1Y RESPONDIENDO Jesús, les volvió á hablar en parábolas, diciendo:
1Jezuz o komz, a lavaras a-nevez dezho dre barabolennoù:
2El reino de los cielos es semejante á un hombre rey, que hizo bodas á su hijo;
2Rouantelezh an neñvoù a zo heñvel ouzh ur roue hag a reas ur goan-eured evit e vab.
3Y envió sus siervos para que llamasen los llamados á las bodas; mas no quisieron venir.
3Kas a reas e vevelien da c'hervel ar re a oa bet pedet d'an eured; met ne felle ket dezho dont.
4Volvió á enviar otros siervos, diciendo: Decid á los llamados: He aquí, mi comida he aparejado; mis toros y animales engordados son muertos, y todo está prevenido: venid á las bodas.
4Kas a reas adarre mevelien all, en ur lavarout: Lavarit d'ar re a zo bet pedet: Setu, va lein am eus fichet, lazhet em eus va ejened ha va loened lard, pep tra a zo prest, deuit d'an eured.
5Mas ellos no se cuidaron, y se fueron, uno á su labranza, y otro á sus negocios;
5Met ne rejont van ebet ouzh kement-se, hag ez ejont, unan d'e bark, unan all d'e genwerzh,
6Y otros, tomando á sus siervos, los afrentaron y los mataron.
6ha re all a grogas en e vevelien, o gwallgasas hag o lazhas.
7Y el rey, oyendo esto, se enojó; y enviando sus ejércitos, destruyó á aquellos homicidas, y puso fuego á su ciudad.
7Ar roue a yeas droug ennañ, hag o vezañ kaset e soudarded, e lakaas da vervel al lazherien-se, hag e tevas o c'hêr.
8Entonces dice á sus siervos: Las bodas á la verdad están aparejadas; mas los que eran llamados no eran dignos.
8Neuze e lavaras d'e vevelien: An eured a zo prest, met ar re a oa bet pedet dezhi ne oant ket din anezhi.
9Id pues á las salidas de los caminos, y llamad á las bodas á cuantos hallareis.
9It eta er c'hroazhentoù, ha galvit d'an eured an holl re a gavot.
10Y saliendo los siervos por los caminos, juntaron á todos los que hallaron, juntamente malos y buenos: y las bodas fueron llenas de convidados.
10E vevelien, o vezañ aet dre an hentoù, a zastumas kement a gavjont, mat ha fall, ha sal an eured a voe leuniet gant tud ouzh taol.
11Y entró el rey para ver los convidados, y vió allí un hombre no vestido de boda.
11Ar roue, o vezañ deuet evit gwelout ar re a oa ouzh taol, a welas eno un den n'en devoa ket gwisket un dilhad eured.
12Y le dijo: Amigo, ¿cómo entraste aquí no teniendo vestido de boda? Mas él cerró la boca.
12Lavarout a reas dezhañ: Va mignon, penaos out deuet amañ hep kaout un dilhad eured? Eñ a chomas mut.
13Entonces el rey dijo á los que servían: Atado de pies y de manos tomadle, y echadle en las tinieblas de afuera: allí será el lloro y el crujir de dientes.
13Neuze ar roue a lavaras d'ar vevelien: Ereit e zaouarn hag e dreid, ha taolit eñ en deñvalijenn a-ziavaez, e-lec'h ma vo goueladegoù ha grigoñsadegoù-dent.
14Porque muchos son llamados, y pocos escogidos.
14Rak kalz a zo galvet, met nebeut a zo dibabet.
15Entonces, idos los Fariseos, consultaron cómo le tomarían en alguna palabra.
15Neuze ar farizianed a yeas d'en em guzuliañ war an doare d'e dapout en e gomzoù.
16Y envían á él los discípulos de ellos, con los Herodianos, diciendo: Maestro, sabemos que eres amador de la verdad, y que enseñas con verdad el camino de Dios, y que no te curas de nadie, porque no tienes acepción de persona de hombres.
16Kas a rejont d'e gavout o diskibien gant an herodianed, da lavarout dezhañ: Mestr, gouzout a reomp penaos out gwirion ha penaos e kelennez hent Doue hervez ar wirionez, hep ober van eus den ebet, rak ne sellez ket ouzh diavaez an dud.
17Dinos pues, ¿qué te parece? ¿es lícito dar tributo á César, ó no?
17Lavar deomp eta petra a soñjez: Ha dleet eo paeañ ar gwir da Gezar, pe n'eo ket?
18Mas Jesús, entendida la malicia de ellos, les dice: ¿Por qué me tentáis, hipócritas?
18Met Jezuz, oc'h anavezout o fallentez, a lavaras dezho: Perak e temptit ac'hanon, pilpouzed?
19Mostradme la moneda del tributo. Y ellos le presentaron un denario.
19Diskouezit din ar moneiz ma vez paeet ar gwir gantañ. Hag e rojont dezhañ un diner.
20Entonces les dice: ¿Cúya es esta figura, y lo que está encima escrito?
20Goulenn a reas outo: Eus piv eo ar skeud hag ar skrid-mañ?
21Dícenle: De César. Y díceles: Pagad pues á César lo que es de César, y á Dios lo que es de Dios.
21Int a lavaras dezhañ: Eus Kezar. Neuze e lavaras dezho: Roit eta da Gezar ar pezh a zo da Gezar, ha da Zoue ar pezh a zo da Zoue.
22Y oyendo esto, se maravillaron, y dejándole se fueron.
22Souezhet eus ar pezh a glevjont, e lezjont anezhañ hag ez ejont kuit.
23Aquel día llegaron á él los Saduceos, que dicen no haber resurrección, y le preguntaron,
23An hevelep devezh, ar sadukeiz, hag a lavar n'eus ket a adsavidigezh a varv, a zeuas da gavout Jezuz, hag a reas outañ ar goulenn-mañ:
24Diciendo: Maestro, Moisés dijo: Si alguno muriere sin hijos, su hermano se casará con su mujer, y despertará simiente á su hermano.
24Mestr, Moizez en deus lavaret: Mar marv unan bennak hep bugale, e vreur a zimezo d'e intañvez, evit sevel lignez d'e vreur.
25Fueron pues, entre nosotros siete hermanos: y el primero tomó mujer, y murió; y no teniendo generación, dejó su mujer á su hermano.
25Bez' e oa en hon touez seizh breur. An hini kentañ a zimezas hag a varvas; hag evel n'en devoa ket a vugale, e lezas e wreg d'e vreur.
26De la misma manera también el segundo, y el tercero, hasta los siete.
26En hevelep doare e c'hoarvezas gant an eil, an trede, betek ar seizhvet.
27Y después de todos murió también la mujer.
27Ha d'an diwezhañ-holl, ar wreg a varvas ivez.
28En la resurrección pues, ¿de cuál de los siete será ella mujer? porque todos la tuvieron.
28Da behini ar seizh-se e vo gwreg, en adsavidigezh a varv? Rak eo bet dezho holl.
29Entonces respondiendo Jesús, les dijo: Erráis ignorando las Escrituras, y el poder de Dios.
29Jezuz, a respontas dezho: En dallentez oc'h, dre n'anavezit ket ar Skriturioù, na galloud Doue.
30Porque en la resurrección, ni los hombres tomarán mujeres, ni las mujeres marido; mas son como los ángeles de Dios en el cielo.
30Rak en adsavidigezh a varv, ar wazed n'o devo ket a wragez, nag ar gwragez a ezhec'h, met bez' e vint evel aeled Doue en neñv.
31Y de la resurrección de los muertos, ¿no habéis leído lo que os es dicho por Dios, que dice:
31Met diwar-benn an adsavidigezh a varv, ha n'hoc'h eus ket lennet ar pezh en deus Doue lavaret deoc'h:
32Yo soy el Dios de Abraham, y el Dios de Isaac, y el Dios de Jacob? Dios no es Dios de muertos, sino de vivos.
32Me eo Doue Abraham, Doue Izaak, ha Doue Jakob? Doue n'eo ket Doue ar re varv, met Doue ar re vev.
33Y oyendo esto las gentes, estaban atónitas de su doctrina.
33Ar bobl a selaoue, hag a voe souezhet gant kelennadurezh Jezuz.
34Entonces los Fariseos, oyendo que había cerrado la boca á los Saduceos, se juntaron á una.
34Ar farizianed, o vezañ klevet penaos en devoa lakaet da devel ar sadukeiz, en em zastumas,
35Y preguntó uno de ellos, intérprete de la ley, tentándole y diciendo:
35hag unan anezho, doktor eus al lezenn, a reas ar goulenn-mañ outañ, evit e demptañ:
36Maestro, ¿cuál es el mandamiento grande en la ley?
36Mestr, pehini eo ar brasañ gourc'hemenn eus al lezenn?
37Y Jesús le dijo: Amarás al Señor tu Dios de todo tu corazón, y de toda tu alma, y de toda tu mente.
37Jezuz a respontas dezhañ: Karout a ri an Aotrou da Zoue, eus da holl galon, eus da holl ene, hag eus da holl soñj.
38Este es el primero y el grande mandamiento.
38Hennezh eo ar c'hentañ hag ar brasañ eus ar gourc'hemennoù.
39Y el segundo es semejante á éste: Amarás á tu prójimo como á ti mismo.
39Ha setu an eil a zo heñvel outañ: Karout a ri da nesañ eveldout da-unan.
40De estos dos mandamientos depende toda la ley y los profetas.
40Eus an daou c'hourc'hemenn-se, e talc'h an holl lezenn hag ar brofeded.
41Y estando juntos los Fariseos, Jesús les preguntó,
41Evel ma oa ar farizianed en em zastumet, Jezuz a reas ur goulenn outo,
42Diciendo: ¿Qué os parece del Cristo? ¿de quién es Hijo? Dícenle: De David.
42o lavarout: Petra a soñjit eus ar C'hrist? Da biv eo mab? Int a lavaras dezhañ: Da Zavid.
43El les dice: ¿Pues cómo David en Espíritu le llama Señor, diciendo:
43Jezuz a lavaras dezho: Penaos eta e c'halv David anezhañ, dre ar Spered, e Aotrou, pa lavar:
44Dijo el Señor á mi Señor: Siéntate á mi diestra, Entre tanto que pongo tus enemigos por estrado de tus pies?
44An Aotrou en deus lavaret da'm Aotrou: Azez a-zehou din, betek ma em bo graet eus da enebourien ur skabell dindan da dreid.
45Pues si David le llama Señor, ¿cómo es su Hijo?
45Mar galv eta David e-unan anezhañ Aotrou, penaos eo-eñ e vab?
46Y nadie le podía responder palabra; ni osó alguno desde aquel día preguntarle más.
46Ha den ne c'hellas respont ur ger dezhañ. Adalek an deiz-se, hini ne gredas mui ober goulenn ebet outañ.