Somali

French 1910

Lamentations

5

1Rabbiyow, bal xusuuso wixii nagu soo degay. Ka fiirso oo bal eeg caydii nalagu caayay.
1Souviens-toi, Eternel, de ce qui nous est arrivé! Regarde, vois notre opprobre!
2Dhaxalkayagii waxaa helay shisheeyayaal. Guryahayagiina waxaa iska qaatay ajnabiyo.
2Notre héritage a passé à des étrangers, Nos maisons à des inconnus.
3Waxaannu nahay agoommo, aabbayaal ma lihin, Oo hooyooyinkayana carmallay noqdeen
3Nous sommes orphelins, sans père; Nos mères sont comme des veuves.
4Biyahayagii lacag baannu ku cabnay, Oo qoryahayagiina waa nalaga iibiyey.
4Nous buvons notre eau à prix d'argent, Nous payons notre bois.
5Kuwii na eryanayayna way na gaadheen, Waannu daalan nahay oo nasasho ma lihin.
5Nous sommes poursuivis, le joug sur le cou; Nous sommes épuisés, nous n'avons point de repos.
6Waxaannu gacanta u dhiibannay Masriyiinta Iyo reer Ashuur si aannu kibis uga dheregno.
6Nous avons tendu la main vers l'Egypte, vers l'Assyrie, Pour nous rassasier de pain.
7Aabbayaashayo waa dembaabeen, mana joogaan, Oo annagaa xumaatooyinkoodii xambaarannay.
7Nos pères ont péché, ils ne sont plus, Et c'est nous qui portons la peine de leurs iniquités.
8Addoommaa noo taliya, Oo mid gacantooda naga samatabbixiyaana ma jiro,
8Des esclaves dominent sur nous, Et personne ne nous délivre de leurs mains.
9Waxaannu kibistayada ku helnaa naftayadoo aan biimayno, Waana seefta cidlada aawadeed.
9Nous cherchons notre pain au péril de notre vie, Devant l'épée du désert.
10Haraggayagii wuxuu u madoobaaday sidii foorno oo kale, Waana kulaylkii abaarta daraaddiis.
10Notre peau est brûlante comme un four, Par l'ardeur de la faim.
11Naagihii Siyoon dhexdeedaa lagu kufsaday, Hablihii bikradaha ahaana magaalooyinka dalka Yahuudah waa lagu kufsaday.
11Ils ont déshonoré les femmes dans Sion, Les vierges dans les villes de Juda.
12Amiirradii gacmahoodaa lagu deldelay, Oo odayaashiina lama sharfin.
12Des chefs ont été pendus par leurs mains; La personne des vieillards n'a pas été respectée.
13Barbaarradii dhagaxshiidkay qaadeen, Oo carruurtiina rarkii qoryaha bay la kufeen.
13Les jeunes hommes ont porté la meule, Les enfants chancelaient sous des fardeaux de bois.
14Odayaashii iridday ka joogsadeen, Oo barbaarradiina muusikadoodii farahay ka qaadeen.
14Les vieillards ne vont plus à la porte, Les jeunes hommes ont cessé leurs chants.
15Farxaddii qalbigayagay ka dhammaatay, Oo cayaartayadiina baroorashay u rogmatay.
15La joie a disparu de nos coeurs, Le deuil a remplacé nos danses.
16Taajkii madaxayaguu ka dhacay. Annagaa iska hoognay, waayo, waannu dembaabnay!
16La couronne de notre tête est tombée! Malheur à nous, parce que nous avons péché!
17Taas darteed qalbigayagu wuu itaal darnaaday. Oo waxyaalahaas aawadoodna indhahayagii way arag darnaayeen.
17Si notre coeur est souffrant, Si nos yeux sont obscurcis,
18Maxaa yeelay, Buur Siyoon waa cidlowday, Oo dawacooyin baa ku dul socda.
18C'est que la montagne de Sion est ravagée, C'est que les renards s'y promènent.
19Rabbiyow, weligaaba sida boqor baad u fadhidaa, Oo carshigaaguna ab ka ab buu waaraa.
19Toi, l'Eternel, tu règnes à jamais; Ton trône subsiste de génération en génération.
20Haddaba bal maxaad weligaaba noo illowdaa, Oo maxaad wakhti dheer noo dayrisaa?
20Pourquoi nous oublierais-tu pour toujours, Nous abandonnerais-tu pour de longues années?
21Rabbiyow, xaggaaga noo soo celi, oo waannu soo noqon doonnaa. Maalmahayagana sida kuwii hore oo kale nooga dhig.Laakiinse dhammaantayoba waad na diidday. Oo aad baad noogu cadhootay.
21Fais-nous revenir vers toi, ô Eternel, et nous reviendrons! Donne-nous encore des jours comme ceux d'autrefois!
22Laakiinse dhammaantayoba waad na diidday. Oo aad baad noogu cadhootay.
22Nous aurais-tu entièrement rejetés, Et t'irriterais-tu contre nous jusqu'à l'excès!