¹Y RESPONDIO Job, y dijo:

¹ایوب جواب داد:

²Muchas veces he oído cosas como estas: Consoladores molestos sois todos vosotros.

²«من این سخنان را بسیار شنیده ام. تسلی شما مرا زیادتر عذاب می کند.

³¿Tendrán fin las palabras ventosas? O ¿qué te animará á responder?

³تا به کی به این حرفهای بیهودۀ تان ادامه می دهید؟ آیا شما باید همیشه حرف آخر را بزنید؟

⁴También yo hablaría como vosotros. Ojalá vuestra alma estuviera en lugar de la mía, Que yo os tendría compañía en las palabras, Y sobre vosotros movería mi cabeza.

⁴اگر من بجای شما می بودم، من هم می توانستم همین حرفها را بزنم و بعنوان اعتراض سر خود را تکان می دادم.

⁵Mas yo os alentaría con mis palabras, Y la consolación de mis labios apaciguaría el dolor vuestro.

⁵شما را نصیحت می کردم و با سخنان گرم شما را تسلی می دادم.

⁶Si hablo, mi dolor no cesa; Y si dejo de hablar, no se aparta de mí.

⁶هر چیزیکه بگویم از درد و رنج من کاسته نمی شود و اگر خاموش هم باشم دردم را دوا نمی کند.

⁷Empero ahora me ha fatigado: Has tú asolado toda mi compañía.

⁷زیرا تو ای خدا، تو مرا از زندگی خسته ساختی و خانواده ام را از بین بردی.

⁸Tú me has arrugado; testigo es mi flacura, Que se levanta contra mí para testificar en mi rostro.

⁸تو عرصه را بر من تنگ کردی و دشمن من شدی. آنقدر لاغر شده ام که از بدن من فقط پوست و استخوان باقی مانده است و مردم این را دلیل گناهان من می دانند.

⁹Su furor me destrizó, y me ha sido contrario: Crujió sus dientes contra mí; Contra mí aguzó sus ojos mi enemigo.

⁹با خشم خود گوشت بدنم را پاره کرده است، به نظر نفرت به من نگاه می کند و مرا دشمن خود می پندارد.

¹⁰Abrieron contra mí su boca; Hirieron mis mejillas con afrenta; Contra mí se juntaron todos.

¹⁰مردم مرا مسخره می کنند و به دور من جمع شده به روی من سیلی می زنند.

¹¹Hame entregado Dios al mentiroso, Y en las manos de los impíos me hizo estremecer.

¹¹خدا مرا به دست مردم ظالم و شریر سپرده است.

¹²Próspero estaba, y desmenuzóme: Y arrebatóme por la cerviz, y despedazóme, Y púsome por blanco suyo.

¹²من زندگی آرام و آسوده ای داشتم، اما خدا از گلوی من گرفت و تکه تکه ام کرد. حالا مرا هدف خود قرار داده است

¹³Cercáronme sus flecheros, Partió mis riñones, y no perdonó: Mi hiel derramó por tierra.

¹³و تیرهای خود را از هر سو به سوی من حواله می کند، مرا مجروح می سازد و رحمی نشان نمی دهد.

¹⁴Quebrantóme de quebranto sobre quebranto; Corrió contra mí como un gigante.

¹⁴او مانند یک جنگجو حمله می کند و پیهم به من زخم می زند.

¹⁵Yo cosí saco sobre mi piel, Y cargué mi cabeza de polvo.

¹⁵لباس ماتم پوشیده و در خاکِ خواری نشسته ام.

¹⁶Mi rostro está enlodado con lloro, Y mis párpados entenebrecidos:

¹⁶از بس که گریه کرده ام چشمانم سرخ شده و دیدگانم را تاریکی فرا گرفته است.

¹⁷A pesar de no haber iniquidad en mis manos, Y de haber sido mi oración pura.

¹⁷اما من شخص شریری نیستم و دعای من از صمیم قلب است.

¹⁸Oh tierra! no cubras mi sangre, Y no haya lugar á mi clamor.

¹⁸ای زمین، حق مرا تلف مکن و نگذار که فریاد من بخاطر عدالت خاموش شود.

¹⁹Mas he aquí que en los cielos está mi testigo, Y mi testimonio en las alturas.

¹⁹شاهد من در آسمان است و از من شفاعت می کند.

²⁰Disputadores son mis amigos: Mas á Dios destilarán mis ojos.

²⁰دوستان من مسخره ام می کنند، اما من سیل اشک را در حضور خدا جاری می سازم

²¹Ojalá pudiese disputar el hombre con Dios, Como con su prójimo!

²¹و پیش او زاری می کنم که به عنوان یک دوست به من گوش بدهد و حرفهای مرا بشنود.زیرا به زودی می میرم و به جائی می روم که امید بازگشت از آن نیست.

²²Mas los años contados vendrán, Y yo iré el camino por donde no volveré.

²²زیرا به زودی می میرم و به جائی می روم که امید بازگشت از آن نیست.