¹Y RESPONDIO Job y dijo:

¹ایوب جواب داد: «اگر غم و اندوه مرا در ترازو وزن کنید و مشکلات مرا بسنجید،

²Oh si pesasen al justo mi queja y mi tormento, Y se alzasen igualmente en balanza!

²برای تان معلوم می شود که از ریگهای دریا هم سنگین ترند. از همین سبب است که صاف و پوست کنده سخن می گویم.

³Porque pesaría aquél más que la arena del mar: Y por tanto mis palabras son cortadas.

³زیرا خدای قادر مطلق مرا هدف تیرهای خود قرار داده است، روح مرا مسموم ساخته و ترس خدا مرا به وحشت انداخته است.

⁴Porque las saetas del Todopoderoso están en mí, Cuyo veneno bebe mi espíritu; Y terrores de Dios me combaten.

⁴خر اگر علف داشته باشد، عَرعَر نمی کند و گاو در وقت خوردن بانگ نمی زند.

⁵¿Acaso gime el asno montés junto á la hierba? ¿Muge el buey junto á su pasto?

⁵غذای بی نمک مزه ای ندارد و همچنین در سفیدۀ تخم طعمی نیست.

⁶¿Comeráse lo desabrido sin sal? ¿O habrá gusto en la clara del huevo?

⁶برای خوردن این گونه غذا اشتها ندارم و هر چیزی که می خورم دل بد می شوم.

⁷Las cosas que mi alma no quería tocar, Por los dolores son mi comida.

⁷ای کاش خدا آرزوی مرا برآورده سازد و خواهش مرا قبول فرماید و مرا بکشد و رشتۀ زندگی مرا قطع کند.

⁸Quién me diera que viniese mi petición, Y que Dios me otorgase lo que espero;

⁸اگر خواهش مرا بپذیرد، با همۀ دردهائی که دارم، از خوشی ذوق خواهم زد. من هیچ گاهی از احکام خدا نافرمانی نکرده ام، زیرا می دانم که او مقدس است.

⁹Y que pluguiera á Dios quebrantarme; Que soltara su mano, y me deshiciera!

⁹چه نیروئی در من باقی مانده است که زنده باشم؟ به چه امیدی به زندگی ادامه بدهم؟

¹⁰Y sería aún mi consuelo, Si me asaltase con dolor sin dar más tregua, Que yo no he escondido las palabras del Santo.

¹⁰آیا من از سنگ ساخته شده ام؟ آیا بدن من فلزی است؟

¹¹¿Cuál es mi fortaleza para esperar aún? ¿Y cuál mi fin para dilatar mi vida?

¹¹قوتی برای من باقی نمانده است تا خود را از وضعی که دارم، نجات بدهم و کسی هم نیست که به من کمک کند.

¹²¿Es mi fortaleza la de las piedras? ¿O mi carne, es de acero?

¹²کسیکه به دوست خود رحم و شفقت ندارد، در واقع از قادر مطلق نمی ترسد.

¹³¿No me ayudo cuanto puedo, Y el poder me falta del todo?

¹³مثل جوئی که در زمستان از یخ و برف پُر است و در تابستان آب آن در اثر حرارت تبخیر می کند و خشک می شود، دوستان من هم قابل اعتماد نیستند.

¹⁴El atribulado es consolado de su compañero: Mas hase abandonado el temor del Omnipotente.

¹⁴کاروانها برای آب به کنار جوی می روند، آن را خشک می یابند و در نتیجه از تشنگی هلاک می شوند.

¹⁵Mis hermanos han mentido cual arroyo: Pasáronse como corrientes impetuosas,

¹⁵وقتی کاروانهای تیما و سبا به سراغ آب می روند، بادیدن جوی خشک ناامید می شوند.

¹⁶Que están escondidas por la helada, Y encubiertas con nieve;

¹⁶شما هم مانند همان جوی هستید، زیرا رنج و مصیبت مرا می بینید و از ترس به نزدیک من نمی آئید.

¹⁷Que al tiempo del calor son deshechas, Y en calentándose, desaparecen de su lugar;

¹⁷آیا من از شما تحفه ای خواسته ام، یا گفته ام که بخاطر آزادی من رشوت بدهید

¹⁸Apártanse de la senda de su rumbo, Van menguando y piérdense.

¹⁸و یا مرا از دست دشمنان و از چنگ ظالمان نجات بدهید؟

¹⁹Miraron los caminantes de Temán, Los caminantes de Saba esperaron en ellas:

¹⁹به من راه چاره را نشان بدهید و بگوئید که گناه من چیست، آنوقت خاموش می شوم و حرفی نمی زنم.

²⁰Mas fueron avergonzados por su esperanza; Porque vinieron hasta ellas, y halláronse confusos.

²⁰سخن راست قانع کننده است، اما ایراد شما بیجا است.

²¹Ahora ciertamente como ellas sois vosotros: Que habéis visto el tormento, y teméis.

²¹آیا گمان می برید که سخنان من بیهوده و مثل باد هوا است؟ پس چرا به سخنان مأیوس کنندۀ من جواب می دهید؟

²²¿Os he dicho yo: Traedme, Y pagad por mí de vuestra hacienda;

²²شما حتی به مال یتیم طمع دارید و از دوستان تان به نفع خود استفاده می کنید.

²³Y libradme de la mano del opresor, Y redimidme del poder de los violentos?

²³حالا وضع مرا ببینید و بگوئید که آیا من دروغ می گویم؟

²⁴Enseñadme, y yo callaré: Y hacedme entender en qué he errado.

²⁴دیگر بس است و بی انصافی نکنید. مرا محکوم نسازید، زیرا گناهی ندارم.آیا فکر می کنید که من حقیقت را نمی گویم و خوب و بد را از هم تشخیص داده نمی توانم؟

²⁵Cuán fuertes son las palabras de rectitud! Mas ¿qué reprende el que reprende de vosotros?

²⁵آیا فکر می کنید که من حقیقت را نمی گویم و خوب و بد را از هم تشخیص داده نمی توانم؟

²⁶¿Pensáis censurar palabras, Y los discursos de un desesperado, que son como el viento?

²⁷También os arrojáis sobre el huérfano, Y hacéis hoyo delante de vuestro amigo.

²⁸Ahora pues, si queréis, mirad en mí, Y ved si miento delante de vosotros.

²⁹Tornad ahora, y no haya iniquidad; Volved aún á considerar mi justicia en esto.

³⁰¿Hay iniquidad en mi lengua? ¿No puede mi paladar discernir las cosas depravadas?