1Oo haddana Ayuub hadalkiisuu sii waday, oo wuxuu yidhi,
1Giobbe riprese il suo discorso e disse:
2Waxaan jeclaan lahaa inaan ahaado sidii waayihii hore, Iyo sidii aan ahaan jiray markii Ilaah i dhawri jiray,
2"Oh foss’io come ne’ mesi d’una volta, come ne’ giorni in cui Dio mi proteggeva,
3Markay laambaddiisu madaxayga ku ifin jirtay, Oo aan nuurkiisa gudcurka ku dhex mari jiray,
3quando la sua lampada mi risplendeva sul capo, e alla sua luce io camminavo nelle tenebre!
4Markii aan xoog lahaan jiray, Oo qarsoodiga Ilaahna teendhadayda saarnaan jiray,
4Oh fossi com’ero a’ giorni della mia maturità, quando Iddio vegliava amico sulla mia tenda,
5Markii Ilaaha Qaadirka ahu ila jiri jiray, Oo carruurtayduna ay hareerahayga joogi jireen,
5quando l’Onnipotente stava ancora meco, e avevo i miei figliuoli d’intorno;
6Markay tallaabooyinkaygu subagga la barwaaqoobi jireen, Oo ay webiyaasha saliidda ahu dhagaxa iiga soo shubmi jireen!
6quando mi lavavo i piedi nel latte e dalla roccia mi fluivano ruscelli d’olio!
7Markaan magaalada iriddeeda u bixi jiray, Oo aan kursigayga meel bannaan ku diyaarin jiray.
7Allorché uscivo per andare alla porta della città e mi facevo preparare il seggio sulla piazza,
8Dhallinyaradu intay i arkaan ayay dhuuman jireen, Oo odayaashuna intay sara joogsadaan ayay istaagi jireen,
8i giovani, al vedermi, si ritiravano, i vecchi s’alzavano e rimanevano in piedi;
9Amiirraduna intay hadalka joojiyaan, Ayay afka gacanta saari jireen.
9i maggiorenti cessavan di parlare e si mettevan la mano sulla bocca;
10Ragga gobta ahuna way aamusi jireen, Oo carrabkoodiina dhabxanagguu ku dhegi jiray.
10la voce dei capi diventava muta, la lingua s’attaccava al loro palato.
11Waayo, markii dhegu i maqasho, way ii ducayn jirtay, Oo iluna markay i aragto, way ii marag furi jirtay.
11L’orecchio che mi udiva, mi diceva beato; l’occhio che mi vedeva mi rendea testimonianza,
12Maxaa yeelay, waxaan samatabbixin jiray miskiinka qaylinaya, Iyo weliba agoonka aan wax u kaalmeeya lahayn.
12perché salvavo il misero che gridava aiuto, e l’orfano che non aveva chi lo soccorresse.
13Ka halligaadda ku dhow ducadiisa ayaa igu soo degi jirtay, Oo ta carmalka ahna qalbigeeda waan ka farxin jiray ilaa ay gabay la rayrayso.
13Scendea su me la benedizione di chi stava per perire, e facevo esultare il cuor della vedova.
14Waxaan huwan jiray xaqnimo, oo iyana dhar bay ii noqon jirtay, Oo caddaaladdayduna waxay ii ahaan jirtay sida khamiis iyo cimaamad oo kale.
14La giustizia era il mio vestimento ed io il suo; la probità era come il mio mantello e il mio turbante.
15Kuwa indhaha la' indho baan u ahaan jiray, Kuwa curyaanka ahna cago baan u ahaan jiray.
15Ero l’occhio del cieco, il piede dello zoppo;
16Aabbaan u ahaan jiray saboolka baahan, Oo ka aanan aqoonna xaalkiisa waan baadhi jiray.
16ero il padre de’ poveri, e studiavo a fondo la causa dello sconosciuto.
17Ka xaqa daran daamankiisa waan jebin jiray, Oo wixii uu dhufsadana ilkihiisaan ka soo bixin jiray.
17Spezzavo la ganascia all’iniquo, e gli facevo lasciar la preda che avea fra i denti.
18Markaasaan is-idhi, Buulkaygaan ku dhex dhiman doonaa, Oo cimrigayguna wuxuu u badan doonaa sida cammuudda oo kale.
18E dicevo: "Morrò nel mio nido, e moltiplicherò i miei giorni come la rena;
19Xididkaygu biyaha xaggooduu u faafayaa, Oo laamahaygana habeenkii oo dhan waxaa saaran sayax.
19le mie radici si stenderanno verso l’acque, la rugiada passerà la notte sui miei rami;
20Sharaftaydu way igu cusub tahay, Oo qaansadayduna gacantayday ku cusboonaatay.
20la mia gloria sempre si rinnoverà, e l’arco rinverdirà nella mia mano".
21Dadku dhegtuu ii dhigi jiray, oo i sugi jiray, Oo taladayda aawadeedna way u aamusi jireen.
21Gli astanti m’ascoltavano pieni d’aspettazione, si tacevan per udire il mio parere.
22Weligood igama ay daba hadlin, Oo hadalkayguna korkooduu ku soo dhibci jiray.
22Quand’avevo parlato, non replicavano; la mia parola scendeva su loro come una rugiada.
23Oo waxay ii dhawri jireen sidii roobka oo kale, Oo waxay afkooda u kala furi jireen sidii roobka dambe loo sugo.
23E m’aspettavan come s’aspetta la pioggia; aprivan larga la bocca come a un acquazzone di primavera.
24Waan u af caddayn jiray markay qalbi jabaan, Oo nuurkii jaahaygana hoos uma ay tuuri jirin.Waxaan dooran jiray jidkooda, oo sida nin madax ah ayaan u fadhiisan jiray, Oo waxaan u dhaqmi jiray sidii boqor ciidan dhex fadhiya, Iyo sidii mid u tacsiyeeya kuwa baroorta.
24Io sorridevo loro quand’erano sfiduciati; e non potevano oscurar la luce del mio volto.
25Waxaan dooran jiray jidkooda, oo sida nin madax ah ayaan u fadhiisan jiray, Oo waxaan u dhaqmi jiray sidii boqor ciidan dhex fadhiya, Iyo sidii mid u tacsiyeeya kuwa baroorta.
25Quando andavo da loro, mi sedevo come capo, ed ero come un re fra le sue schiere, come un consolatore in mezzo agli afflitti.