¹MI ALIENTO está corrompido, acórtanse mis días, Y me está aparejado el sepulcro.

¹روح من شکسته، عمر من پایان یافته و پایم به لب گور رسیده است.

²No hay conmigo sino escarnecedores, En cuya acrimonia se detienen mis ojos.

²ببین که مردم چطور مرا مسخره می کنند و هر جا که می روم آن ها را می بینم.

³Pon ahora, dame fianza para litigar contigo: ¿Quién tocará ahora mi mano?

³خدایا، تو ضامن من باش، زیرا همه کس مرا گناهکار می دانند و چون تو به آن ها عقل و حکمت نداده ای، نمی توانند به من کمک کنند. پس نگذار که آن ها بر من پیروز شوند.

⁴Porque á éstos has tú escondido su corazón de inteligencia: Por tanto, no los ensalzarás.

⁴کسیکه برای کسب منفعت از دوستان خود بدگوئی کند، فرزندانش کور می شوند.

⁵El que denuncia lisonjas á sus prójimos, Los ojos de sus hijos desfallezcan.

⁵خدا مرا مایۀ تمسخر مردم ساخته است و آن ها برویم تف می اندازند.

⁶El me ha puesto por parábola de pueblos, Y delante de ellos he sido como tamboril.

⁶از غم و اندوه چشمانم تار گشته اند و از من سایه ای بیش باقی نمانده است.

⁷Y mis ojos se oscurecieron de desabrimiento, Y mis pensamientos todos son como sombra.

⁷مردمان وقتی مرا به این حال می بینند، تعجب می کنند، اما سرانجام بیگناهان علیه مردم بدکار قیام می کنند

⁸Los rectos se maravillarán de esto, Y el inocente se levantará contra el hipócrita.

⁸و اشخاص نیک در کارهای خوب پیشرفت می نمایند و روز بروز قویتر می گردند.

⁹No obstante, proseguirá el justo su camino, Y el limpio de manos aumentará la fuerza.

⁹اگر همۀ تان بیائید و در برابر من بایستید، گمان نمی کنم که بتوانم شخص فهمیده ای در بین شما بیابم.

¹⁰Mas volved todos vosotros, y venid ahora, Que no hallaré entre vosotros sabio.

¹⁰عمر من بپایان رسیده است و آرزو هایم همه نقش بر آب شده اند.

¹¹Pasáronse mis días, fueron arrancados mis pensamientos, Los designios de mi corazón.

¹¹دوستانم می گویند که از پی شامِ تاریک، روز روشن می آید، اما خودم می دانم که من همیشه در تاریکی باقی خواهم ماند.

¹²Pusieron la noche por día, Y la luz se acorta delante de las tinieblas.

¹²یگانه آرزوی من اینست که به دیار مردگان بروم و آنجا خانۀ ابدی من باشد.

¹³Si yo espero, el sepulcro es mi casa: Haré mi cama en las tinieblas.

¹³قبر را پدر و کِرم را مادر و خواهر خود بخوانم.

¹⁴A la huesa tengo dicho: Mi padre eres tú; A los gusanos: Mi madre y mi hermana.

¹⁴پس امید من کجاست؟ چه کسی آنرا برایم پیدا می کند؟نه، امید من با من به گور می رود و با هم یکجا خاک می شویم.»

¹⁵¿Dónde pues estará ahora mi esperanza? Y mi esperanza ¿quién la verá?

¹⁵نه، امید من با من به گور می رود و با هم یکجا خاک می شویم.»

¹⁶A los rincones de la huesa descenderán, Y juntamente descansarán en el polvo.