¹Y RESPONDIO Sophar Naamathita, y dijo:

¹صوفرِ نعماتی جواب داد:

²¿Las muchas palabras no han de tener respuesta? ¿Y el hombre parlero será justificado?

²«آیا به این همه سخنان پوچ و بیهوده نباید جواب داد؟

³¿Harán tus falacias callar á los hombres? ¿Y harás escarnio, y no habrá quien te avergüence?

³آیا کسی با پُرگوئی می تواند حق بجانب شمرده شود؟ آیا با یاوه گوئی می توانی دیگران را خاموش سازی؟ آیا می خواهی وقتی که دیگران را مسخره می کنی، آن ها ساکت بمانند و اعتراضی نکنند؟

⁴Tú dices: Mi conversar es puro, Y yo soy limpio delante de tus ojos.

⁴تو ادعا می کنی که در پیشگاه خداوند پاک و بیگناه هستی،

⁵Mas ­oh quién diera que Dios hablara, Y abriera sus labios contigo,

⁵اما ای کاش، خدا لب به سخن بگشاید و جواب ترا بدهد

⁶Y que te declarara los arcanos de la sabiduría, Que son de doble valor que la hacienda! Conocerías entonces que Dios te ha castigado menos que tu iniquidad merece.

⁶و اسرار حکمت خود را برایت بیان کند، زیرا حکمت خدا جنبه های زیادی دارد که دانستن آن ها برای انسان خیلی مشکل است. بدان که خدا ترا کمتر از آنچه که سزاوار هستی، جزا داده است.

⁷¿Alcanzarás tú el rastro de Dios? ¿Llegarás tú á la perfección del Todopoderoso?

⁷کسی نمی تواند حد و اندازۀ عظمت و قدرت خدای قادر مطلق را درک کند.

⁸Es más alto que los cielos: ¿qué harás? Es más profundo que el infierno: ¿cómo lo conocerás?

⁸عظمت او بالا تر از آسمان ها و عمیقتر و وسیعتر از بحرها است و عقل تو حتی از تصور آن عاجز است.

⁹Su dimensión es más larga que la tierra, Y más ancha que la mar.

⁹اگر خدا ترا بگیرد و محاکمه کند، چه کسی می تواند مانع او شود؟

¹⁰Si cortare, ó encerrare, O juntare, ¿quién podrá contrarrestarle?

¹⁰زیرا اعمال هیچ کسی از او پوشیده نیست و می داند که گناهکار کیست.

¹¹Porque él conoce á los hombres vanos: Ve asimismo la iniquidad, ¿y no hará caso?

¹¹شخص احمق وقتی دانا می شود، که خر وحشی انسان بزاید.

¹²El hombre vano se hará entendido, Aunque nazca como el pollino del asno montés.

¹²حالا اگر با قلب صاف و پاک دست دعا را به سوی خدا بلند کنی،

¹³Si tú apercibieres tu corazón, Y extendieres á él tus manos;

¹³از بدی و گناه بپرهیزی و شرارت را در خانه ات راه ندهی،

¹⁴Si alguna iniquidad hubiere en tu mano, y la echares de ti, Y no consintieres que more maldad en tus habitaciones;

¹⁴آنوقت می توانی با سربلندی، اطمینان کامل و بدون ترس و تشویش با دنیا روبرو شوی.

¹⁵Entonces levantarás tu rostro limpio de mancha, Y serás fuerte y no temerás:

¹⁵مصیبت ها را فراموش می کنی و همه را مثل آب رفته به خاطر می آوری.

¹⁶Y olvidarás tu trabajo, O te acordarás de él como de aguas que pasaron:

¹⁶زندگی ات درخشانتر از آفتاب نیمروز و تاریکی آن مثل صبح روشن می شود.

¹⁷Y en mitad de la siesta se levantará bonanza; Resplandecerás, y serás como la mañana:

¹⁷با امید و اطمینانِ خاطر زندگی می کنی و در راحت و آسایش بسر می بری.

¹⁸Y confiarás, que habrá esperanza; Y cavarás, y dormirás seguro:

¹⁸بدون ترس می خوابی و همگی از تو تعریف و توصیف می کنند.اما چشمان بدکاران کور و راهِ گریز از هر سو به روی شان بسته می شود و یگانه امید شان مرگ می باشد.»

¹⁹Y te acostarás, y no habrá quien te espante: Y muchos te rogarán.

¹⁹اما چشمان بدکاران کور و راهِ گریز از هر سو به روی شان بسته می شود و یگانه امید شان مرگ می باشد.»

²⁰Mas los ojos de los malos se consumirán, Y no tendrán refugio; Y su esperanza será agonía del alma.