1Markaasaa Ayuub u jawaabay oo wuxuu ku yidhi,
1Allora Giobbe rispose e disse:
2Maqla oo warkayga aad u dhegaysta, Oo tanuna ha noqoto wixii aad igu qalbiqabowjisaan.
2"Porgete bene ascolto alle mie parole, e sia questa la consolazione che mi date.
3Bal mar ii oggolaada aan hadlee, Oo kolkii aan hadlo dabadeed iska sii majaajilooda.
3Sopportatemi, lasciate ch’io parli, e quando avrò parlato tu mi potrai deridere.
4Balse anigu ma dad baan ka ashtakoonayaa? Maxaan u ahaan waayay mid aan dulqaadan?
4Mi lagno io forse d’un uomo? E come farei a non perder la pazienza?
5Bal i eega, oo yaaba, Oo afkiinna gacanta saara.
5Guardatemi, stupite, e mettetevi la mano sulla bocca.
6Oo xataa markaan soo xusuusto waan welwelaa, Oo jidhkaygana waa hoog iyo ba'.
6Quando ci penso, ne sono smarrito, e la mia carne e presa da raccapriccio.
7Bal maxay kuwa sharka ahu u noolaanayaan? Oo ay u gaboobayaan? Balse maxay xoog badan u yeeshaan?
7Perché mai vivono gli empi? Perché arrivano alla vecchiaia ed anche crescon di forze?
8Farcankoodu iyagoo la jooga hortooduu ku xoogaystaa, Oo dhashoodiina hortooday ku dhisan yihiin.
8La loro progenie prospera, sotto ai loro sguardi, intorno ad essi, e i lor rampolli fioriscon sotto gli occhi loro.
9Reerahoodu cabsi way ka ammaan galeen, Oo ushii Ilaahna iyaga ma kor saarna.
9La loro casa è in pace, al sicuro da spaventi, e la verga di Dio non li colpisce.
10Dibidoodu way dhalaan, oo marnaba madhalays ma noqdaan, Sacyahooduna way dhalaan, dhicis mana keenaan.
10Il loro toro monta e non falla, la loro vacca figlia senz’abortire.
11Dhallaankooda dibadday u baxshaan sidii adhi oo kale, Oo carruurtooduna way cayaaraan.
11Mandan fuori come un gregge i loro piccini, e i loro figliuoli saltano e ballano.
12Waxay ku gabyaan daf iyo kataarad, Oo dhawaaqa biibiilaha way ku reyreeyaan.
12Cantano a suon di timpano e di cetra, e si rallegrano al suon della zampogna.
13Cimrigooda waxay ku dhammaystaan barwaaqo, Oo dabadeedna daqiiqad ayay She'ool ku dhaadhacaan.
13Passano felici i loro giorni, poi scendono in un attimo nel soggiorno dei morti.
14Laakiin waxay Ilaah ku yidhaahdeen, War naga tag, Waayo, dooni mayno aqoonta jidadkaaga.
14Eppure, diceano a Dio: "Ritirati da noi! Noi non ci curiamo di conoscer le tue vie!
15Waa maxay Ilaaha Qaadirka ah, oo aan u adeegayno? Balse maxaa faa'iido ah oo aannu ka helaynaa, haddaan isaga u tukanno?
15Che è l’Onnipotente perché lo serviamo? che guadagneremo a pregarlo?"
16Bal eeg, barwaaqadoodii gacantooda kuma jirto, Kuwa sharka ahna taladoodu way iga fog tahay.
16Ecco, non hanno essi in mano la loro felicita? (lungi da me il consiglio degli empi!)
17Immisa jeer baa laambadda kuwa sharka ah la demiyaa? Oo immisa jeer baa belaayo ku kor degtaa? Oo immisa jeer baa Ilaah isagoo cadhaysan xanuun u qaybiyaa?
17Quando avvien mai che la lucerna degli empi si spenga, che piombi loro addosso la ruina, e che Dio, nella sua ira, li retribuisca di pene?
18Oo ay sababtaas aawadeed u noqdaan sidii xaab dabayl ka horreeya, Iyo sidii buunshe uu duufaanu kaxeeyo?
18Quando son essi mai come paglia al vento, come pula portata via dall’uragano?
19Idinku waxaad tidhaahdaan, Ilaah xumaantiisii wuxuu u kaydiyaa sharrowga carruurtiisa. Haddaba isagu sharrowga ha ugu abaal gudo si uu laftigiisu u ogaado aawadeed.
19"Iddio", mi dite, "serba castigo pei figli dell’empio". Ma punisca lui stesso! che lo senta lui,
20Indhihiisu ha arkeen halligaaddiisa, Oo isagu ha cabbo Ilaaha Qaadirka ah cadhadiisa.
20che vegga con gli occhi propri la sua ruina, e beva egli stesso l’ira dell’Onnipotente!
21Waayo, waa maxay farxadda uu reerkiisa ka helo, Markii cimrigiisa dhexda laga gooyo?
21E che importa all’empio della sua famiglia dopo di lui, quando il numero dei suoi mesi e ormai compiuto?
22Bal ma Ilaah baa wax la baraa? Maxaa yeelay, isagaa xukuma xataa kuwa sare.
22S’insegnerà forse a Dio la scienza? a lui che giudica quelli di lassù?
23Mid baa dhinta isagoo xooggiisu ku dhan yahay, Oo istareexsan oo xasilloon,
23L’uno muore in mezzo al suo benessere, quand’è pienamente tranquillo e felice,
24Oo aad u buuran, Oo dhuuxa lafihiisuna qoyan yahay.
24ha i secchi pieni di latte, e fresco il midollo dell’ossa.
25Oo mid kalena wuxuu ku dhintaa naf qadhaadh, Isagoo aan weligiis wanaag dhedhemin.
25L’altro muore con l’amarezza nell’anima, senz’aver mai gustato il bene.
26Habase yeeshee isku si bay ciidda u dhex jiifsadaan, Oo dirxi baa korkooda daboola.
26Ambedue giacciono ugualmente nella polvere, e i vermi li ricoprono.
27Bal eega, anigu waan ogahay fikirradiinna, Iyo xeesha aad qaldan igu hindisaysaan.
27Ah! li conosco i vostri pensieri, e i piani che formate per abbattermi!
28Waayo, waxaad tidhaahdaan, War meeh gurigii amiirku? Oo meeday teendhadii sharrowgu ku dhex hoyan jiray?
28Voi dite: "E dov’è la casa del prepotente? dov’è la tenda che albergava gli empi?"
29Miyeydaan weyddiin kuwa jidka mara? Oo miyeydaan garanayn calaamooyinkooda?
29Non avete dunque interrogato quelli che hanno viaggiato? Voi non vorrete negare quello che attestano;
30Iyo in ninkii sharrow ah loo celiyey maalinta belaayada? Iyo in hore loogu sii kaxaynayo maalinta cadhada?
30che, cioè, il malvagio è risparmiato nel dì della ruina, che nel giorno dell’ira egli sfugge.
31Bal yaa jidkiisa isaga hortiisa ugu caddayn doona? Oo bal yaa isaga ka abaal marin doona wixii uu sameeyey?
31Chi gli rimprovera in faccia la sua condotta? Chi gli rende quel che ha fatto?
32Laakiinse isaga waxaa loo qaadi doonaa xabaasha, Oo qabrigiisa waa la ilaalin doonaa.
32Egli è portato alla sepoltura con onore, e veglia egli stesso sulla sua tomba.
33Waxaa isaga u macaanaan doonta ciidda dooxada, Oo dadka oo dhammuna isagay soo daba kici doonaan, Sida kuwii aan tirada lahayn oo isagii ka horreeyeyba ay u dhinteen.Haddaba bal maxaad si aan waxba tarayn iigu qalbiqabowjinaysaan, Maxaa yeelay, jawaabihiinnii been oo keliya ayaa ku hadhay?
33Lievi sono a lui le zolle della valle; dopo, tutta la gente segue le sue orme; e, anche prima, una folla immensa fu come lui.
34Haddaba bal maxaad si aan waxba tarayn iigu qalbiqabowjinaysaan, Maxaa yeelay, jawaabihiinnii been oo keliya ayaa ku hadhay?
34Perché dunque m’offrite consolazioni vane? Delle vostre risposte altro non resta che falsità".