¹YO soy el hombre que ha visto aflicción en la vara de su enojo.

¹Ég er maðurinn, sem eymd hefi reynt undir sprota reiði hans.

²Guióme y llevóme en tinieblas, mas no en luz.

²Mig hefir hann rekið og fært út í myrkur og niðdimmu.

³Ciertamente contra mí volvió y revolvió su mano todo el día.

³Já, gegn mér snýr hann æ að nýju hendi sinni allan daginn.

⁴Hizo envejecer mi carne y mi piel; quebrantó mis huesos.

⁴Hann hefir tálgað af mér hold mitt og hörund, brotið sundur bein mín,

⁵Edificó contra mí, y cercóme de tósigo y de trabajo.

⁵hlaðið hringinn í kringum mig fári og mæðu,

⁶Asentóme en oscuridades, como los ya muertos de mucho tiempo.

⁶hneppt mig í myrkur eins og þá sem dánir eru fyrir löngu.

⁷Cercóme por todos lados, y no puedo salir; agravó mis grillos.

⁷Hann hefir girt fyrir mig, svo að ég kemst ekki út, gjört fjötra mína þunga.

⁸Aun cuando clamé y dí voces, cerro los oídos a mi oración.

⁸Þótt ég hrópi og kalli, hnekkir hann bæn minni.

⁹Cercó mis caminos con piedra tajada, torció mis senderos.

⁹Hann girti fyrir vegu mína með höggnum steinum, gjörði stigu mína ófæra.

¹⁰Como oso que acecha fué para mí, como león en escondrijos.

¹⁰Hann var mér eins og björn, sem situr um bráð, eins og ljón í launsátri.

¹¹Torció mis caminos, y depedazóme; tornóme asolado.

¹¹Hann hefir leitt mig afleiðis og tætt mig sundur, hann hefir látið mig eyddan,

¹²Su arco entesó, y púsome como blanco a la saeta.

¹²hann hefir bent boga sinn og reist mig að skotspæni fyrir örina,

¹³Hizo entrar en mis riñones las saetas de su aljaba.

¹³hefir sent í nýru mín sonu örvamælis síns.

¹⁴Fuí escarnio á todo mi pueblo, canción de ellos todos los días.

¹⁴Ég varð öllum þjóðum að athlægi, þeim að háðkvæði liðlangan daginn.

¹⁵Hartóme de amarguras, embriagóme de ajenjos.

¹⁵Hann mettaði mig á beiskum jurtum, drykkjaði mig á malurt

¹⁶Quebróme los dientes con cascajo, cubrióme de ceniza.

¹⁶og lét tennur mínar myljast sundur á malarsteinum, lét mig velta mér í ösku.

¹⁷Y mi alma se alejó de la paz, olvidéme del bien.

¹⁷Þú sviptir sálu mína friði, ég gleymdi því góða

¹⁸Y dije: Pereció mi fortaleza, y mi esperanza de Jehová.

¹⁸og sagði: ,,Horfinn er lífskraftur minn, von mín fjarri Drottni.``

¹⁹Acuérdate de mi aflicción y de mi abatimiento, del ajenjo y de la hiel.

¹⁹Minnstu eymdar minnar og mæðu, malurtarinnar og eitursins.

²⁰Tendrálo aún en memoria mi alma, porque en mí está humillada.

²⁰Sál mín hugsar stöðugt um þetta og er döpur í brjósti mér.

²¹Esto reduciré á mi corazón, por lo cual esperaré.

²¹Þetta vil ég hugfesta, þess vegna vil ég vona:

²²Es por la misericordia de Jehová que no somos consumidos, porque nunca decayeron sus misericordias.

²²Náð Drottins er ekki þrotin, miskunn hans ekki á enda,

²³Nuevas son cada mañana; grande es tu fidelidad.

²³hún er ný á hverjum morgni, mikil er trúfesti þín!

²⁴Mi parte es Jehová, dijo mi alma; por tanto en él esperaré.

²⁴Drottinn er hlutdeild mín, segir sál mín, þess vegna vil ég vona á hann.

²⁵Bueno es Jehová á los que en él esperan, al alma que le buscare.

²⁵Góður er Drottinn þeim er á hann vona, og þeirri sál er til hans leitar.

²⁶Bueno es esperar callando en la salud de Jehová.

²⁶Gott er að bíða hljóður eftir hjálp Drottins.

²⁷Bueno es al hombre, si llevare el yugo desde su mocedad.

²⁷Gott er fyrir manninn að bera ok í æsku.

²⁸Sentaráse solo, y callará, porque lo llevó sobre sí.

²⁸Hann sitji einmana og hljóður, af því að Hann hefir lagt það á hann.

²⁹Pondrá su boca en el polvo, por si quizá hay esperanza.

²⁹Hann beygi munninn ofan að jörðu, vera má að enn sé von,

³⁰Dará la mejilla al que le hiriere; hartaráse de afrenta.

³⁰hann bjóði þeim kinnina sem slær hann, láti metta sig með smán.

³¹Porque el Señor no desechará para siempre:

³¹Því að ekki útskúfar Drottinn um alla eilífð,

³²Antes si afligiere, también se compadecerá según la multitud de sus misericordias.

³²heldur miskunnar hann aftur, þegar hann hrellir, eftir sinni miklu náð.

³³Porque no aflige ni congoja de su corazón á los hijos de los hombres.

³³Því að ekki langar hann til að þjá né hrella mannanna börn.

³⁴Desmenuzar bajo de sus pies todos los encarcelados de la tierra,

³⁴Að menn troða undir fótum alla bandingja landsins,

³⁵Hacer apartar el derecho del hombre ante la presencia del Altísimo,

³⁵að menn halla rétti manns fyrir augliti hins Hæsta,

³⁶Trastornar al hombre en su causa, el Señor no lo sabe.

³⁶að menn beita mann ranglæti í máli hans, _ skyldi Drottinn ekki sjá það?

³⁷¿Quién será aquel que diga, que vino algo que el Señor no mandó?

³⁷Hver er sá er talaði, og það varð, án þess að Drottinn hafi boðið það?

³⁸¿De la boca del Altísimo no saldrá malo y bueno?

³⁸Fram gengur ekki af munni hins Hæsta bæði hamingja og óhamingja?

³⁹¿Por qué murmura el hombre viviente, el hombre en su pecado?

³⁹Hví andvarpar maðurinn alla ævi? Hver andvarpi yfir eigin syndum!

⁴⁰Escudriñemos nuestros caminos, y busquemos, y volvámonos a Jehová.

⁴⁰Rannsökum breytni vora og prófum og snúum oss til Drottins.

⁴¹Levantemos nuestros corazones con las manos a Dios en los cielos.

⁴¹Fórnum hjarta voru og höndum til Guðs í himninum.

⁴²Nosotros nos hemos rebelado, y fuimos desleales; tú no perdonaste.

⁴²Vér höfum syndgað og verið óhlýðnir, þú hefir ekki fyrirgefið,

⁴³Desplegaste la ira, y nos perseguiste; mataste, no perdonaste.

⁴³þú hefir hulið þig í reiði og ofsótt oss, myrt vægðarlaust,

⁴⁴Te cubriste de nube, porque no pasase la oración nuestra.

⁴⁴þú hefir hulið þig í skýi, svo að engin bæn kemst í gegn.

⁴⁵Raedura y abominación nos tornaste en medio de los pueblos.

⁴⁵Þú gjörðir oss að afhraki og viðbjóð mitt á meðal þjóðanna.

⁴⁶Todos nuestros enemigos abrieron sobre nosotros su boca.

⁴⁶Yfir oss glenntu upp ginið allir óvinir vorir.

⁴⁷Temor y lazo fué para nosotros, asolamiento y quebrantamiento.

⁴⁷Geigur og gildra urðu hlutskipti vort, eyðing og tortíming.

⁴⁸Ríos de aguas echan mis ojos, por el quebrantamiento de la hija de mi pueblo.

⁴⁸Táralækir streyma af augum mér út af tortíming þjóðar minnar.

⁴⁹Mis ojos destilan, y no cesan, porque no hay alivio,

⁴⁹Hvíldarlaust fljóta augu mín í tárum, án þess að hlé verði á,

⁵⁰Hasta que Jehová mire y vea desde los cielos.

⁵⁰uns niður lítur og á horfir Drottinn af himnum.

⁵¹Mis ojos contristaron mi alma, por todas las hijas de mi ciudad.

⁵¹Auga mitt veldur sál minni kvöl, vegna allra dætra borgar minnar.

⁵²Mis enemigos me dieron caza como á ave, sin por qué.

⁵²Með ákefð eltu mig, eins og fugl, þeir er voru óvinir mínir án saka.

⁵³Ataron mi vida en mazmorra, pusieron piedra sobre mí.

⁵³Þeir gjörðu því nær út af við mig í gryfju og köstuðu steinum á mig.

⁵⁴Aguas de avenida vinieron sobre mi cabeza; yo dije: Muerto soy.

⁵⁴Vatn flóði yfir höfuð mitt, ég hugsaði: ,,Ég er frá.``

⁵⁵Invoqué tu nombre, oh Jehová, desde la cárcel profunda.

⁵⁵Ég hrópaði á nafn þitt, Drottinn, úr hyldýpi gryfjunnar.

⁵⁶Oiste mi voz; no escondas tu oído á mi clamor, para mi respiro

⁵⁶Þú heyrðir hróp mitt: ,,Byrg ekki eyra þitt, kom mér til fróunar, kom mér til hjálpar.``

⁵⁷Acercástete el día que te invoqué: dijiste: No temas.

⁵⁷Þú varst nálægur, þá er ég hrópaði til þín, sagðir: ,,Óttastu ekki!``

⁵⁸Abogaste, Señor, la causa de mi alma; redimiste mi vida.

⁵⁸Þú varðir, Drottinn, mál mitt, leystir líf mitt.

⁵⁹Tú has visto, oh Jehová, mi agravio; defiende mi causa.

⁵⁹Þú hefir, Drottinn, séð undirokun mína, rétt þú hluta minn!

⁶⁰Tú has visto toda su venganza; todos sus pensamientos contra mí.

⁶⁰Þú hefir séð alla hefnigirni þeirra, allt ráðabrugg þeirra gegn mér,

⁶¹Tú has oído el oprobio de ellos, oh Jehová, todas sus maquinaciones contra mí;

⁶¹þú hefir heyrt smánanir þeirra, Drottinn, allt ráðabrugg þeirra í gegn mér,

⁶²Los dichos de los que contra mí se levantaron, y su designio contra mí todo el día.

⁶²skraf mótstöðumanna minna og hinar stöðugu ráðagjörðir þeirra gegn mér.

⁶³Su sentarse, y su levantarse mira: yo soy su canción.

⁶³Lít þú á, hvort sem þeir sitja eða standa, þá er ég háðkvæði þeirra.

⁶⁴Dales el pago, oh Jehová, según la obra de sus manos.

⁶⁴Þú munt endurgjalda þeim, Drottinn, eins og þeir hafa til unnið.

⁶⁵Dales ansia de corazón, tu maldición á ellos.

⁶⁵Þú munt leggja hulu yfir hjarta þeirra, bölvan þín komi yfir þá.Þú munt ofsækja þá í reiði og afmá þá undan himni Drottins.

⁶⁶Persíguelos en tu furor, y quebrántalos de debajo de los cielos, oh Jehová.

⁶⁶Þú munt ofsækja þá í reiði og afmá þá undan himni Drottins.