1Markaas dabadeed Ayuub intuu afkiisa furay ayuu habaaray maalintii uu dhashay.
1Allora Giobbe aprì la bocca e maledisse il giorno della sua nascita.
2Oo Ayuub intuu hadal bilaabay ayuu yidhi:
2E prese a dire così:
3Dharaartii aan dhashay ha baabba'do Iyo habeenkii la yidhi, Wiil baa calool galay.
3"Perisca il giorno ch’io nacqui e la notte che disse: "E’ concepito un maschio!"
4Maalintaasu gudcur ha ahaato; Oo Ilaah yuusan iyada xagga sare kaga fiirsan, Oo nuurkuna yuusan iftiimin.
4Quel giorno si converta in tenebre, non se ne curi Iddio dall’alto, né splenda sovr’esso raggio di luce!
5Gudcur iyo hooska dhimashadu iyada mulki ha ka dhigteen. Daruuru ha ku degto, Oo wixii maalin madoobeeya oo dhammu ha cabsiiyeen.
5Se lo riprendano le tenebre e l’ombra di morte, resti sovr’esso una fitta nuvola, le eclissi lo riempian di paura!
6Oo habeenkaasna gudcur weynu ha qabsado, Oo ayaamaha sannadda yuusan ka dhex rayrayn. Oo yuusan soo dhex gelin bilaha tiradooda.
6Quella notte diventi preda d’un buio cupo, non abbia la gioia di contar tra i giorni dell’anno, non entri nel novero de’ mesi!
7Bal eeg, habeenkaasu cidla ha noqdo; Oo cod faraxsan yaanu ka dhex yeedhin.
7Quella notte sia notte sterile, e non vi s’oda grido di gioia.
8Oo isaga ha habaareen kuwa maalinta habaaraa, Oo kicin kara bahalka la yidhaahdo Lewiiyaataan.
8La maledicano quei che maledicono i giorni e sono esperti nell’evocare il drago.
9Fiidka xiddigihiisu gudcur ha noqdeen, Iftiin ha doondoono oo yuusan helin; Oo innaba yuusan arkin kaaha waaberiga.
9Si oscurino le stelle del suo crepuscolo, aspetti la luce e la luce non venga, e non miri le palpebre dell’alba,
10Maxaa yeelay, isagu ma uu awdin irdihii maxalka hooyaday, Oo indhahaygana dhib kama uu qarin.
10poiché non chiuse la porta del seno che mi portava, e non celò l’affanno agli occhi miei.
11Bal maxaan u dhiman waayay markaan uurka ka soo baxay? Oo maxaa naftu iiga bixi weyday isla markaan caloosha ka soo baxay?
11Perché non morii nel seno di mia madre? Perché non spirai appena uscito dalle sue viscere?
12Bal jilbuhu maxay ii aqbaleen? Amase naasuhu inaan nuugo?
12Perché trovai delle ginocchia per ricevermi e delle mammelle da poppare?
13Waayo, hadda xasilloonaan baan ku jiifi lahaa; Oo waan iska seexan lahaa, oo waan nasan lahaa,
13Ora mi giacerei tranquillo, dormirei, ed avrei così riposo
14Aniga iyo boqorrada iyo lataliyayaasha dunida Oo nafsaddooda taallooyin u dhistay,
14coi re e coi consiglieri della terra che si edificarono mausolei,
15Iyo amiirradii dahabka lahaan jiray, Oo guryahooda lacagta ka buuxsaday;
15coi principi che possedean dell’oro e che empiron d’argento le lor case;
16Bal dhicis qarsoon maxaan u ahaan waayay? Ama sida dhallaan aan innaba iftiinka arag?
16o, come l’aborto nascosto, non esisterei, sarei come i feti che non videro la luce.
17Halkaas kuwa sharka ahu cidna kuma sii dhibaan, Oo kuwa daallanuna halkaasay ku nastaan.
17Là cessano gli empi di tormentare gli altri. Là riposano gli stanchi,
18Maxaabiistuna halkaasay dhammaantood ku wada istareexaan, Mana ay maqlaan kii dulmi jiray codkiisa.
18là i prigioni han requie tutti insieme, senz’udir voce d’aguzzino.
19Yar iyo weynba halkaasaa la wada joogaa, Oo addoonkuna sayidkiisa waa ka xor.
19Piccoli e grandi sono là del pari, e lo schiavo è libero del suo padrone.
20Bal iftiin maxaa loo siiyaa kan dhibaataysan? Maxaase loo nooleeyaa kan naftiisu la qadhaadhaatay,
20Perché dar la luce all’infelice e la vita a chi ha l’anima nell’amarezza,
21Oo dhimasho u xiisooda, oo ayan u imanayn, Oo daraaddeed dhulka u qodqoda intuu khasnado qarsoon qodi lahaa in ka sii badan,
21i quali aspettano la morte che non viene, e la ricercano più che i tesori nascosti,
22Kuwaasoo aad u reyreeya, Oo farxa hadday qabriga heli karaan?
22e si rallegrerebbero fino a giubilarne, esulterebbero se trovassero una tomba?
23Bal maxaa iftiin loo siiyaa nin jidkiisu qarsoon yahay, Oo Ilaah deyr ku wareejiyey?
23Perché dar vita a un uomo la cui via è oscura? e che Dio ha stretto in un cerchio?
24Waayo, intaanan wax cunin ayaan taahaa, Oo cabaadkayguna wuxuu u shubmaa sida biyo oo kale.
24Io sospiro anche quando prendo il mio cibo, e i miei gemiti si spandono com’acqua.
25Waayo, hadba wixii aan ka cabsado ayaa igu soo dega, Oo wixii aan ka baqo ayaa ii yimaada.Ma aan istareexsani, mana aan xasillooni, mana aan nasto; Laakiinse hadba dhibaato baa ii timaada.
25Non appena temo un male, ch’esso mi colpisce; e quel che pavento, mi piomba addosso.
26Ma aan istareexsani, mana aan xasillooni, mana aan nasto; Laakiinse hadba dhibaato baa ii timaada.
26Non trovo posa, né requie, né pace, il tormento è continuo!"