¹Salmo de Asaph. EL Dios de dioses, Jehová, ha hablado, Y convocado la tierra desde el nacimiento del sol hasta donde se pone.

¹خدا، خداوند خدا سخن می گوید و همۀ مردم روی زمین را، از شرق تا غرب، فرا می خواند.

²De Sión, perfección de hermosura, Ha Dios resplandecido.

²خدا در جلال خود از سهیون که کمال زیبایی است ظاهر شده است.

³Vendrá nuestro Dios, y no callará: Fuego consumirá delante de él, Y en derredor suyo habrá tempestad grande.

³خدای ما می آید و سکوت نخواهد نمود. آتش سوزنده پیش روی او و طوفانِ شدید گرداگرد او می باشد.

⁴Convocará á los cielos de arriba, Y á la tierra, para juzgar á su pueblo.

⁴او آسمان ها را از بالا و زمین را فرا می خواند تا قوم برگزیدۀ خود را داوری کند.

⁵Juntadme mis santos; Los que hicieron conmigo pacto con sacrificio.

⁵او می فرماید: «مقدسانِ مرا جمع کنید، که عهد را با من به قربانی بسته اند.»

⁶Y denunciarán los cielos su justicia; Porque Dios es el juez. (Selah.)

⁶آسمان ها از انصاف او خبر می دهند، زیرا خدا خود داور است.

⁷Oye, pueblo mío, y hablaré: Escucha, Israel, y testificaré contra ti: Yo soy Dios, el Dios tuyo.

⁷«ای قوم برگزیدۀ من بشنو! و ای اسرائیل تا برایت شهادت دهم که خدا، خدای تو من هستم.

⁸No te reprenderé sobre tus sacrificios, Ni por tus holocaustos, que delante de mí están siempre.

⁸در مورد قربانی هایت تو را سرزنش نمی کنم و قربانی های سوختنی تو همواره در نظر من است.

⁹No tomaré de tu casa becerros, Ni machos cabríos de tus apriscos.

⁹گاوی از خانۀ تو نمی گیرم و نه بزی از آغل تو،

¹⁰Porque mía es toda bestia del bosque, Y los millares de animales en los collados.

¹⁰زیرا که تمامی حیوانات جنگل و رمه هائی که بر هزاران کوه می باشند، به من تعلق دارند.

¹¹Conozco todas las aves de los montes, Y en mi poder están las fieras del campo.

¹¹همه پرندگان کوهها را می شناسم و جانوران صحرا متعلق به من هستند.

¹²Si yo tuviese hambre, no te lo diría á ti: Porque mío es el mundo y su plenitud.

¹²اگر گرسنه هم می بودم به تو نمی گفتم، زیرا که جهان و هرچه که در آن است متعلق به من است.

¹³¿Tengo de comer yo carne de toros, O de beber sangre de machos cabríos?

¹³مگر من گوشت گاوها را می خورم و یا خون بزها را می نوشم؟

¹⁴Sacrifica á Dios alabanza, Y paga tus votos al Altísimo.

¹⁴قربانی واقعی تو، شکر و سپاس به خداست. به وعده های که به قادر مطلق داده ای وفا کن.

¹⁵E invócame en el día de la angustia: Te libraré, y tú me honrarás.

¹⁵در روز تنگی مرا بخوان تا ترا نجات دهم و تو مرا ستایش کنی.»

¹⁶Pero al malo dijo Dios: ¿Qué tienes tú que enarrar mis leyes, Y que tomar mi pacto en tu boca,

¹⁶اما خدا به شریر می فرماید: «ترا چه کار است که فرایض مرا بیان کنی و عهد مرا به زبان خود بیاوری؟

¹⁷Pues que tú aborreces el castigo, Y echas á tu espalda mis palabras?

¹⁷چونکه تو از تأدیب نفرت داشته ای و کلام مرا پشت سر خود انداخته ای.

¹⁸Si veías al ladrón, tú corrías con él; Y con los adúlteros era tu parte.

¹⁸وقتی دزد را می بینی با او همراهی می کنی و با زناکاران همنشین هستی.

¹⁹Tu boca metías en mal, Y tu lengua componía engaño.

¹⁹دهان خود را به شرارت باز می کنی و زبان تو حیله را اختراع می کند.

²⁰Tomabas asiento, y hablabas contra tu hermano: Contra el hijo de tu madre ponías infamia.

²⁰آماده هستی تا به ضد برادر خود سخن گویی و دربارۀ پسر مادر خویش غیبت کنی.

²¹Estas cosas hiciste, y yo he callado: Pensabas que de cierto sería yo como tú: Yo te argüiré, y pondré las delante de tus ojos.

²¹این را کردی و من چیزی نگفتم. پس گمان کردی که من هم مثل تو هستم. لیکن ترا سرزنش می کنم و این را به ترتیب پیش نظر تو می نهم.

²²Entended ahora esto, los que os olvidáis de Dios; No sea que arrebate, sin que nadie libre.

²²ای کسانی که خدا را فراموش کرده اید، در این تفکر کنید! مبادا شما را بدرم و نجات دهنده ای نباشد.هر که قربانی سپاسگزاری را بگذراند مرا احترام می نماید، و آنکه طریق خود را راست سازد، نجات را از طرف خدا می بیند.»

²³El que sacrifica alabanza me honrará: Y al que ordenare su camino, Le mostraré la salud de Dios.

²³هر که قربانی سپاسگزاری را بگذراند مرا احترام می نماید، و آنکه طریق خود را راست سازد، نجات را از طرف خدا می بیند.»