Kur dikush shtyp nën këmbët e tij tërë robërit e dheut,
35če zavija pravico možu pred obličjem Najvišjega,
35kur dikush shtrëmbëron të drejtën e një njeriu në prani të Më të Lartit,
36če prekanja človeka v pravdi njegovi: ne bo li Gospod pazil na to?
36kur dikujt i bëhet një padrejtësi në çështjen e tij, a nuk e shikon Zoti?
37Kdo je, ki je velel, in se je zgodilo, če ni tega zapovedal Gospod?
37Vallë kush thotë diçka që më pas realizohet, në rast se Zoti nuk e ka urdhëruar?
38Ali ne prihaja iz ust Najvišjega hudo in dobro?
38E keqja dhe e mira a nuk vijnë vallë nga goja e Më të Lartit?
39Kaj bi tožil človek, dokler živi? Vsakdo naj toži zaradi svojih grehov!
39Pse vallë ankohet një njeri i gjallë, një njeri për ndëshkimin e mëkateve të tij?
40Preiskujmo ter izsledujmo pota svoja in vrnimo se do GOSPODA!
40Le të shqyrtojmë rrugët tona, t'i hetojmë dhe të kthehemi tek Zoti.
41Povzdignimo dušo svojo z rokami vred k Bogu mogočnemu v nebesih!
41Le të ngremë lart zemrat tona dhe duart tona në drejtim të Perëndisë të qiejve.
42Mi, mi smo se pregrešili in se uprli; ti nisi odpustil.
42Ne kemi kryer mëkate, kemi qënë rebelë dhe ti nuk na ke falur.
43Ogrnil si se z jezo in preganjal nas, moril si brez milosti.
43Je mbështjellë në zëmërimin tënd dhe na ke ndjekur, na ke vrarë pa mëshirë.
44Z oblakom si se ogrnil, da ne predere molitev.
44Ti je mbështjellë në një re, në mënyrë që asnjë lutje të mos kalonte dot.
45Za nesnago in izmeček si nas postavil sredi ljudstev.
45Na ke bërë plehra dhe mbeturina në mes të popujve.
46Vsi sovražniki naši so usta svoja razširili zoper nas.
46Tërë armiqtë tanë kanë hapur gojën kundër nesh.
47Groza in jama sta blizu nas, razdejanje in poguba.
47Na ka rënë mbi trup tmerri, laku, dëshpërimi i thellë dhe shkatërrimi.
48Potoke vodá toči oko moje zavoljo pogube hčere mojega ljudstva.
48Rrëke uji rrjedhin nga sytë e mi për shkatërrimin e bijës së popullit tim.
49Oko moje se solzi in ne neha, ni nobenega prestanka,
49Syri im derdh lot pa pushim, pa ndërprerje,
50dokler se GOSPOD iz nebes ne ozre in ne vidi.
50deri sa Zoti të mos vështrojë nga qielli dhe të mos shikojë.
51Oko moje mi žali srce zavoljo vseh hčer mesta mojega.
51Syri im i sjell dhembje shpirtit tim për të gjitha bijat e qytetit tim.
52Lovili so me hudo kakor ptičico, kateri me sovražijo brez vzroka.
52Ata që më urrejnë pa shkak më kanë gjuajtur si të isha zog.
53V jamo so pehnili življenje moje, da me uničijo, in kamenje so lučali v me.
53Kanë shkatërruar jetën time në gropë, më kanë hedhur gurë.
54Vode so mi kipele čez glavo, dejal sem: Pokončan sem!
54Ujrat rrjedhin mbi kokën time, unë thoja: "Ka marrë fund për mua".
55Klical sem ime tvoje, o GOSPOD, iz jame pregloboke.
55Përmenda emrin tënd, o Zot, nga thellësia e gropës.
56Glas moj si čul; ne skrivaj ušesa svojega zdihovanju mojemu, vpitju mojemu.
56Ti e dëgjove zërin tim; mos ia fshih veshin tënd psherëtimës sime, thirrjes time për ndihmë.
57Približal si se tisti dan, ko sem klical; rekel si: Ne boj se!
57Kur të kam thirrur ti je afruar; ke thënë: "Mos ki frikë!"
58Sodil si, Gospod, pravdo duše moje, odrešil si življenje moje.
58O Zot ti ke mbrojtur çështjen e shpirtit tim, ti ke çliruar jetën time.
59Videl si, o GOSPOD, krivico, ki se mi godi; razsodi pravdo mojo!
59O Zot, ti ke parë dëmin që kam pësuar, prandaj mbro çështjen time!
60Videl si vse njih maščevanje in vse njih naklepe zoper mene.
60Ti ke parë tërë frymën e tyre të hakmarrjes, intrigat e tyre kundër meje.
61Slišal si njih zasramovanje, o GOSPOD, in vse njih namere zoper mene,
61Ti ke dëgjuar fyerjet e tyre, o Zot, tërë intrigat e tyre kundër meje,
62govorjenje tistih, ki so vstali nadme, in njih izmišljevanje zoper mene ves dan.
62fjalimet e tyre që ngrihen kundër meje, atë që mendojnë kundër meje tërë ditën.
63Glej jih, ko sede in ko vstajajo, da jim sem za pesmico!
63Vër re kur ulen dhe kur ngrihen, unë jam kënga e tyre.
64Plačaj jim povračilo, GOSPOD, po njih rok delu.
64Shpërbleji, o Zot, sipas veprës së duarve të tyre.
65Daj jim zaslepljenost srca, prokletje tvoje pridi nadnje!Preganjaj jih v jezi in zatri jih izpod nebes GOSPODOVIH!
65Bëji zemërgur, mallkimi yt qoftë mbi ta.
66Preganjaj jih v jezi in zatri jih izpod nebes GOSPODOVIH!
66Ndiqi në zemërimin tënd dhe shkatërroi poshtë qiejve të Zotit.