¹Y RESPONDIO Eliphaz Temanita, y dijo:

¹آنگاه اَلیفاز تَیمانی جواب داد:

²¿Si proferirá el sabio vana sabiduría, Y henchirá su vientre de viento solano?

²«ایوب، شخص عاقلی مثل تو نباید سخن احمقانه بگوید. کلام تو پوچ و مثل باد هوا است.

³¿Disputará con palabras inútiles, Y con razones sin provecho?

³با این گونه سخنان بی معنی نمی توانی از خود دفاع کنی.

⁴Tú también disipas el temor, Y menoscabas la oración delante de Dios.

⁴تو از خدا نمی ترسی و به او احترام نداری.

⁵Porque tu boca declaró tu iniquidad, Pues has escogido el hablar de los astutos.

⁵حرفهائی که می زنی گناهانت را آشکار می کنند و با حیله و نیرنگ صحبت می کنی.

⁶Tu boca te condenará, y no yo; Y tus labios testificarán contra ti.

⁶حرف زبانت ترا محکوم می کند و علیه تو شهادت می دهد.

⁷¿Naciste tú primero que Adam? ¿O fuiste formado antes que los collados?

⁷آیا فکر می کنی اولین انسانی که بدنیا آمد، تو بودی؟ آیا تو پیشتر از کوهها بوجود آمده ای؟

⁸¿Oíste tú el secreto de Dios, Que detienes en ti solo la sabiduría?

⁸آیا تو از نقشۀ مخفی خدا آگاه بوده ای؟ آیا تو عاقلترین مرد روی زمین هستی؟

⁹¿Qué sabes tú que no sepamos? ¿Qué entiendes que no se halle en nosotros?

⁹هر چیزی را که تو می دانی ما هم می دانیم و چیزهائی را که تو می فهمی برای ما هم واضح و روشن است.

¹⁰Entre nosotros también hay cano, también hay viejo Mucho mayor en días que tu padre.

¹⁰ما حکمت و دانش را از اشخاص مو سفید و سالخورده که سن شان زیادتر از سن پدر تو است، آموختیم.

¹¹¿En tan poco tienes las consolaciones de Dios? ¿Tienes acaso alguna cosa oculta cerca de ti?

¹¹خدا به تو تسلی می بخشد و تو آنرا رد می کنی. ما از طرف خدا با ملایمت با تو حرف زدیم،

¹²¿Por qué te enajena tu corazón, Y por qué guiñan tus ojos,

¹²اما تو به هیجان آمده ای و از چشمانت خشم و غضب شراره می زند.

¹³Pues haces frente á Dios con tu espíritu, Y sacas tales palabras de tu boca?

¹³تو با این حرفهایت نشان می دهی که برضد خدا هستی.

¹⁴¿Qué cosa es el hombre para que sea limpio, Y que se justifique el nacido de mujer?

¹⁴آیا یک انسان فانی می تواند واقعاً نیک و پاک باشد و عادل شمرده شود؟

¹⁵He aquí que en sus santos no confía, Y ni los cielos son limpios delante de sus ojos:

¹⁵خدا حتی به فرشتگان خود هم اعتماد نمی کند و آسمان ها نیز در نظر او پاک نیستند،

¹⁶¿Cuánto menos el hombre abominable y vil, Que bebe la iniquidad como agua?

¹⁶چه رسد به انسان فاسد و ناچیز که شرارت را مثل آب می نوشد.

¹⁷Escúchame; yo te mostraré Y te contaré lo que he visto:

¹⁷حالا به من گوش بده تا آنچه را که می دانم به تو بیان کنم.

¹⁸(Lo que los sabios nos contaron De sus padres, y no lo encubrieron;

¹⁸اینها حقایقی اند که من از اشخاص دانشمند و حکیم آموختم که پدران شان بی کم و کاست به آن ها آشکار ساختند.

¹⁹A los cuales solos fué dada la tierra, Y no pasó extraño por medio de ellos:)

¹⁹در آن وقت در سرزمین شان بیگانه ای نبود که آن ها را از راه راست خدا منحرف کند.

²⁰Todos los días del impío, él es atormentado de dolor, Y el número de años es escondido al violento.

²⁰شخص شریر که به دیگران ظلم می کند در سراسر عمر خود درد و رنج می بیند.

²¹Estruendos espantosos hay en sus oídos; En la paz le vendrá quien lo asuele.

²¹صداهای ترسناک در گوشش طنین می اندازد. در وقتیکه فکر می کند آسوده و آرام است، ناگهان مورد حملۀ غارتگران قرار می گیرد.

²²El no creerá que ha de volver de las tinieblas, Y está mirando al cuchillo.

²²امید فرار از تاریکی برایش نیست و عاقبت با شمشیر هلاک می شود.

²³Desasosegado á comer siempre, Sabe que le está aparejado día de tinieblas.

²³در دیار بیگانگان برای یک لقمه نان آواره می گردد و می داند آیندۀ تاریک در پیشرو دارد.

²⁴Tribulación y angustia le asombrarán, Y esforzaránse contra él como un rey apercibido para la batalla.

²⁴مصیبت و بدبختی مثل پادشاهی که برای جنگ آماده باشد، او را به وحشت می اندازد،

²⁵Por cuanto él extendió su mano contra Dios, Y se esforzó contra el Todopoderoso,

²⁵زیرا دست خود را بر ضد خدا دراز کرده است و با قادر مطلق می جنگد.

²⁶El le acometerá en la cerviz, En lo grueso de las hombreras de sus escudos:

²⁶با گستاخی سپر خود را به دست گرفته به او حمله می کند.

²⁷Porque cubrió su rostro con su gordura, E hizo pliegues sobre los ijares;

²⁷او هرچند آرام و از مال دنیا بی نیاز باشد،

²⁸Y habitó las ciudades asoladas, Las casas inhabitadas, Que estaban puestas en montones.

²⁸اما سرانجام در شهرهای ویران و خانه های غیر مسکون که در حال فروریختن هستند، بسر می برد.

²⁹No enriquecerá, ni será firme su potencia, Ni extenderá por la tierra su hermosura.

²⁹ثروتش برباد می شود و چیزی برایش باقی نمی ماند.

³⁰No se escapará de las tinieblas: La llama secará sus ramos, Y con el aliento de su boca perecerá.

³⁰از تاریکی فرار کرده نمی تواند و مانند درختی که آتش بگیرد و شاخهایش بسوزند و شگوفه هایش دستخوش باد شوند، دارو ندار خود را از دست می دهد.

³¹No confíe el iluso en la vanidad; Porque ella será su recompensa.

³¹انسان نباید به چیزهای بیهوده و ناپایدار خود را فریب بدهد، زیرا این کار فایده ای ندارد

³²El será cortado antes de su tiempo, Y sus renuevos no reverdecerán.

³²و پیش از آنکه چشم از جهان بپوشد، برایش معلوم می شود که اتکاء به چیزهای فانی بیهوده است.

³³El perderá su agraz como la vid, Y derramará su flor como la oliva.

³³مثل تاک که انگورهای غوره اش پیش از پخته شدن بریزند و مانند درخت زیتون که شگوفه هایش بتکند، بی ثمر می گردند.

³⁴Porque la sociedad de los hipócritas será asolada, Y fuego consumirá las tiendas de soborno.

³⁴اشخاص بی خدا، بی اولاد می شوند و خانۀ رشوه خواران در آتش می سوزد.آن ها برای شرارت نقشه می کشند و دلهای شان پُر از مکر و حیله است.»

³⁵Concibieron dolor, y parieron iniquidad; Y las entradas de ellos meditan engaño.

³⁵آن ها برای شرارت نقشه می کشند و دلهای شان پُر از مکر و حیله است.»