1Markaasaa Ayuub jawaabay oo wuxuu yidhi,
1Da antwortete Hiob und sprach:
2Hahe haddii dhibkayga la miisaami lahaa, Oo masiibadayda kafado la wada saari lahaa!
2O daß mein Unmut und mein Unglück gegeneinander abgewogen und zugleich auf eine Waage gelegt würden!
3Wuu ka sii cuslaan lahaa cammuudda badaha, Sidaas daraaddeed hadalkaygii degdeg buu noqday.
3Denn nun ist es schwerer als Meeressand; darum sind meine Reden so verwirrt.
4Waayo, Ilaaha Qaadirka ah fallaadhihiisii ayaa igu dhex jira, Oo naftayduna waabaydoodii way cabbaysaa, Oo Ilaah cabsiintiisiina anigay igu soo kacdaa.
4Denn die Pfeile des Allmächtigen stecken in mir, mein Geist saugt ihr Gift; die Schrecken Gottes bestürmen mich.
5Dameerdibadeedku miyuu ciyaa markuu caws haysto? Dibiguse miyuu ciyaa markii cunto la siiyo?
5Schreit auch ein Wildesel beim Gras, brüllt auch ein Ochse, wenn er Futter hat?
6Wixii aan dhadhan lahayn miyaa cusbola'aan la cuni karaa? Ukunta xabkeeduse miyuu dhadhan leeyahay?
6Kann man auch Fades essen ohne Salz, findet man am Eiweiß irgendwelchen Geschmack?
7Naftaydu way diidaa inay taabato, Waxay ii yihiin sida cunto la naco oo kale.
7Was meine Seele zu berühren verschmähte, das ist jetzt mein täglich Brot!
8Hahe bal maan helo waxa aan u baryootamo, Oo Ilaah bal muu i siiyo waxa aan u xiisoodo!
8O daß doch käme, was ich wünsche, und Gott meine Hoffnung erfüllte:
9Oo xataa Ilaah bal muu iska jeclaado inuu i burburiyo, Oo bal muu gacantiisa iga sii daayo oo i baabbi'iyo!
9daß es doch Gott gefiele, mich zu zermalmen, seine Hand auszustrecken und mich abzuschneiden!
10Markaas waan istareexi lahaaye, Oo waxaan u adkaysan lahaa xanuun aan ii tudhayn, Waayo, ma aanan diidin Kan Quduuska ah erayadiisii.
10So bliebe mir noch der Trost (worüber ich frohlocken würde im schonungslosen Schmerz), daß ich von den Worten des Heiligen nicht abgefallen bin!
11Bal xooggaygu waa maxay inaan sugo aawadeed? Aakhirkayguse waa maxay inaan dulqaato aawadeed?
11Wie groß ist denn meine Kraft, daß ich noch ausharren, und wann kommt mein Ende, daß meine Seele sich gedulden soll?
12War xooggaygu ma xoogga dhagaxyada baa? Mise jidhkaygu ma naxaas baa?
12Ist mir denn der Steine Kraft gegeben, ist dies mein Fleisch etwa von Erz?
13War sow ma aha inaanan iscaawiyi karayn? Sowse xigmaddu igama fogaan?
13Bin ich denn nicht hilflos und des Heils beraubt?
14Kii diyaar u ah inuu qalbi jabo waa in saaxiibkiis u naxariisto Waaba intaasoo uu ka tago cabsida Ilaaha Qaadirka ahe.
14Dem Verzagten soll sein Freund Mitleid erzeigen, selbst wenn er von der Furcht des Allmächtigen lassen sollte.
15Walaalahay waa u khiyaano badnaayeen sida durdur oo kale, Sida biyaha durdurrada ee iska baabba'a,
15Meine Brüder trügen wie ein Wildbach, wie das Bett der Wildbäche, die überlaufen,
16Kuwaasoo barafka la madoobaaday, Oo uu barafka cad isku qariyo.
16welche trübe werden vom Eis, wenn der Schnee sich darin birgt,
17Markay qorraxoodaan way libdhaan, Oo markay kululaadaanna meeshooday ka baabba'aan.
17die aber versiegen zur Zeit der Sommerglut und von ihrem Ort verschwinden, wenn es heiß wird.
18Kuwa safraa gees bay uga leexdaan, Waxay u baxaan xagga cidlada oo halkaasay ku dhintaan.
18Es biegen ab von ihrem Wege die Karawanen, ziehen in die Wüste und verirren sich;
19Waxaa fiiriyey kuwa Teemaa ka safray, Oo socotooyinkii Shebaa ayaa fishay.
19es schauen sie die Karawanen Themas, die Reisegesellschaften Sebas hoffen auf sie.
20Way ceeboobeen, waayo, way rajeeyeen, Halkaasay yimaadeen, oo way hungoobeen.
20Aber sie werden in ihrer Hoffnung zuschanden; wenn sie dorthin kommen, sind sie enttäuscht.
21Waayo, hadda idinku sidaasaad ii noqoteen, Waxaad aragteen belaayo, waanad baqdeen.
21So seid auch ihr mir jetzt geworden; ihr schauet Schreckliches und fürchtet euch davor!
22Bal anigu miyaan idhi, Wax i sii? Amase, Maalkaaga hadiyad iiga keen?
22Habe ich gesagt: «Gebet mir etwas!» oder «Bringt mir etwas von eurem Vermögen her;
23Amase, Cadowga gacantiisa iga samatabbixi? Amase, Iga furo gacanta kan i dulma?
23rettet mich aus der Hand des Feindes und erlöset mich von des Tyrannen Hand?»
24Bal wax i bar, oo anna waan iska aamusayaa; Oo i garansii wixii aan ku qaldamay.
24Belehret mich, so will ich schweigen,
25Erayo runu xoog badanaa! Laakiinse bal canaantiinna muranka ahu maxay caddaysaa?
25weiset mir nach, wo ich gefehlt! O wie eindringlich sind die Reden der Wahrheit! Aber was bringen eure Zurechtweisungen zu-recht?
26Ma waxaad u malaynaysaan inaad erayo canaanataan? Maxaa yeelay, kii quustay hadalkiisu waa sida dabayl oo kale.
26Gedenket ihr Worte zu bekritteln und haltet die Reden eines Verzweifelten für Wind?
27Waxaad saami u ridan lahaydeen maalka agoonta, Oo saaxiibkiinna waad ka faa'iidaysan lahaydeen.
27Ja, ihr werfet das Los über eine Waise und verhandelt euren Freund!
28Haddaba raalli ahaada oo bal i fiiriya, Waayo, sida runta ah been idiin sheegi maayo.
28Und nun seid doch so gefällig und schaut mich an, ob ich euch ins Angesicht lügen werde!
29Haddaba waan idin baryayaaye iska noqda, yaan caddaaladla'aanu dhicin, Ee mar kale iska noqda, waayo, xaalkaygu waa xaq.War ma caddaaladla'aan baa carrabkayga saaran? Mase carrabkaygaan waxyaalo xunxun dhadhamin karin?
29Kehret um, tut nicht Unrecht! Ja, kehret um! noch bin ich im Recht!
30War ma caddaaladla'aan baa carrabkayga saaran? Mase carrabkaygaan waxyaalo xunxun dhadhamin karin?
30Ist denn Unrecht auf meiner Zunge, oder unterscheidet mein Gaumen nicht, was verderblich ist?