¹Rabbiyow, waad i baadhay, oo waad i soo ogaatay.

¹Ti më ke hetuar, o Zot, dhe më njeh.

²Waad og tahay fadhiisashadayda iyo sara kiciddaydaba, Oo fikirkaygana meel fog baad ka garataa.

²Ti e di kur ulem dhe kur ngrihem, ti e kupton nga larg mendimin tim.

³Socodkayga iyo seexashadaydaba waad baadhaa, Oo jidadkayga oo dhanna waad wada taqaan.

³Ti e shqyrton me kujdes ecjen time dhe pushimin tim dhe i njeh thellë të gjitha rrugët e mia.

⁴Waayo, Rabbiyow, eray aanad aqoonu carrabkayga kuma jiro, Laakiinse adigu waad wada og tahay.

⁴Sepse, edhe para se të jetë fjala mbi gojën time ti, o Zot, e di atë plotësisht.

⁵Adigu hor iyo dibba waad iga xidhay, Oo gacantaadaad i saartay.

⁵Ti më rrethon nga pas dhe përpara dhe vë dorën tënde mbi mua.

⁶Aqoontaas oo kale aad iyo aad bay iigu yaab badan tahay, Waa wax sare, oo anigu ma aan gaadhi karo.

⁶Njohja jote është shumë e mrekullueshme për mua, aq e lartë sa unë nuk mund ta arrij.

⁷Bal xaggee baan ruuxaaga ka tagaa? Xaggee baanse wejigaaga uga cararaa?

⁷Ku do të mund të shkoja larg Frymës sate, ose ku do të mund të ikja larg pranisë sate?

⁸Haddaan samada koro, halkaasaad joogtaa, Haddaan sariirtayda She'ool dhex dhigtona, bal eeg, halkaasna waad joogtaa.

⁸Në rast se ngjitem në qiell, ti je atje; në rast se shtrij shtratin tim në Sheol, ti je edhe aty.

⁹Haddaan qaato baalasha subaxda, Iyo haddaan dego badda darafyadeeda ugu shisheeyaba,

⁹Në rast se marr krahët e agimit dhe shkoj të banoj në skajin e detit,

¹⁰Xataa halkaas gacantaada ayaa i hoggaamin doonta, Oo midigtaada ayaa i soo qaban doonta.

¹⁰edhe aty dora jote do të më udhëheqë dhe dora jote e djathtë do të më kapë.

¹¹Haddaan idhaahdo, Hubaal gudcurkaa i qarin doona, Oo iftiinka igu wareegsanu habeennimuu noqon doonaa,

¹¹Po të them: "Me siguri terri do të më fshehë", madje edhe nata do të bëhet dritë rreth meje:

¹²Xataa gudcurku igama kaa qariyo, Laakiinse habeenku wuxuu u iftiimaa sida maalinta oo kale, Gudcurka iyo iftiinku waa isugu kaa mid.

¹²terri vetë nuk mund të të fshehë asgjë, madje nata shkëlqen si dita; terri dhe drita janë të barabarta për ty.

¹³Waayo, kelyahayga adigaa sameeyey, Oo adigaa igu daboolay maxalkii hooyaday.

¹³Po, ti ke formuar të përbrëndëshmet e mia, ti më ke endur në barkun e nënes sime.

¹⁴Waan kugu mahad naqi doonaa, waayo, waxaa la ii sameeyey sii cabsi iyo yaab badan, Shuqulladaadu waa yaab badan yihiin, Oo naftayduna taas aad bay u taqaan.

¹⁴Unë do të të kremtoj, sepse jam krijuar në mënyrë të mrekulluar; veprat e tua janë të mrekullueshme, dhe unë e di shumë mirë këtë gjë.

¹⁵Lafahaygu kaama qarsoonayn, Markii laygu sameeyey qarsoodiga, Oo farsamada yaabka leh laygu sameeyey dhulka meesha ugu hoosaysa.

¹⁵Kockat e mia nuk ishin një e fshehtë për ty kur u formova në fshehtësi duke u endur në thellësitë e tokës.

¹⁶Indhahaagu way i arkeen markaan uurjiifka ahaa, Oo xubnahaygu kitaabkaagay ku wada qornaayeen, Kuwaas oo maalin ka maalin la qabanqaabiyey Intaan midkoodna jirin ka hor.

¹⁶Dhe sytë e tu panë masën pa trajtë të trupit tim, dhe në librin tënd ishin shkruar ditët që ishin caktuar për mua, megjithëse asnjë prej tyre nuk ekzistonte ende.

¹⁷Ilaahow, fikirradaadu ila qiimo badanaa! Oo tiro badanaa!

¹⁷Oh, sa të çmuara janë për mua mendimet e tua, o Perëndi! Sa i madh është gjithë numri i tyre!

¹⁸Haddaan tiriyo, way ka sii tiro badan yihiin ciidda, Oo markaan tooso weli adigaan kula joogaa.

¹⁸Po të doja t'i numëroja, do të ishin më të shumtë se rëra; kur zgjohem jam ende me ty.

¹⁹Ilaahow, hubaal waxaad layn doontaa kuwa sharka leh, Haddaba iga taga, raggiinna dhiigyocabyada ahow.

¹⁹Me siguri, ti do vrasësh të pabesin, o Perëndi; prandaj ju, njerëz gjakatarë largohuni nga unë.

²⁰Waayo, iyagu si xun ayay wax kaaga sheegaan, Oo cadaawayaashaaduna micnela'aan bay magacaaga ku soo qaadqaadaan.

²⁰Ata flasin me pabesi kundër teje; armiqtë e tu përdorin më kot emrin tënd.

²¹Rabbiyow, sow ma aan nebci kuwa ku neceb? Oo sow kama aan murugaysni kuwa kugu kaca?

²¹A nuk i urrej vallë ata që të urrejnë, o Zot, dhe a nuk i urrej ata që ngrihen kundër teje?

²²Nacayb dhan ayaan ku necbahay iyaga, Oo waxaan iyaga u haystaa cadaawayaashayda.

²²Unë i urrej me një urrejtje të përsosur; ata janë bërë armiqtë e mi.

²³Ilaahow, i baadh, oo qalbigayga garo, I tijaabi, oo fikirradayda ogow,Oo bal fiiri inuu jid xumaan ahu igu jiro iyo in kale, Oo igu hoggaami jidka weligiis ah.

²³Më heto, o Perëndi, dhe njihe zemrën time; më provo dhe njihi mendimet e mia.

²⁴Oo bal fiiri inuu jid xumaan ahu igu jiro iyo in kale, Oo igu hoggaami jidka weligiis ah.

²⁴dhe shiko në se ka tek unë ndonjë rrugë të keqe dhe më udhëhiq nëpër rrugën e përjetshme.