¹ESTA mi alma aburrida de mi vida: Daré yo suelta á mi queja sobre mí, Hablaré con amargura de mi alma.

¹از زندگی سیر شده ام، بنابران می خواهم از زندگی ای تلخ و زار بنالم و شکایت کنم.

²Diré á Dios: no me condenes; Hazme entender por qué pleiteas conmigo.

²خدایا محکومم مکن. بگو چه گناهی کرده ام که با من این چنین رفتار می کنی؟

³¿Parécete bien que oprimas, Que deseches la obra de tus manos, Y que resplandezcas sobre el consejo de los impíos?

³آیا روا است که به من ظلم بنمائی، از مخلوق خود نفرت کنی و طرفدار نقشه های گناهکاران باشی؟

⁴¿Tienes tú ojos de carne? ¿Ves tú como ve el hombre?

⁴آیا تو همه چیز را مثل ما می بینی؟

⁵¿Son tus días como los días del hombre, O tus años como los tiempos humanos,

⁵آیا زندگی تو مانند زندگی ما کوتاه است و سالهای عمر تو مثل عمر انسان زود گذرند، که مراقب من هستی تا در من گناهی بیابی؟

⁶Para que inquieras mi iniquidad, Y busques mi pecado,

⁶خودت می دانی که من خطائی نکرده ام و کسی نمی تواند مرا از دست تو نجات بدهد.

⁷Sobre saber tú que no soy impío, Y que no hay quien de tu mano libre?

⁷تو مرا با دست خود آفریدی و حالا می خواهی با همان دست مرا هلاک سازی.

⁸Tus manos me formaron y me compusieron Todo en contorno: ¿y así me deshaces?

⁸بخاطر داشته باش که تو مرا از خاک بوجود آوردی و دوباره به خاک بر می گردانی.

⁹Acuérdate ahora que como á lodo me diste forma: ¿Y en polvo me has de tornar?

⁹تو به پدرم نیرو بخشیدی تا در رَحِم مادر تولیدم کند و در آنجا مرا نشو و نما دادی.

¹⁰¿No me fundiste como leche, Y como un queso me cuajaste?

¹⁰با پوست و گوشت پوشاندی و استخوانها و رگ و پی مرا بهم بافتی.

¹¹Vestísteme de piel y carne, Y cubrísteme de huesos y nervios.

¹¹به من زندگی دادی و از محبت بی پایانت برخوردارم کردی و از روی احسان زندگی مرا حفظ نمودی.

¹²Vida y misericordia me concediste, Y tu visitación guardó mi espíritu.

¹²با اینهم در تمام اوقات مراقب من بودی

¹³Y estas cosas tienes guardadas en tu corazón; Yo sé que esto está cerca de ti.

¹³تا گناهی کنم و تو از بخشیدنم امتناع نمائی.

¹⁴Si pequé, tú me has observado, Y no me limpias de mi iniquidad.

¹⁴هرگاه گناهی از من سر بزند، مرا فوری جزا می دهی، اما اگر کار درستی بکنم، خیری نمی بینم. شخص بدبخت و بیچاره ای هستم.

¹⁵Si fuere malo, ­ay de mí! Y si fuere justo, no levantaré mi cabeza, Estando harto de deshonra, Y de verme afligido.

¹⁵اگر سرم را بلند کنم، مانند شیری به من حمله می آوری و با آزار من قدرت خود را نشان می دهی.

¹⁶Y subirá de punto, pues me cazas como á león, Y tornas á hacer en mí maravillas.

¹⁶تو همیشه علیه من شاهد می آوری و خشم تو بر من هر لحظه زیادتر می شود و ضربات پیهم بر من وارد می کنی.

¹⁷Renuevas contra mí tus plagas, Y aumentas conmigo tu furor, Remudándose sobre mí ejércitos.

¹⁷چرا مرا از رَحِم مادر بدنیا آوردی؟ ای کاش، می مردم و چشم کسی مرا نمی دید.

¹⁸¿Por qué me sacaste de la matriz? Habría yo espirado, y no me vieran ojos.

¹⁸مثلیکه هرگز بدنیا نیامده بودم، از رَحِم مادر مستقیماً به گور می رفتم.

¹⁹Fuera, como si nunca hubiera sido, Llevado desde el vientre á la sepultura.

¹⁹از زندگی من چیزی باقی نمانده است، پس مرا بحالم بگذار تا دمی آسوده باشم.

²⁰¿No son mis días poca cosa? Cesa pues, y déjame, para que me conforte un poco.

²⁰به زودی از دنیا می روم و راه بازگشت برایم نیست.به جائی می روم که تاریکی و ظلمت و هرج و مرج حکمفرما است و خود روشنی هم تاریکی است.»

²¹Antes que vaya para no volver, A la tierra de tinieblas y de sombra de muerte;

²¹به جائی می روم که تاریکی و ظلمت و هرج و مرج حکمفرما است و خود روشنی هم تاریکی است.»

²²Tierra de oscuridad, lóbrega Como sombra de muerte, sin orden, Y que aparece como la oscuridad misma.